در « روزنامه آفتاب یزد » مورخ شنبه 13 تیر گفت و گوی جذاب و خواندنی با دکتر« قانعی راد» رئیس انجمن جامعه شناسی ایران درباره مادی شدن افراد جامعه در دنیای امروز انجام شده بود... آنچه تا حدودی مایه شگفتی بنده در این گفت و گو شد عبارت بود از یک جمله و قضاوت جناب دکتر قانعی راد. ایشان در بخشی از این گفت و گو می گویند:
« کاش معلمان ما به جای مطالبه 500 هزارتومان حقوق بیشتر، دغدغه‌شان این بود که دانش‌آموزان در این سیستم آموزشی اشتباه درحال فناشدن هستند چون تبدیل به موجوداتی شده‌اند که فقط در پی حفظ کردن و امتحان دادن هستند. درحالی که نظام آموزشی در درجه اول باید بُعد رشد فکری و اجتماعی آنان را مدنظر قرار دهد. یادگیری در نظام آموزشی ما صرفا این است که دانش‌آموزان خودشان را در اتاق حبس کنند، مثلا 100ساعت در هفته درس بخوانند. دانش‌آموزان ما امروز فاقد کنجکاوی، خلاقیت و مهارت‌های ارتباطی‌اند حتی توانایی شاد زندگی‌کردن هم ندارند.از تاریخ، فرهنگ و موسیقی چیزی نمی‌دانند اما خیلی خوب شیوه‌ها و روش‌های تست‌زنی را بلد هستند. اینها همه واقعیت است؛ واقعیاتی که نشان از آسیب و صدمه دارد درحالی که معلمان ما به جای توجه به این آسیب‌ها به فکر افزایش حقوق هستند.»
اینها بخشی از سخنان دکتر امین قانعی راد رئیس انجمن جامعه شناسان است.اگر به واقعیت زندگی معلمان این مرز و بوم و همچنین تلاش هایشان بیشتر دقت نماییم جنبه یک سخن و قضاوتی شتاب زده و نسنجیده بیشتر برایمان آشکار می‌شود...
جالب اینجا است که اگر به بافت کلی سخنان دکتر قانعی راد توجه نماییم پی می‌بریم به این حقیقت که جناب دکتر قانعی راد به گونه ای از معلمان سخن می‌گوید که انگار آنها دید صرفا مادی به قضایا دارند و تنها در فکر افزایش حقوق هستند نه موارد دیگر.
نگارنده منکر این حقیقت نیست که شبح دید مادی انگارانه تا حدودی بر همه ما احساس می‌شود و در این میان قشر معلمان را مستثنی نیستند و با توجه به اینکه در این جامعه زندگی می‌کنند آنها را هم گاهی با خود درگیر می‌نماید اما مطالبه افزایش حقوق توسط معلمان را نمی‌توان با دید منفی « مادی شدن » توصیف نمود.
بنده توجه به اینکه سابقه تدریس حدود ده سال دارد و می‌پذیرد که نظام آموزشی ما نواقص و اشکالات فراوانی دارد و نباید مطالبات معلمان تنها در افزایش حقوق خلاصه شود و...همچنین به جنبه توصیه گونه سخنان دکتر قانعی راد که نشان از دلسوزی ایشان دارد باید توجه نمود اما در هر حال جهت روشن شدن موضوع ،موارد زیر را قابل تامل می‌دانم:
اولا ، تامین مایحتاج زندگی و امکانات اساسی از طریق یک حقوق و دستمزد مکفی از شرط های اولیه و نیاز های ضروری است و عدم تحقق این نیاز و حقوق کافی ، موانع بسیار بزرگی سر راه کیفیت آموزش و پرورش دانش آموزان به وجود می آورد و نمی توان به بهانه مادی نشدن افراطی جامعه به سادگی از کنار آن گذشت و بگوییم که به جای افزایش حقوق باید در فکر بهبودی نظام آموزشی باشیم.
بنابراین افزایش حقوق معلمان از مهم ترین مطالبات معلمان علاوه بر یک حق اساسی آنها برای استمرار یک زندگی شایسته است باید به عنوان پیش‌نیازی درنظر گرفته شود جهت بهبودی وضعیت آموزشی زیرا تا زمانی که دغدغه مادی معلمان به طور جدی مطرح باشد تا حدودی نمی‌توان انتظار شایسته از بهبود وضعیت آموزشی داشت و در واقع تکرار و توضیح این جمله ها توضیح واضحات است و قضیه مطالبات معلمان را باید با این زاویه دید مورد مداقه قرار بگیرد.
ثانیا اگر مطمئنا دکتر قانعی راد به بیانیه شورای مرکزی تشکل های صنفی فرهنگیان سراسر کشور دقت نمایند می‌دانند که دو مورد از اهم مطالبات فرهنگیان توجه به ارتقای کیفیت آموزشی و تربیتی و اجرای سیاست های حفاظتی از دانش آموزان در قبال آسیب های اجتماعی و جلوگیری از ترویج خشونت در مدارس است ، همچنین همه ما بیشتر به محتوای نوشته های روزنامه ها و مجلات و برگزاری دوره های آموزشی آگاهی داریم و می‌دانیم که دغدغه معلمان در کنار افزایش حقوق تلاش فراوان و دغدغه همیشگی معلمان معطوف به بهبود وضعیت فکری و اخلاقی و آموزشی دانش‌آموزان است و در این راستا تلاش های زیادی نموده اند و راهکارهای هم ارائه می‌دهند اگر چه ممکن است این اقدامات معلمان از ضعف هایی هم برخوردار باشد اما بی‌خیال هم نیستند و همان طور که گفته شد نگرانی از وضعیت آموزشی و پرورشی و فکری دانش آموزان روح بیشتر معلمان را دچار فرسودگی کرده است و این هم تنها زمانی می‌توانید این حس و دغدغه معلمان را احساس نمایید که معلم یک مدرسه باشید در یک روستای دورافتاده ای که از بسیاری از امکانات آموزشی و...محروم است یا حتی تدریس در کلاس های پرجمعیت شهرهای بزرگ که هر کدام سلیقه و رفتاری دارند و تنها موردی که برایشان کم اهمیت است درس و دانش است.
آیا تقاضا و تلاش معلمان جهت دست یابی به مطالبات مشروع و قانونی و ضروری خود که آن هم افزایش حقوق است نشانه گسترش روحیه مادی شدن آنان است؟
البته دکتر قانعی راد در عبارات دیگر همین گفت و گو می‌فرمایند که خود افزایش حقوق سبب افزایش تورم و بی ارزش شدن پول می‌شود و غیر مستقیم شاید غرض ایشان ناظر بر این است که معلمان تقاضای اعطای تسهیلات نمایند به جای افزایش حقوق... که البته این ایده و سخن دکتر را می‌پذیرم اما این عبارت جناب قانعی راد که می‌گوید معلمان به جای دغدغه آموزشی دغدغه افزایش حقوق دارند...در واقع نوعی کم لطفی و بی توجهی در برابر اهمیت وضعیت معیشتی معلمان است و همچنین نادیده گرفتن این واقعیت است که معلمان با حقوق اندکی که تا حالا دوام آورده اند اما همچنان برای بهبودی کیفیت آموزی تلاش نموده اند و خواهند نمود .
در پایان با درنظر گرفتن موارد بالا که مطرح نمودم منطقی بودن سخنان دکتر قانعی راد را می‌سپارم به قضاوت وجدان و منطق خوانندگان گرامی.
روزنامه آفتاب یزد
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید