در وزارت آموزش و پرورش سال هاست به جای رسیدگی جدی در مورد عدم پرداخت حقوق ناچیز معلمان ؛ برای پرداخت بدهی های خود تبلیغات می کنند .
سال هاست برای حل مشکل عده ای ؛ وعده ی استخدام گروهی دیگر را می دهند .
سال هاست علم دیگر بهتر از ثروت نیست .
سال هاست که معلم جایگاه و منزلت اجتماعی خود را از دست داده است .
سال هاست گروهی برای تعطیلات دو ماهه قبل از شهریور معلمان که حتی یک سوم تعطیلی وزارت علوم هم نمی شود ؛ مدام احکام حرام و حلال صادر می کنند .
سال هاست گروهی البته غیرمعلم با سوء استفاده از اصل 141 قانون اساسی خود را در وزارت علوم ؛ معلم جا زده و پز زندگی با حقوق معلمی را می دهند .
سال هاست معلم و متعلم در آتش ناکارآمدی برخی می سوزند و توسط چاقوی جاهلان کشته می شوند و در یکی از تازه ترین موردها دانش آموز حادثه دیده خلخالی در یک قدمی بیمارستان در شرف مرگ است !
چند سوال و امید که پاسخی داده شود :
1-آیا بهتر نیست از اعزام دانش آموزان به حج عمره یا اعزام آنان به اردوی راهیان نور ، تغییرات مکرر و بی نتیجه نظام آموزشی ؛ تغییر مداوم کتاب ها ؛ آزمون های بی خاصیت پیشرفت تحصیلی و امثالهم خودداری نموده و با مبالغ کلان فوق ؛ مدارس کشور را مجهز به ورزشگاه ،کارگاه ، آزمایشگاه و وسایل سرمایشی و گرمایشی و درمانگاه با پزشک مستقر و نظایر آنها نمائیم تا در سایه محیط شاداب و امن و بانشاط شاهد کاهش حوادثی نظیر معلم کشی و کشتن شدن دانش آموزان و سوختن آنها در مدارسی شبیه شین آباد و خلخال نباشیم ؛ آیا بهتر نیست ؟
2- آیا بهتر نیست ، به جای آنکه نمایندگان مجلس در لوایح بودجه ؛ آموزش و پرورش را در پارورقی و در ردیف های پایین تر از نهادهای به اصطلاح فرهنگی چند ده نفره دیده و در مواقع اعتراض معلمان طلب کار وزیر شوند ؛ وزیر آموزش و پرورش نه برای دفاع از حقوق معلمان بلکه برای دفاع از شخصیت وزارت آموزش و پرورش و جایگاه خود، طلب کار مجلس شده و از نمایندگان تهدید کننده به استیضاح بپرسند که حضرات نماینده مگر غیر از آن ناچیزی که به معلم داده اید ؛ احیانا بودجه ،بانک ، معدن ، نفت ، قبض ، جریمه ؛ عوارض و یا .... در اختیار وزیر آموزش و پرورش قرار داده اند که به معلمان رسیدگی نمی شود؟
آیا واقعا بهتر نیست وزیر به جای خجالت کشیدن از داشتن یک میلیون معلم فقیر و معترض ؛ قدری شجاعت به خرج دهد و عوض پاک کردن صورت مسئله قدری هم از همکاران خود دفاع نمایند؟
3- آیا کارمندان محترم سایر نهادها ؛ بهتر نیست از این به بعد از مقایسه معلم با کارگر و تحویل دار بانک و نظایر آنها هرچند که به جای خود مشاغل لازم و محترمی هستند؛ خودداری نموده و معلم را فقط با معلم بدون هیچ تفاوتی ( مانند معلم دانشگاه یا آموزشگاه ) مقایسه نمایند؟
4- روند و رویه حاکم در دهه های اخیر گویای آن است که علاوه بر درجه دوم و سوم شدن شغل انبیاء در کشور ؛ شان وشخصیت وزیر مشاغل انبیائی هم در قبال وزرای خدماتی مدام در حال نزول و بلکه سقوط است و این نشان دهنده ناکارآمدی برخی از مدیران آموزش و پرورش است ؛ آیا بهتر نیست به جای رتبه بندی معلمان مدیران وزارت خانه را رتبه بندی شوند تا مدافعی بر کیان علم و دانش در مقابل دلالان پیدا شود؟!
آیا بهتر نیست ؟
به جای رتبه بندی معلمان ؛ مدیران وزارت را رتبه بندی کنید.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید