۱۵ اسفند در روزشمار تقویم کشور به روز ملی درخت کاری اختصاص دارد. برای این روز به صورت گسترده در قالب پویش هایی چون "هر ایرانی یک درخت" توصیه و تبلیغ می شود هر فرد نهالی بکارد. سالهاست که در این روز و هفته منابع طبیعی هزاران اصله درخت در مناطق مختلف کشور کاشته می شود.
اما کمتر کسی از سرنوشت میلیون ها نهال های کشت شده خبری می گیرد. به جرأت می توان گفت اگر نهال های کشت شده از بدو فرایند نهال کاری وسیع در ایران از زمان مهندس ساعی پدر جنگل بانی ایران در ابتدای دهه 20 شمسی تاکنون مورد حفاظت قرار می گرفتند، امروز وسعت جنگل های کشور چند برابر 14 میلیون هکتار فعلی بود. این در حالی است که وسعت جنگل های طبیعی ما در همین فاصله به نصف تقلیل پیدا کرده است.
حفاظت از درختان (درخت بانی) و جنگل بانی در کشور ما با گستردگی مختصات اکولوژیک بسیار شکننده، اهمیتی بسیار فراتر از درخت کاری دارد. خدمات درخت کاری حتی در بهترین شرایط و رعایت همه اصول و الزامات فنی هرگز قابل قیاس با کارکردهای زیست محیطی رویش طبیعی درختان خودرو و جنگلی نیست و لذا نمی توان تخریب رویشگاه های جنگلی را با عملیات توسعه جنگل و جنگل کاری جبران کرد.
روز درخت کاری را می توان فرصتی برای بازبینی و پایش عملیات های درخت کاری معمول هر ساله تبدیل کرد. فرصتی که ایجاد و ارتقای سیستم حفاظت و درخت بانی مستمر نهال های کشت شده در سال های گذشته را به دنبال داشته باشد.
روزی که حالت نمادین و نمایشی کشت نهال بر واقعیت شوم رهایی درختکاری ها و جنگل زدایی سایه می افکند .
کانال نویسنده
