به دنبال حادثه الیگودرز ؛ عده ای که دائما ؛ عالما ؛ عامدا ؛ قاصدا و مختارا در پی تخریب معلمند ؛ بهانه جدیدی یافته اند . حتی برخی از فرهنگیان با قضاوت سطحی و احساسی معلمان را با شکنجه گران مقایسه کرده اند. ضمن اینکه عمل این معلم به همان اندازه دریدن بخیه صورت بیمار کریه و چرکین ومنفور است ولی مقصر اصلی نه آن پزشک و نه این معلم بلکه قانون دوپهلو و فرهنگ ریا کارانه حاکم بر جامعه ماست.
شهریار در مقایسه پدر و معلم می گوید؛ "یک پدر بخشنده آب و گل است؛ یک پدر روشنگر جان ودل است "
رسول گرامی اسلام و ائمه معصومین معلم را پدر نامیده اند به همان دلیل معلم در مقام تعلیم و تربیت در نقش پدر است همچنان که ممکن است پدری در تربیت فرزند خویش افراط کند و یا یک قاضی به اشتباه به ضرر فردی حکم نماید و یا پلیسی در اثر اشتباه بی گناهی را هدف قرار دهد یا پزشکی به تجویز اشتباه دارویی موجب صدمه ی بی گناهی شود به همان قیاس نیز ممکن است معلمی در تربیت متعلمین خویش مرتکب خطاء شود. همچنان که پدر با اولاد خویش خصومتی و قاضی با اصحاب دعوی عداوتی و پلیس با مراجعان دشمنی و پزشک با بیماران مشکلی ندارند به همان قیاس معلم در تربیت هیچ نیت سوئی با دانش آموزان ندارد ، بلکه فقط ممکن است مثل بقیه مرتکب اشتباه شود.
فرقی که بین پدر از یک سو و قاضی ؛ پلیس و پزشک از سویی دیگر با معلم دارند آن است که دیوار معلم کوتاه است و مطابق قانون دو پهلو و فرهنگ ریا معلم همیشه محکوم است. چون وقتی بابا عصبانی میشود به او حق می دهند و می گویند دلش سوخته ؛ واگردادرسی اشتباه کند نه تنها تنبیه نمی شود بلکه جبران خسارت بر عهده دولت است و اگر ماموری خطا کند گویند معذور بوده و اگر طبیبی اشتباه کند گویند بشر جایز الخطاست ودر همه موارد بالا اصل بر حسن نیت است ولی مطابق قانون دو پهلو و فرهنگ دو روی ما معلم حق اشتباه ندارد و اگر خطائی کند حتما اصل بر سوء نیت خواهد بود.
اگر فرزندی به پدر خود بی احترامی کند فرهنگ ما و افکار عمومی ما این بی احترامی را قبول ندارند و بی احترامی به ماموران را هم قانون بر نمی تابد ولی صرف نظر از اینکه بی احترامی به معلم فرهنگ معمول ماست ؛ حتی در مواقعی که معلم مورد هجوم با سلاح گرم و سرد شده و یا آماج فحش و ناسزا گردد نه تنها مهاجم مقصر نمی شود و بلکه باز همگان والدین ؛ اداره و وزیر و... معلم را مقصر می دانند و معلم هیچ ابزاری برای دفاع از خود ندارد و از حمایت هیچ قانونی هم بهره مند نیست . مثبت این ادعا قتل چند معلم در مدرسه است .
جان کلام آن که ؛ بالاخره معلم یا در شان پدر و یا در نقش مامور است که بایستی در حالت اول از سوی فرهنگ و در وضعیت دوم به طریق قانونی حمایت شود و مواقعی که معلمی به هر دلیلی مرتکب خطائی شود نباید همه معلمان را جانی بالفطره و شکنجه گر معرفی کرد و خطای یک معلم اولا باید مثل سایر مشاغل و حرف به رسمیت شناخته شود و در ثانی نباید تقصیر معلم تقلب تفسیر شود . این سیاهه به سان بی توجهی قانون در حمایت از معلم ؛ تنبیه بدنی عمدی را محکوم می کند.
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .
https://telegram.me/sokhanmoallem
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید