این روزها بازار انتقاد از دکتر فانی گرم است البته بیشتر انتقادات به مسائل مالی مدارس و حقوق و سایر مطالبات همکاران شاغل و بازنشسته مربوط می شود که البته کاملا به حق هم می باشد.
متاسفانه در این بین پایین بودن کیفیت آموزش کمتر مورد مطالبه قرار گرفته است . در برخی از این انتقادات٬ مقایسه هایی بین دکتر فانی و دکتر حاجی بابایی وزیر سابق صورت می گیرد که برخی طرف فانی و برخی طرف حاج بابایی را می گیرند ؛ از جمله ایراداتی که به فانی صورت می گیرد این است که به مسائل آماری وزارت خانه اش اشراف ندارد .برخی آمارهایی که می دهد متناقض و غیر دقیق است و یا در زمینه ی جذب بودجه برای آموزش و پرورش جدیت لازم را ندارد.
اینکه وزیر باید سرش در حساب باشد و آمار وزارت خانه اش را به روز از حفظ باشد و هر جا لازم بود سریع آن را ارائه کند کاملا درست است و یا در زمینه گرفتن بودجه برای وزارتخانه اش در هیات دولت اهل جدل و یکدنگی باشد حق با منتقدین می باشد.
فانی در این زمینه ضعیف و قابل انتقاد است ولی آیا حاج بابایی در زمینه ی گرفتن بودجه اهل جدل و یکدنگی بود ؟
در زمان وزارت حاج بابایی چقدر به حقوق ها اضافه می شد ؟
آیا تحول بنیادینی در زمینه ی مسائل معیشتی همکاران و یا تخصیص سرانه ی آن چنانی برای مدارس اتفاق افتاد ؟
با اینکه زمان حاج بابایی دست دولت از لحاظ بودجه باز بود و چند برابر حالا در آمد نفتی وجود داشت ، اضافه حقوق ها کمتر از نرخ تورم بود . تورم حدود سی درصد بود ، اضافه حقوق زیر بیست درصد .
پس چطور می شود گفت که حاج بابایی توجه بیشتری نسبت به فانی به مسائل معیشتی داشته است ؟
سرانه ی مدارس هم که مدیران عزیز مدارس خودشان قضاوت کنند ؛ به طور مثال هنرستانی با ششصد هنرجو با حدود 5 میلیون تومان سرانه در سال ! هر دو وزیر ضعیف عمل کرده اند .
تغییر نظام آموزشی هم که در زمان ایشان انجام شد هیچ کمکی به بهبود کیفی آموزش و پرورش نکرد فقط باعث تولید هزینه و دردسر از لحاظ تامین نیرو و فضای فیزیکی کلاس برای مدارس شد . فقط محتوای بیشتر کتب ایدئولوژیک تر شد. دوره های ضمن خدمت زمان ایشان و فرشیدی و علی احمدی هم که یاد همکاران هست ، اکثرا دوره های غیرتخصصی و غیرکاربردی که اصلا به درد معلمان و کلاس نمی خورد و... خود همکاران قضاوت کنند ؛ آیا در عمل تغییر مثبتی مشاهده می کنید؟
حاجی بابایی با برداشتن امتحانات نهایی از پنجم و سوم راهنمایی و مردودی از اول دبیرستان در سال آخر خدمتش راه را برای قبولی هر دانش آموز بی انگیزه و ضعیفی باز کرد تا همه دیپلم بگیرند تا صندلی های دانشگاه های پولی خالی نماند که متاسفانه این رویه در زمان فانی هم ادامه یافت .
فعالیت های صنفی در زمان وزرای دولت احمدی نژاد هم بسیار پرهزینه و سخت شد. همکاران زیادی در آن سال ها با محکومیت های مختلفی از کسر حقوق گرفته تا اخراج مواجه شدند که از این نظر زمان فانی و حاجی فعالیت های صنفی کم هزینه تر شده است .
دوران وزارت مرتضی حاجی را می توان بهتر از چند وزیر اخیر دانست ، هم از لحاظ حقوق و حق التدریس وضعیت بهبود پیدا کرد ، هم مزایایی مثل بن نقدی و غیر نقدی ، حق مسکن ، یارانه مسکن ، دوره های ضمن خدمت تخصصی با پرداخت حق ماموریت و مزایای دیگر .
در تغییر نظام آموزشی هم تا آن جا که می دانم دست نبرد. در زمینه مدیریت مدارس هم حاجی طرح انتخابی شدن مدیران را شروع کرد و یک سالی هم اجرا شد .از دیگر طرح های ایشان ، استخدام زیر لیسانس را برای آموزش و پرورش ممنوع کرد .برای متوسطه فوق لیسانس و برای راهنمایی و ابتدایی لیسانس که متاسفانه بعد از رفتن ایشان این قانون لغو شد و استخدام نیروهای فوق دیپلم را هم در هنرسنان ها شاهد بودیم ؛ نیروهایی که با سهمیه های شاهد و جانبازان استخدام شدند و بسیار ضعیف هم بودند .
البته نقدهایی هم به حاجی وارد است از جمله استفاده از نیروهای حق التدریسی با حقوق ناچیز در برخی مدارس که ظلم بزرگی در حق آنان و دانش آموزان بود .
زمان دکتر نجفی از لحاظ معیشتی تا حدودی وضعیت بهتر شد . اعمال تغییرات در نظام آموزشی توسط دکتر نجفی قابل انتقاد است .ایشان نیز با تغییر نظام آموزشی باعث افت کیفی آموزش و تولید هزینه و درد سرهای زیادی برای آموزش و پرورش شد ، هرچند که ایشان می توانست با تغییراتی کوچک نظام قدیم را منعطف تر کند .
ابتدا نظام ترمی واحدی که تقریبا به بن بست رسید و زمان مظفر به سالی واحدی تغییر پیدا کرد و متاسفانه از آن موقع به بعد مردودی پایه دوم را هم برداشتند و در هنرستان ها و دبیرستان ها دانش آموزانی که معدل شان زبر ده بود و بعضا ده درس تجدیدی داشتند به کلاس سوم می آمدند .
همکارانی چنین کلاس هایی را تجربه کرده اند، می دانند من چه می گویم دانش آموزی که محاسبات ۱ را صفر و یا یک گرفته ریاضی دو را همچنین و سایر دروس سال سوم می خواهد محاسبات دو و ریاضی سه و رسم تخصصی بیاموزد ؛ آیا شدنی است ؟
همه ی این ها به این موضوع برمی گردد که نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری در آموزش و پرورش با بدنه با تجربه آموزش و پرورش ارتباط ندارد .
با آمدن وزیر و اختیاراتی که دارد بر حسب سلیقه اش تغییراتی بس عظیم و بعضا اشتباه در سیستم داده می شود و معمولا تصحیح هم نمی شود . برای جلوگیری از این مشکل باید شورایی از خبرگان منتخب آموزش و پرورش سراسر کشور به نام شورای عالی آموزش و پرورش تشکیل شود تا تصمیمات کلان در این شورا بررسی و تصویب گردد.
به امید روزی که معلم در سرنوشت آموزش و پرورش داخالت داده شود و تماشاچی و مجری صرف نباشد .
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .
https://telegram.me/sokhanmoallem
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید