سخنی با کفاش معاون سابق پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش ؛ آموختن شرط لازم است ولی نه کافی چرا که علم بی عمل به درخت بی ثمر می ماند ... روی سخنم با بزرگتران دستگاه آموزشی کشور است !

آقای کفاش !

شگفتا که خود گویی و خود خندی

عجب مرد هنرمندی
در پیوند با نگاشته آقای علی پورسلیمان سر دبیر  دلسوز و تلاش گر سایت صدای معلم تحت فرنام ، " کاش مسئولان وزارت آموزش و پرورش ما مثل استاندار اصفهان بودند ( این جا ) "  آقای پورسلیمان  می افزاید ،  آیا آقای بطحایی حاضر است در اقدامی مشابه  معاونش مهرعلیزاده را بر کنار کند؟

اشاره آقای پورسلیمان به رفتار غیر حرفه ای و ناپسند فرماندار گلپایگان است که در جلسه شورای شهر ضمن حمله جنون آمیز به خبرنگاری که برای تهیه  گزارش دعوت شده بود گفت : اگر عکس بگیری خودت و دوربین ات را میندازم بیرون." با اعتراض گسترده مردم ، استاندار اصفهان در  اقدامی بایستنی ، فرماندار قلدر و نادان  را از کار برکنارنمود.

نظر آقای پورسلیمان  مبنی بر این  که سرمایه و اعتماد  اجتماعی در پس جریاناتی مانند تقلب در انتخابات مجلس دانش آموزی که در دوره تصدی آقای حمید کفاش رخ داده و نیز پشتیبانی آقای کفاش از شخصی به نام آقای الهیار ترکمن که با دکترای تقلبی در آن وزارت خانه منصوب گردیده می تواند منابع فکری و معنوی کشور را مانند منابع زیر زمینی آب بخشکاند.

از آن جا که « صدای معلم » به راستی فریاد مظلومیت آموزگاران کشور و در گنجایش توان بازتاب دهنده کاستی ها و ناهنجاری های به وجود آمده در سیستم آموزشی میهن است ، طی نامه ای به نمایندگان مجلس، وضعیت نابه سامان آموزش دربزرگترین  دستگاه انسان سازی کشور را چنین گزارش نموده:

"نماینده گان محترم مجلس شورای اسلامی ،امروز نظام آموزشی و پرورشی کشور حال و هوای خوبی ندارد و در تشنگی اهمیت و توجه به سر می برد . بزرگترین دستگاه انسان سازی کشور در کمای اعتبار است.".

به هر روی، تلاش ستودنی سایت صدای معلم و آقای پورسلیمان در مورد تقلب در مجلس دانش آموزی ، مدرک تقلبی آقای الهیار ترکمن و وضعیت بیمار گونه آموزش کشور گویا چون خاری به چشم آقای کفاش و هم فکرانش فرو رفته و ایشان را که در زمان وزارت آقای فانی بر وزارت آموزش و پرورش تصدی معاونت پرورشی و فرهنگی وزارت خانه را داشته اند به سوز و گداز انداخته و در نگاشته ای پر از تضاد که از نگرش نگارنده این سطور هیچ اعتباری ندارد به اصطلاح از خود و هم فکرش آقای الهیار ترکمن دفاع نموده.

بنده نگارنده این سطور (شکراله مسیح پور)  که خود افتخار معلمی در آموزش و پرورش بهبهان و تدریس در دانشگاه جندی شاپور اهواز ، دانشگاه افسری نیروی دریایی و سازمان بین اللمللی  توریسم ITO =  International Tourism  Organization در پرونده ام ثبت شده  گرچه  با قوانین آموزشی و حقوق معلمی و دانش آموزی نا آشنا نیستم از روی کنجکاوی بر آن شدم که با مروری بر سوابق  آقای کفاش و کارهایش در آموزش و پروش ، و با توجه به آنچه خودش در معرفی خویش می گوید کنکاشی داشته باشم تا چکیده بررسی ام را در حد گنجایش فضای رسانه ای صدای معلم به  خواننده گرامی ، دانش آموزان عزیز و آموزگاران زحمت کش میهنم پیش کش نمایم.

آقای کفاش در یکی از نوشته های خود که به شکرانه فضای رسانه ای مجازی در  دسترس است می گوید: " به دوران تحصیل خودمان برگردیم. اگر آن زمان برای ما جایگاهی قاِیل بودند امروز در ساخت شخصیت ما  تاثیر گذار بود. " ایشان به نظر در آیِینه ای زنگار زده فکری شخصیت خود را دیده ولی در آینه ای شفاف به وسعت ایران شخصیت معلمان شریف و زحمت کش هم سن و سال خویش را  که با تعهد کاری و دلسوزی چون شمع می سوزند تا در مدارس و دانشگاه ها مشعل علم و انسانیت را فروزان نگهدارند ندیده است . انسان های والایی که نه در سیستم آموزشی با ساختار فکری آقای کفاش بلکه در ساختار آموزشی رژیم گذشته دانش آموخته اند.

البته آنها از جنس آقای کفاش و هم فکرانش هم نیستند. آقای کفاش،  در جایی دیگر گفته اید "به قشر جوان و نوجوان خود اهمیت بدهیم " .  اگر بلافاصله در نوشته دیگری از شما نمی خواندم که با افتخار از اعزام دانش آموزان و نیز معلمان به لبنان یاد می کنی ، شاید در میانه شک و یقین می ماندم که قشر جوان و نوجوان کشور برایتان اهمیتی دارند. ولی وقتی خواندم که افتخار شما این است که این آینده سازان کشور را به جای اروپا و کشورهای پیشرفته به  لبنان  در حال جنگ  می فرستید  ادعای شما را مبنی بر اهمیت به قشر جوان در حد یک شوخی خنده دار دانستم.

آقای کفاش چطور آقا زاده ها و فرزندان سر دمداران کشور برای تحصیل و زندگی به امریکا ، اروپا  که دارای مراکز علمی و تکنولوژی پیشرفته اند فرستاده می شوند  و آقای شاهرودی به جای توسل به امام زاده ها برای مداوا در بهترین بیمارستان آلمان بستری می شود ، ولی دانش آموزان ما به لبنان  فرستاده می شوند. افسوس و دریغا که این دستگاه انسان سازی و آیند سازان کشور در چنگ چون شماها گرفتار آمده.

آقای کفاش !

شما خبر از گشایش 650 دارالقران در مدارس و وعده 440 تای دیگر ، اقامه نماز در 500 مدرسه، انتشار 30000 نسخه نشریه رشد و 20000000نسخه مجله تربیت در دو سال ، اعزام 8000 دانش آموز به عتبات عالیات  و مسابقات قران و عترت و نماز در مدارس کشور  در شهر های همدان و اردبیل را داده  بودید .

در سخنرانی پایانی نخستین دوره متمرکز آموزشی مهارتی مدیران اردوگاهای کشور در یزد  ضمن دادن وعده هزار نماز خانه دیگر در مدارس ،گفته اید که این ها برای تغییر اعتقادات  دانش آموزان بوده است.

آقای معاون سابق !

مهمترین دستگاه آموزشی کشور، آیا تاکنون برای یک بار هم که شده از خود پرسیده اید چرا با وجود همه این کارها  از سال 57 تا کنون ، حدود 40 سال نتوانسته اید عقاید دانش آموزان را آنگونه که می خواهید عوض کنید !آیا تا کنون به این فکر نیافتاده اید که ادامه سیاست های نادرست آموزشی تان که با گذشت 40 سال عقاید دانش آموزان را عوض نکرده  بدون لغزش گیری باز هم  به شکست خواهد انجامید.

از این جا به بعد روی سخنم نه با آقای کفاش  که توصیه می کنم  چند کتاب علمی در مورد آموزش ، پرورش، حقوق دانش آموزی بخواند تا اندکی بیاموزد ( البته خاطر نشان کنم که آموختن شرط لازم است ولی نه کافی چرا که علم بی عمل به درخت بی ثمر می ماند)  بلکه روی سخنم با بزرگتران دستگاه آموزشی کشور است.

 « صدای معلم » به راستی فریاد مظلومیت آموزگاران کشور و در گنجایش توان بازتاب دهنده کاستی ها و ناهنجاری های به وجود آمده در سیستم آموزشی میهن است   بزرگواران !

  اگر با توجه به شرایط  ویژه کشورمان بر اساس الگوی انسان محور کشور ژاپن یا با استفاده از جنبه های  ارزشی ساختار های آموزشی اروپا و کشورهای اسکاندیناوی  و امریکا عمل نمی کنید ، لااقل با به کار گیری کارشناسان شایسته ای که به جرم دگر اندیشی و زاویه فکری با شما از دستگاه آموزشی کشور کنار گذاشته شده و  خانه نشین شدند و دنیای پیشرفته شمار زیادی از آنان را در برنامه ریزی های آموزشی خود به کار گرفته  این کشتی به گل نشسته آموزش کشور را به آب برگردانید.

وقتی عواملی در دستگاه مدیریت آموزش کشور و در پیش چشم نمایندگان مجلس دانش آموزی سراسر کشور معلمی دلسوز در مسند خبرنگار صدای معلم را که جهت تهیه گزارش حضور یافته از نشست بیرون می کنند چه انتظاری هست که دانش آموزان تربیت شده در این سیستم آموزشی بهتر از فرماندار بی ادب و قلدر گلپایگان عمل کنند ؟

آقای کفاش نیز از رونمایی و تبلیغ و پخش  کتاب "حقیقت مجازی " در بین مبلغان  دانش آموزان  سراسر کشور  اشاره کرده اند که مقدمه  آن در مورد استفاده به از فضای مجازی به نظر رهبر مزین گردیده.

خاطر نشان می سازد بهره مندی از فضای مجازی آنگاه بهینه خواهد بود که برای بیان آزاد نظرات حتا مخالفان  به طور آسان و برابر  در دسترس همه شهروندان قرار گرفته و در هیچ شرایطی بر روی مردم بسته نشود.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید