وقتی مسئولان بانک مرکزی خط فقر در شهرستان ها را 2500000 و در تهران را 3500000 اعلام می کنند، چگونه رسانه ها و مسئولان آموزش و پرورش و مخصوصا وزیر محترم آموزش و پرورش آن را نسخه شفابخش حل معیشت و منزلت معلمان معرفی می کنند ؟
وزیر محترم در روز 12 اردیبهشت 94 در تلویزیون و در برنامه نگاه یک در برابر دیدگان میلیون ها بیننده اعلام کردند:مشکل فرهنگیان به تدریج طی سال های آینده حل خواهد شد.
حال چند مورد مطرح می شود:
1) آیا در سال های آینده حقوق دیگر کارکنان ثابت می ماند؟مسلما نه.همین امسال افزایش حقوق 14 درصد کسی که مثل قاضی یا پزشک یا مسئولیت رده بالا دارد ، از دریافتی یک معلم بیشتر است؟
با این اوصاف سال به سال شکاف بیشتر خواهد شد.بر طبق ارقام بانک مرکزی،همه معلمان و خانواده هایشان زیر خط فقر هستند و این در شان کشوری با تمدن هزاران ساله نیست.
2) همواره در دوره ها و دولت های مختلف حقوق معلمان از بقیه کارکنان کمتر است . شاید مسئولان بگویند تفاوت چندانی از نظز حکم وجود ندارد.بله درست می گویند ولی بندهایی در حکم دیگر کارمندان وجود دارد که در حکم معلمان وجود ندارد یا به صورت هایی خارج از فیش حقوقی به آنان پرداخت می شود.در ضمن از مزایای دیگری که برای آنها و فرزندان شان پرداخت می شود مانند وام خودرو، وام مسکن،کمک هزینه ازدواج ،کمک هزینه برای مراسم عروسی ، اولویت استخدام فرزندان و سایر موارد در آموزش و پرورش خبری نیست.
3) تا زمانی که حداقل دریافتی به خط فقر یا بیشتر از آن نزدیک نشود، با افزایش اندکی مبلغ به حقوق دریافتی فعلی،هیچ گونه تاثیری در زندگی معلمان و خانواده هایشان نخواهد داشت و مشکل همچنان پابرجاست.
4) رتبه بندی در صورت تحقق مورد 3،بسیار هم خوب است زیرا هر کسی متناسب با مدرک خود از فوق دیپلم تا دکتری مبلغی به حقوقش اضافه می شود و به نوعی باعث انگیره و رقابت برای ارتقاء رتبه بین معلمان می شود و سطح علمی آنان بالا و به روز می شود .
انتظار می رود که کلیه مسئولان کشور هماهنگ با یکدیگر و با نگاه جدید و منصفانه،عقب ماندگی تاریخی حقوق و مزایای معلمان را به طور موثر حل و فصل نمایند.