اینجانب سیدمرتضی حسینی، معلم و دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی تاریخ هستم. در سال ۱۳۷۹ به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمدم. از بدو استخدام هیچ گاه به دنبال مباحث معیشتی و میزان حقوق و این موضوعات نبوده‌ام. وقت و عمر خود را صرف مطالعه، تحقیق و پژوهش نموده‌ام و حاصل آن مقالات متعدد، تألیف چند کتاب و ترجمه‌ی برخی کتب و مقالات مرتبط با تخصص‌ام بوده است اما امروز پس از ۲۱ سال کار علمی و فرهنگی، به سبب حقوق اندک معلمی که تنها درآمدم هست، وضعیت مطلوبی ندارم و به عینه می‌بینم همکارانی که شغل و درآمد دیگری برای خود فراهم کردند و من آنها را شماتت می‌کردم که شما باید معلم باشید نه بازاری و دلال و پیمانکار و امثالهم، از من واقع‌بین‌تر بوده‌اند و امروز اگرچه دیگر معلم نیستند اما وضعیت اقتصادی و معیشتی بسیار بهتر از من دارند که اصل اولیه و پیش‌نیاز تمامی فعالیت‌های فکری، علمی و پژوهشی‌است.
البته این درویش به نوعی لجبازی با سرنوشت اصرار داشته و نیز به سبب عمیق و واقعی بودن دغدغه‌های فکری و فرهنگی‌ام، هنوز هم حیات خود را بر همان مدار می‌چرخانم و به کاری جز مطالعه، پژوهش و نوشتن کتاب اقدام نمی‌کنم اما به خوبی می‌دانم که پیش وجدان و خدای خویش به همسر و تنها فرزندم مشغول‌الذمه‌ام، بماند مشغوالذمگی بر خودم که خود را از تمامی لذات حیات دنیوی محروم کرده‌ام زیرا شندرغاز حقوق ماهیانه تنها بخش کوچکی از دین من به زن و فرزندم را تامین می‌کند.
خداوند همه‌ی ما را رستگار کناد.
با احترام
سیدمرتضی حسینی
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
