رفتارهای نمایندگان مجلس به عنوان منتخبان مردم و عصاره فضایل ملت در نوع خود قابل تامل و بررسی است .
بر اساس آمار تقریبی که تاکنون ارائه شده است حدود 17 نفر از نمایندگان مجلس دهم ، معلم هستند .
بر اساس آن چه در صدای معلم منتشر شد ( این جا ) ، از این تعداد تاکنون حدود 5 نفر داوطلب عضویت در کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شده اند .
کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس یک کمیسیون تخصصی برای بررسی مسائل و موضوعات آموزش و پرورش است .
مطابق ماده 34 ، كميسيون آموزش و تحقيقات براى انجام وظايف محوله در محدوده آموزش و پرورش عمومى، آموزش فنى و حرفه اى، آموزش عالى، تحقيقات و فن‌آورى، مطابق ضوابط اين آئين‌نامه تشكيل مى شود.
در مجلس نهم این کمیسیون با 25 نفر تشکیل و ریاست آن بر عهده محمد مهدی زاهدی بوده است .
رفتارشناسی نمایندگان راه یافته در دوره های مختلف مجلس نشان می دهد که اقبال اکثریت نمایندگان به برخی کمیسیون ها در حد پایینی بوده و رفتار امروز نمایندگان مجلس دهم این گزاره را با راستی آزمایی مجدد مواجه نمود .
معمولا در ماه های پایانی مجلس ؛ معلمان و مسائل آنان در صدر اخبار ، گزارش ها و مصاحبه های نمایندگان مجلس قرار می گیرد اما پس از استقرار مجلس گویی همه چیز با یک وقفه غیرقابل انتظار رو به رو می شود !
در واقع ، برای اکثر نمایندگان مجلس حتی از نوع " فرهنگی و معلمی " آن ، موضوع آموزش و پرورش و حتی فرهنگ اولویت نخست نیست !
همین وضعیت در هنگام تدوین بودجه و اعتبارات نیز مشاهده می شود .
با وجود آن که در دوره های مختلف مجلس استقبال از عضویت در کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس و کمیسیون های مشابه وضعیت درخشانی نداشته است و در برخی دوره ها به سختی به حد نصاب رسیده است ( این در حالی است که برخی کمیسیون ها مانند امنيت ملى و سياست خارجى ،اقتصاد ، برنامه و بودجه، ، صنایع و معادن، انرژی و عمران با اقبال بیش از حد نمایندگان رو به رو می شود ) ؛ اما حساسیت نمایندگان مجلس بر روی وزیر آموزش و پرورش غالبا زیاد است به طوری که در مجلس نهم فانی 4 بار کارت زرد گرفت و تا مرحله استیضاح پیش رفت !
نگاهی عمیق به خواسته های این نمایندگان نشان می دهد که مهم ترین مطالبه آنان فراتر از آن چه گفته و یا نگاشته اند موضوع " انتصاب ها و مدیریت ها " در آموزش و پرورش بوده است .
در واقع ، گستردگی آموزش و پرورش و پر مخاطب بودن آن در سطح جامعه و کشور موجب شده است تا نمایندگان به ویژه در شهرستان ها به دنبال ابقای وضعیت نمایندگی خود از طریق انتصاب فردی کاملا هماهنگ با خودشان در آموزش و پرورش آن ناحیه و یا منطقه باشند .
این نوع نگاه ابزاری به کارکرد آموزش و پرورش و جایگاه معلمان موجب سلب اعتماد در بدنه فرهنگیان و فرصت سوزی برای ایجاد تحول در دستگاه تعلیم و تربیت و به تبع آن توسعه پایدار کشور می شود .
اما آن چه در این میان برجسته تر به نظر می رسد رفتار فردی است که چهار دوره رئیس فراکسیون فرهنگیان مجلس و نیز عضو هیات رئیسه مجلس آن بوده است .
او در کارنامه خود مقام وزیر بودن را نیز دارد .
« حمیدرضا حاجی بابایی " در گفت و گوی 5. 5 ساعته ای که با گروه صدای معلم داشت به برخی موضوعات اشاره کرد که به صورت اختصار برخی جملات مجددا بیان می شود .
( گفت وگوی کامل را می توانید در این جا مطالعه کنید )
* من می خواستم معلم باشم و با آن ها معلمی رفتار کنم .
* در مجموع ، همه چیزی که من درباره معلمان فکر می کنم خدمت کردن به معلمان است و استفاده از معلمان نیست .
به شدت هم مخالفم که کسی از معلمان به عنوان ابزار سیاسی استفاده کند .
* مهم این است که مدیر کل در استان برود و جلوی در بایستد . وقتی معلم به همراه خانواده اش ورود پیدا می کنند به او " تعظیم " کنند .
من فقط این را می خواهم .
* آن چیزی که شما به عنوان " روحیه معلمی " به دنبالش می گردید در من هست . پیچش ندهید !
* من که آموزش و پرورش را نمي دهم دست شما اجراء کنيد !
بلدم ، من آموزش و پرورش را مي دهم معلمان اداره کنند !
* خدا از ناحيه معلمي به من عزتي داده است که در مقابل هيچ کس ،در مقابل هيچ کس ؛ دست دراز نمي کنم .
* بله ، اين چيزي هست که شما مي گویيد . برويد از معلمان بپرسيد اين را نمي گويند !
و...
جالب است بدانیم فردی با این تجربیات و آن همه تعاریف و تعارفات متعدد و مختلفی که از معلم و مقام معلم بیان می کند هیچ گاه در چهار دوره نمایندگی اش عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس نبوده است !
واقعیت آن است که آموزش و پرورش در اولویت واقعی مسئولان و حتی جامعه نیست .
برای برون رفت از این وضعیت باید معلمان تکلیف خود را با گفتمان " پوپولیسم " در درون و حتی بیرون از آموزش و پرورش مشخص کنند .
« پوپولیسم » و " نگاه ابزاری " لازم و ملزوم یکدیگرند .
چنان چه آموزش بر اساس معیارهای حرفه ای شکل بگیرد و جایگاه واقعی خود را پیدا کند شاید روزی برسد که اولویت نخست نمایندگان مجلس ، کمیسیون آموزش و تحقیقات و کمیسیون هایی با موضوع فرهنگ باشد .
اگر این وضعیت شکل بگیرد می توان به توسعه پایدار و تحقق یک جامعه سالم امیدوار بود .