در کشور ما از گذشته های دور دولت و حکومت ها نتوانسته اند برنامه مناسب و دقیق و معتبر و کافی و وافی و شایسته برای روند اداره تعلیم و تربیت عمومی جامعه رقم زنند . شنیده می شود که فرهنگیان در قبل از انقلاب اسلامی هم از وضع حقوق و معیشت خود گله مند بوده اند و حتی در تظاهرات منجر به فوت دکتر خانعلی که به دو برابر شدن حقوق معلمان در آن سال ها انجامید باز هم افاقه نکرد و معلمان همچنان نسبت به کم بودن حقوق و تبعیض در پرداخت حقوق با سایر ارگان ها معترض بودند .
شاِید به دلیل وضعیت اقتصادی مناسب و جمعیت و توقعات کمتر مردم آن دوران ، این تبعیض و کم فروشی دولت های قبل از انقلاب اسلامی نسبت به معلمان لمس نمی شد اما با شروع انقلاب اسلامی و پیروزی آن و احقاق حقوق از دست رفته ملت ایران و آزادی های نسبی باعث شد بسیاری از مسایل مربود به ارگان ها و سازمان دولتی به سطح جامعه راه پیدا کند ؛ اما با توجه به جو انقلابی و شروع جنگ تحمیلی این گونه مسایل صنفی به فراموشی سپرده شد .
آموزش و پرورش وضع خوبی نداشت و نیروهای انقلابی که جدید وارد آن شده بودند 6 ماه یک بار حقوق می گرفتند که حقوق ها هم بسیار ناچیز بود .در همان زمان بسیاری از نیرو های انقلابی آموزش و پرورش به سایر ارگان ها و نهادهای دولتی رفتند و خود را نجات دادند ، امابقیه این نیروها باقی ماندند تا شرایط نابه سامان دستگاه تعلیم و تربیت را در حال حاضر به چشم نظاره کنند .
هم حقوق های فرهنگیان شاغل و بازنشسته کفاف زندگی را برای 15 روز هم در ماه نمی دهد و هم تبعیض در دریافتی با سایر نهادها و ارگان های دولتی افزایش زیادی داشته است .
تمام فکر و ذکر فرهنگیان این است که چه زمانی معوقات و پاداش خود را دریافت خواهند کرد و مسئولین هم خونسرد و آرام توجه زیادی به این موضوع نمی کنند !
ظاهرا به این نتیجه رسیده اند که غرغرها و اعتراضات فرهنگیان نمک اداره کشور است و اگر نباشد دولت ها احساس کمبود می کنند !
ظاهرا دولت ها اراده یا اعتقادی به بهبود معیشت فرهنگیان و رفع تبعیض از این فرهیختگان جامعه ندارند و خود را با امور اقتصادی و سیاسی مشغول کرده اند غافل از اینکه بزرگترین ضربات خاموش و بی صدا از طریق فرهنگ به بدنه حکومت ها وارد شده است .
آموزش و پرورش در ایران برای ادامه حیات موثر خود نیاز به تغییرات اساسی در همه موارد را دارد علی الخصوص در مورد نیرو های انسانی به مسوولین متخصص و غیر سیاسی و باندی ، کاربلد ، معتقد به فرهنگ و تریبت نیازدارد .
کم کردن دوایر اداری آموزش و پرورش ضروری است .
به نظر می رسد با اجرای دولت الکترونیک و مدرسه محوری 20 درصد حجم فعلی ادارات و ستاد آموزش و پرورش کافیست .
بودجه های آموزش و پرورش باید صرف مدارس معلمان و کارکنان آن شود تا شاهد بالندگی تعلیم و تربیت کشور در تربیت انسان شایسته باشیم .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید