گروه گزارش/
سایت تابناک نامه ای را از سوی جمعی از پزشکان و کادر درمان خطاب به رئیس جمهور و وزیر آموزش و پرورش منتشر کرده است که در آن تهدید کرده اند در صورت دایر بودن مدارس، از ادامه کار در مراکز درمانی بیماران مبتلا به کرونا انصراف خواهند داد .
در این نامه چنین آمده است :
« جمعی از پزشکان و کادر درمان که در صف نخست مبارزه با ویروس کرونا حضور دارند در آستانه ۱۵ شهریور و بازگشایی مدارس در نامه ای به رئیس جمهور و وزیر آموزش و پرورش اعلام کرده اند که در صورت دایر بودن مدارس، از ادامه کار در مراکز درمانی بیماران مبتلا به کرونا انصراف خواهند داد. هیچ جا نشنیده ایم که وزیر آموزش و پرورش یک کشور را تهدید کنند که در صورت " بازگشایی مدارس " از ادامه کار انصراف خواهند داد !
به گزارش « تابناک»، در این نامه که در کانال اطلاع رسانی سازمان نظام پزشکی قرار گرفته، با اشاره به صحبت های صریح رهبر در عید قربان امسال مبنی بر اینکه «در حضورهای اجتماعی معیار آن چیزی است که کارشناسان بهداشت به ما می گویند. بنده خودم شخصاً هرچه را که آنها لازم بدانند مراعات خواهم کرد. هر کاری می‌کنید ببینید ستاد ملی کرونا چه می‌گوید. اگر ضابطه‌ای تائید کردند، همه ما موظفیم آن را رعایت کنیم. اگر وضعیتی که داریم را شل بگیریم، فاجعه‌ی بزرگی رخ خواهد داد.»*
آمده است : به رغم جانفشانی کادر بهداشت و درمان کشور که در بحران شیوع کرونا، تاکنون قریب به ۴۰۰ شهید در راه خدمت به سلامت هم‌وطنانمان تقدیم کرده‌اند، متأسفانه در موج جدیدی از ابتلا شمار قربانیان کرونا در کشور از موج اول و دوم فراتر رفته است و با وجود همه تلاش‌های انجام‌شده و تأکید بر رعایت پروتکل‌های بهداشتی، برگزاری مجالس و اجتماعات در بسیاری موارد باعث افزایش تعداد مبتلایان و افزایش فوت هم‌میهنان گردیده است. جامعه ی پزشکی که شهامت پذیرش انتقاد را حتی درحد یک برنامه تلویزیونی طنز نسبت به عملکرد خودش را ندارد و از آن بر می آشوبد شایسته نیست که بخواهند برای معلمان توصیه ای داشته باشند .
در بخشی از این نامه آمده است:
حضور دانش آموزان در محیط مدرسه قطعاً و یقیناً باعث افزایش شمار مبتلایان و مرگ هم‌میهنان خواهد شد.
هیچ نهاد ناظری توانایی ضمانت رعایت پروتکل‌های بهداشتی توسط میلیون‌ها دانش آموز را ندارد.
در صورت بازگشایی مدارس، ضمانت سلامت دانش آموزان به خصوص با توجه به اینکه در روزهای گذشته و در رفتار جدیدی از این ویروس، تعداد قابل توجهی از نوجوانان در سنین مدرسه به این بیماری مبتلا و جان خود را از دست داده اند در سراسر کشور غیرممکن است و در این شرایط حتی با استفاده از ماسک و رعایت فاصله بین دانش آموزان امکان جدی سرایت بیماری وجود دارد.
گسترش بیماری به هر نحو، تضییع حق‌الناس است.
در این نامه از معلمین سراسر کشور درخواست شده است که با بهره‌گیری از ظرفیت‌های شغلی و اجتماعی خویش، والدین دانش آموزان را از برگزاری حضوری کلاس درس پرهیز دهند و با تأکید بر شیوه‌های نوین اموزش ازجمله فضای مجازی، بهره‌گیری حداکثری از رسانه از مرگ صدها دانش آموز، معلم و هم میهن پیشگیری فرمایند.
پرسش " صدای معلم " آن است که آیا تاکنون وضعیت بهداشت مدارس در دو جنبه " جسمی " و " روانی " برای جامعه پزشکی کشور به عنوان یک علامت پرسش جدی و مسئولیت برانگیز مطرح بوده است ؟ در بخش دیگری از این نامه آمده است:
با توکل به خداوند بزرگ امیدواریم این مرحله سخت را پشت سر گذاریم. »
همچنین در نامه ی دیگری که خبرگزاری تسنیم از سوی رئیس مجمع عمومی سازمان نظام پزشکی منتشر کرده از ستاد ملی مبارزه با کرونا درخواست کرده تا از بازگشایی حضوری مدارس در کلیه مناطق کشور جلوگیری کنند.
در این نامه آمده است :
« ستاد ملی مبارزه با کرونا، از جان میلیون‌ها دانش‌آموز دفاع کند!
وزیر آموزش و پرورش طی بیاناتی در اجلاس با مدیران مربوطه، اظهار داشته‌اند که مدارس باید از شنبه 15 شهریور، به‌طور حضوری بازگشایی شوند. این «دستور» جناب وزیر، با شرایط حاکم بر همه‌گیری ویروس کرونا و وضعیت «قرمز» بسیاری از مناطق کشور، همخوانی ندارد. به خطر انداختن جان میلیون‌ها دانش‌آموز و آموزگار و خانواده‌های ایشان، و دخالت در کارشناسی تخصصی نحوه مقابله و مبارزه با بیماری از سوی مسئولین غیرمرتبط با امور بهداشتی، می‌تواند در کمترین فاصله زمانی به یک فاجعه انسانی تبدیل شود.
لذا از مسئولین ستاد ملی مبارزه با کرونا، جداً تقاضا می‌کنیم ضمن اعمال قاطعیت در اجرای فرامین بهداشتی و پروتکل‌های ملی مبارزه با کرونا، از احتمال بازگشایی حضوری مدارس در همه مقاطع تحصیلی و در کلیه استان‌ها و مناطق کشور، اکیداً جلوگیری بفرمایند. »
" صدای معلم " پرسش ها و نکاتی را در مورد دو نامه فوق جهت تنویر افکار عمومی مطرح می کند :
1-در نامه ی نخست به " جانفشانی کادر بهداشت و درمان کشور " اشاره شده است .
این رسانه به خدمات ، دلسوزی ها و زحمات پزشکان و کادر درمان احترام گذاشته و از آن ها قدردانی می کند اما روا و منطقی است که فردی در راستای انجام وظایف شغلی خویش منتی بر سر جامعه و دیگران بگذارد ؟
کم نبودند معلمان و کادر آموزشی و اداری که در همان ماه های نخست بر اثر ابتلا به این بیماری جان خود را از دست دادند .
آیا این ها در جامعه و در کلام این افراد و مقامات دیده شدند ؟
آیا رئیس مجمع عمومی سازمان نظام پزشکی که اکنون دلسوز آنان شده است حتی پیام تسلیتی برای این معلمان مظلوم ارسال کرد ؟
درگذشتگان کادر پزشکی عنوان " شهید " گرفتند .
چه تفاوتی است میان معلمان و پزشکان ؟
نوشته اند :
« حضور دانش آموزان در محیط مدرسه قطعاً و یقیناً باعث افزایش شمار مبتلایان و مرگ هم‌میهنان خواهد شد. »
مستندات و شواهد علمی ، پژوهشی و جهانی برای این ادعا چیست ؟
در چارچوب پیشنهادی یونسکو برای بازگشایی مدارس در دوران جهان گیر شدن کرونا آمده است : ( این جا )
« انگیزه تدوین آن موضوع بازماندگی دانش آموزان از تحصیل در سراسر جهان است و از آن جا که باز شدن مدارس ضامن حق آموزش دانش آموزان در شرایط فعلی است ، سیاست گذاران باید شرایطی فراهم سازند که ضمن فراهم کردن حق سلامت و امنیت دانش آموزان ، حق آموزش کودکان و نوجوانان نیز تامین گردد .
علاوه بر این مختل شدن خدمات آموزشی پیامدهایی جدی و بلند مدت برای اقتصادها و جوامع دارد . از جمله افزایش نابرابری نزول بازده سلامت و همچنین کاهش همبستگی اجتماعی .
خلال در زمان آموزش درس می تواند تاثیر شدیدی بر توانایی یادگیری یک کودک داشته باشد . هر چند کودکان به حاشیه رانده شده زمان طولانی تری به مدرسه نروند ، احتمال بازگشت آن ها نیز کم تر است . کودکان ، فقیرترین خانواده ها تقریبا پنج برابر بیشتر از کودکان خانواده های ثروت مند محتمل است که از آموزش ابتدایی محروم باشند .دور بودن از مدرسه خطر خشونت و سایر تهدیدات برای کودکان را نیز افزایش می دهد . آیا این گونه تعیین تکلیف ها نامش دخالت غیرکارشناسی در حوزه آموزش نیست ؟ هر چند در جامعه ما عادت و فرهنگ شده است که همه افراد در هر سطح و رده ای به خود اجازه می دهند از صفر تا صد مسائل و چالش های آموزش و پرورش اظهار نظر کرده و در مورد آن " نسخه " بپیچند .
علاوه بر این ، تعطیلی طولانی مدت ، خدمات ضروری مدارس مانند امنیت بخشی ، تغذیه در مدرسه ، بهداشت روانی و حمایت های مشاوره ای و روان شناسی را مختل می کند .
همچنین به خاطر از بین رفتن تعامل با همسالان و اختلال در روال های روزمره ممکن است باعث ایجاد استرس و اضطراب شود . این تاثیرات منفی برای کودکان در حاشیه ، مانند آنانی که در کشورهایی تحت تاثیر درگیری و سایر بحران های طولانی مدت اند ، مهاجران ، آواره های اجباری ، اقلیت ها ، کودکان معلول و کودکانی که در موسسات حمایتی زندگی می کنند ، به طور قابل توجهی بیشتر خواهد بود .
بازگشایی مدارس باید ایمن و مطابق با واکنش کلی هر کشور به 19 – COVID باشد ؛ همراه با تمام اقدامات معقولی که در جهت محافظت از دانش آموزان ، کارمندان ، معلمان و خانواده های آنان انجام می شود .
یونسکو به عنوان یک سازمان معتبر جهانی تصریح و تاکید کرده است :
« باید توجه داشت که شواهد غیرمتقنی درباره خطر ابتلا هنگام شرکت در کلاس وجود دارد . »
آیا این افراد به سایر جنبه ها و ابعاد تعطیلی مدارس توجه دارند ؟
آیا اگر کسی نامش " پزشک و دکتر " شد دانای کل است و می تواند در همه امور اظهار نظر کند و خود را " صاحب حق " بداند و دیگران را نادان ؟
آیا این گونه تعیین تکلیف ها نامش دخالت غیرکارشناسی در حوزه آموزش نیست ؟ هر چند در جامعه ما عادت و فرهنگ شده است که همه افراد در هر سطح و رده ای به خود اجازه می دهند از صفر تا صد مسائل و چالش های آموزش و پرورش اظهار نظر کرده و در مورد آن " نسخه " بپیچند .
آیا این شیوه ها علمی و مبتنی بر یک متدولوژی عقلانی و منطقی است ؟
چرا کسی به استقلال حرفه ای و ذاتی آموزش و پرورش و معلمان احترام نمی گذارد ؟
آیا همین پزشکان اجازه اظهار نظر به دیگران در حوزه های تحت امر خود را می دهند ؟
این افراد گفته اند :
« هیچ نهاد ناظری توانایی ضمانت رعایت پروتکل‌های بهداشتی توسط میلیون‌ها دانش آموز را ندارد . »
پرسش " صدای معلم " آن است که آیا تاکنون وضعیت بهداشت مدارس در دو جنبه " جسمی " و " روانی " برای جامعه پزشکی کشور به عنوان یک علامت پرسش جدی و مسئولیت برانگیز مطرح بوده است ؟
آیا این متخصصان که خود را مجاز به دخالت در هر امری می دانند تاکنون از خود پرسیده اند در مدارس و مشخصا در مورد دانش آموزان آمار و کیفیت بهداشت در چه سطحی است و مهم تر از آن چه کاری را بدون چشم داشت برای دانش آموزان به ویژه مناطق محروم انجام داده اند ؟
چندی پیش " سالار قاسمی " مدیر کل آموزش و پرورش استان البرز ضمن انتقاد از عدم احساس مسئولیت برخی دستگاه ها برای آغاز سال تحصیلی گفته است :
« در خصوص آغاز سال تحصیلی در استان هیچ تماسی از ارگان های دیگر برای همکاری نداشتیم و تمام کارها بر دوش آموزش و پرورش است. »
چه اشکالی دارد که این پزشکان و کادر درمانی و جامعه نظام پزشکی در این جهت و در مورد نظارت بر پروتکل های بهداشتی یار و همراه آموزش و پرورش باشند ؟
در بسیاری از کشورها و هم زمان با بازگشایی مدارس شنیده شده و گزارش داده اند که اولیای دانش آموزان ، دانش آموزان و حتی معلمان نسبت به این گونه تصمیمات اعتراض کرده و حتی تجمع اعتراضی برگزار کرده اند اما هیچ جا نشنیده ایم که وزیر آموزش و پرورش یک کشور را تهدید کنند که در صورت " بازگشایی مدارس " از ادامه کار انصراف خواهند داد .
آیا این با اخلاق پزشکی سازگار است ؟
در این نامه از معلمان خواسته شده با بهره‌گیری از ظرفیت‌های شغلی و اجتماعی خویش، والدین دانش آموزان را از برگزاری حضوری کلاس درس پرهیز دهند .
پرسش " صدای معلم " از این پزشکان آن است که واقعا تصویر یک معلم در نظر آنان چگونه مجسم و تصویر می گردد ؟ چرا کسی به استقلال حرفه ای و ذاتی آموزش و پرورش و معلمان احترام نمی گذارد ؟
شواهد و تجربیات در این بازه زمانی چه پیش از کرونا و به ویژه پس از کرونا نشان داده که تنها عایدی معلمان از قضاوت های جامعه فقط " تمسخر و تحقیر بابت تعطیلات و بیکاری معلمان " بوده است .
تعارف و رو دربایستی را کنار بگذاریم .
آیا واقعیت غیر از این است ؟
آیا این متخصصان و سایر افراد جامعه تاکنون از خود پرسیده اند که چرا معلمان کشور نسبت به رسانه ای شدن مطالبات خود در رسانه ها و افکار عمومی اعتراض دارند ؟
جامعه ی پزشکی که شهامت پذیرش انتقاد را حتی درحد یک برنامه تلویزیونی طنز نسبت به عملکرد خودش را ندارد و از آن بر می آشوبد شایسته نیست که بخواهند برای معلمان توصیه ای داشته باشند .
باید به این واقعیت تلخ اعتراف نمود که :
پزشکان یکی از گروه های پرنفوذ در کشور هستند که در همه شرایط می توانند اوضاع را به نفع خود تغییر بدهند.همین الان که مردم را به خاطر مبارزه با کرونا به ستایش خود متقاعد ساخته اند، اگر عملکردشان عالمانه ارزیابی بشود و اگر فرد آگاهی از نزدیک شاهد کیفیت خدمات آنها باشد، بسیار بعید است که حس قدردانی را تجربه کند.
پایان گزارش/
