جوانان و نوجوانان و حتی همه آحاد مردم عدالت در حقوق و تساوی در دینداری و اقتصاد را با حاکمان جست و جو می کنند امروزه در تاکتیک ها و معادلات سیاسی توجیه کردن و سفسطه گری به عنوان روشی دفاعی و حمله ی رو به جلو از طرف سیاسیون و صاحب منصبان قدرت و سرمایه ، یک اصل به حساب می آید و البته نه تنها در امور سیاسی بلکه در امور اجتماعی و فرهنگی هم این ترفند به کار برده می شود . در واقع باید گفت در اوضاع و احوال کنونی و شرایط حاکم بر جامعه هیچ گفته و عملی بر هیچ قاعده ای استوار نیست و نباید ضمانتی بر آن تصور کرد .
اکنون این سئوال مطرح است که پایه ها و ارکان نظام سیاسی و فرهنگی و اعتقادی جامعه و سیاست گذاری آن در دستان چه کسانیست ؟ مسئولیت هدایت و ارشاد و تعالیم دینی با کیست ؟
بودجه های کلان و در آمدهای ناشی از سازمان ها و بنگاه هایی که به نام تشکل های دینی و مذهبی فعالیت اقتصادی می کند کجا هزینه می شود؟
در چند سال گذشته حضور روحانیان ( روحانیت و روحانیون ) در مدارس در قالب طرح های پرورشی و نماز به کجا رسید؟
از چند دهه قبل آموزش و پرورش ( مدارس و دانش آموزان ) در اکثر زمینه ها محل آموزش و حضور سازمان های دولتی و خصوصی و مراکز مذهبی و دینی بوده است . از آموزش های بهداشتی و محیط زیست گرفته تا آموزش همیاران پلیس و پیشگیری از اعتیاد و آسیب های اجتماعی و غیره . . . اکنون که بعد از چند دهه همان دانش آموزان وارد جامعه و کار و زندگی شده اند ؛ وضعیت و آمار و شواهد ما در هر یک از موضوعات اشاره شده از نظر رتبه در چه جایگاهی قرار دارد ؟
البته گفتن آن لازم به تکرار نیست . کسانی که می گویند معلم و مدرسه در امر نماز کوتاهی کرده اند این سئوال مطرح می شود که آیا دستگاه ها و سازمان ها و مراکز دیگر درهمه بخش ها به تکالیف خود عمل کرده اند ؟
آموزش و پرورش باید به همه پاسخگو باشد و جور همه را بکشد و همه از او طلبکار باشند و دست آخر هم از نظر حقوق و معیشت در نازل ترین رتبه قرار داشته باشد !
با این تحلیل به این نتیجه ای خواهیم رسید که در مقدمه ذکر گردید . . .
رویکرد دیگر این مناظره ناظر بر این اصل است که منصوبین به دستگاه های حاکمیتی ، یک چیز را فراموش کرده اند که در تعالیم الهی و سیره انبیاء و معصومین (ع) پایه و اساس دین بر اخلاق و ادب استوار است و رسول اکرم (ص) نیز برای مکارم اخلاقی و تکمیل و بسط و گسترش آن به این رسالت مبعوث گردید .
اگر دانش آموزان و دانشجویان و همه مردم آگاه ببینند که مسئولی یا کسانی از آنان بر خلاف واقعیت ها ، فقط شعار می دهد چه قضاوتی در مورد آنان خواهند داشت ؟ بودجه های کلان و در آمدهای ناشی از سازمان ها و بنگاه هایی که به نام تشکل های دینی و مذهبی فعالیت اقتصادی می کند کجا هزینه می شود؟
در جامعه مدنی و دینی ( مدینه فاضله ) که الگوهای مذهبی آن را برای ما ترسیم کرده اند همه چیز به هم ربط دارند و مهمتر از همه این است که جوانان و نوجوانان و حتی همه آحاد مردم عدالت در حقوق و تساوی در دینداری و اقتصاد را با حاکمان جست و جو می کنند .
رویکرد دیگر بر این مناظره ( مقایسه دیدگاه) میان مردم و نهادهای حاکمیتی این است که آموزش دینی و مذهبی در شیوه سنتی در میان خانواده ها و جامعه و بدون توسل و اتکاء به بودجه و پست و سازمان های وابسته ، موفق تر و ریشه ای تر بوده است .
در حال حاضر اگر توجه و نظارت مستقیم و غیر مستقیم خانواده و والدین بر امور اعتقادی و رفتاری فرزندان کم شده دلیلش اینست که کسب درآمد و روزی و مقابله با مشکلات اقتصادی و تورم برای آنان مقدم شده که اگر فقر از دری وارد شود دین از در دیگر خارج خواهدشد .
لازمه نگاه شفاف و بی غرض به این مسئله این است که حاکمان باید نگاه جامع الاطراف به همه شرایط داشته باشند و فقط خود را نبینند یا به عبارتی صحیح تر مردم و جامعه را با نگاه محدود خود قضاوت نکنند .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید