سرانجام و پس از دوبار کارت زرد ، برگزاری جلسات غیرعلنی ، سه بار طرح استیضاح فانی و پرسش های متعدد نمایندگان و... جلسه اسیتضاح فانی در صحن علنی مجلس برگزار گردید .
این نشست فرصت خوبی بود تا نظرات ، انتقادات و پیشنهادها در عرصه افکار عمومی و بدون ممیزی مطرح شده و بار دیگر مشکلات و مسائل این وزارتخانه مادر « تیتر یک » رسانه ها شود .
به نظر می رسید موافقان استیضاح از یک منظر شعاری و احساسی سعی در بیان مطالبات و خواسته های معلمان داشتند .
مخالفان استیضاح نیز با استناد به اعداد و ارقام و نیز بیان محدودیت ها و موانع سعی می کردند تا به نوعی پاسخی بر مشکلات پیش روی آموزش و پرورش و معلمان بیابند .
به نظر می رسید در میان موافقان استیضاح ، این تنها آقای عثمانی نماینده بوکان بود که سعی می کرد واقعیات و خواسته های معلمان را به صورت منطقی و دردمندانه به گوش همه برساند .
او از کم تحرکی وزیر سخن می گفت . از تفاوت میان وزیر بهداشت و دوندگی های بی امان آقای هاشمی برای دفاع از وزارتخانه اش و نیز نشست های پی در پی با نمایندگان و حتی نمایش پاورپوینیت در مجلس برای اقناع آنان جهت توجه بیشتر و در نتیجه اختصاص منابع بیشتر ...
نکته مهم در سخنان آقای عثمانی ، دفاع از کلیت عملکرد دولت تدبیر و امید بود و این که ابقای وزیر به وجهه این دولت در میان افکار عمومی صدمه خواهد رساند .
آقای عثمانی نسبت به آینده آموزش و پرورش و معلمان هشدار داد و این موضوعی است که باید مورد تامل جدی و موشکافانه مسئولان ، برنامه ریزان و حتی جامعه قرار بگیرد اگر چه سخنان ایشان که از ژرفای وجودش بر می خاست با تمسخر برخی از نمایندگان حاضر روبه رو می شد ...
از نکات مهم دیگر که آقای تاجر گردون نماینده دیگر و در مخالفت با استیضاح به میان آورد این بود که آقای فانی شخصیتی فرهنگی است و به قولی شومن ( showman ) نیست !
شاید اشاره او به وزرایی بود که با فن بیان و... سعی در قلب واقعیات و عوام فریبی داشتند و البته در بسیاری از موارد موفق نیز بودند !
یکی از نکات مهمی که آقای مصباحی مقدم در مخالفت با استیضاح بین داشت عدم بهره گیری آقای فانی در استفاده مناسب و فراگیر از ابزار رسانه بود و از این جهت شاید خدمات او بزرگ نمایی نشده اند !
نمایندگان موافق استیضاح دائما تاکید می کردند که این استیضاح ریشه های سیاسی ندارد و مساله ای صنفی است . شاید این واکنش نمایندگان پاسخ به انتقادات فعالان تشکل ها و معلمان بود که خاستگاه مطالبات استیضاح کنندگان را برگرفته از اهداف شخصی و سیاسی معرفی می نمودند و البته مسبوق به سابقه و قرین به واقعیات بود .
از سوی دیگر ، عدم رای اعتماد به آقای دکتر نجفی که مورد وثوق و اعتماد فرهنگیان سراسر کشور بود شاید این حس را به مجلس منتقل کرده بود تا نمایندگان موافق استیضاح با اجتناب از ادبیات سابق به گونه ای خواسته های خود را از منظر " صنفی " و " معلم پسندانه " بیان کنند .
هر چند این کنش با توجه به در پیش بودن انتخابات اسفند ماه ، امری قابل پیش بینی بود .
با مطرح شدن بحث « انتصابات » و نیز « دخالت های غیرقانونی » برخی نمایندگان مجلس در موضوع عزل و نصب ها که با اصل تفکیک قوا در قانون اساسی تباین و تضاد دارد ؛ نمایندگان موافق استیضاح سعی می کردند که خیلی وارد این موضوعات و مباحث نشوند و همان گونه که قبلا نیز بیان شد دفاع آنان از استیضاح بر مبنای دفاع از معلمان و منزلت از دست رفته آنان و نیز اشاره به کاستی های مناطق محروم و...بود و این نشان می دهد که " رسانه " می تواند ابزار و کنترل مناسب وبازدارنده ای در مورد برخی رفتارها باشد .
( این نکته باید مورد توجه بنیادین همه به ویژه فرهنگیان و معلمان قرار گیرد که متاسفانه شواهد و قرائن حاکی از قوی بودن فرهنگ شفاهی در میان آنان است )
این واقعه ای مهم است و این که نمایندگی مجلس ، امانتی است که از سوی موکلان بر عهده آنان گذاشته شده است و هر موقع بخواهند می توانند این قرار داد را فسخ نمایند ضمن آن که به مدد رسانه و شبکه های اجتماعی وضعیت مانند سابق نیست و گفتار و عملکرد آنان حتی اگر غیرعلنی نیز باشد در مسند قضاوت و داوری عموم قرار خواهد گرفت و آنان باید در این زمینه پاسخگو باشند .
از نکات مهم دیگر این جلسه این بود که برخی از نمایندگان به نقش ضعیف مجلس در پیگیری مطالبات آموزش و پرورش و معلمان اذعان داشتند ( سخنان آقای عثمانی ) و این حس « خود انتقادی » باید به یک « فرهنگ » در میان جامعه و مسئولان تبدیل شود .
بر خلاف انتظار ، در آخرین بخش که مربوط به سخنان وزیر آموزش و پرورش بود ؛ آقای فانی از زمان 30 دقیقه که در اختیار او قرار گرفته بود فقط حدود 9 دقیقه به ایراد سخن پرداخت .
شاید مطالب مهم و قابل ذکر قبلا بیان شده بود اما آقای فانی نباید فراموش می کرد که این زمان متعلق به او نیست !
این زمان اختصاص یافته ، بهترین فرصت برای سخن گفتن و گفت و گو با جامعه و سایر مسئولان است و انتظار معلمان این بود که صدای حق طلبانه و عدالت خواهانه خود را از زبان وزیرشان بشنوند و زمان جلسه به بحث های تکراری و کلیشه ای نگذرد .
البته در یک نگاه بدبینانه ، معلمان ممکن است این گونه قضاوت کنند که همه چیز از قبل هماهنگ شده بود و این جلسه ای فرمایشی بوده است !
و اما سخن آخر :
« گروه سخن معلم » بر اساس رسالت و ماموریت رسانه ای و حرفه ای خود در این مدت که اسیتضاح آقای فانی مطرح شده بود سعی نمود تا نظرات و ایده های گوناگون مطرح شود .
« گروه سخن معلم » با برخی فعالان تشکل های معلمی به گفت و گو نشست و به بررسی عملکرد وزارت آموزش و پرورش و کارنامه وزارت آقای فانی با توجه به شرایط و امکانات موجود پرداخت .
باور ما همواره در این رسانه بر این بوده است که در نقد یک پدیده و جریان نباید « نگاه مطلق انگارانه و یا سیاه و سفید » داشت و ما همواره از جریانات افراطی و تندرو ضربه خورده ایم .
ضمن آن که نباید آن گونه دچار انفعال و پس روی شد که « صورت مساله » به فراموشی سپرده شود .
در نقد و نقادی هم باید به نقاط مثبت و قوت پرداخت و هم به نقاط منفی و ضعف ضمن آن که باید منطقا به یک راهکار عملیاتی نیز منتج شود .
یکی از نکاتی که حتی در گفت و گو با فعالان تشکل ها مورد تاکید قرار گرفت « تیم کاری و حلقه اطرافیان فانی » است .
بارها عنوان شده است که ستاد وزارت آموزش و پرورش و برخی از زیرمجموعه ها با دولت تدبیر و امید و حتی برنامه های آقای فانی همراه و هماهنگ نیستند .
به عنوان نمونه ؛ در گفت و گوی سخن معلم با عضو کانون مدرسان دانشگاه فرهنگیان به صراحت از دو مجموعه نام برده شد : " سازمان پژوهش و برنامه ریزی و دانشگاه فرهنگیان " ( این جا )
پرسش ما این است که عملکرد و برون داد حدود 20 مشاوری که آقای فانی را احاطه کرده اند چیست ؟
برون داد و عملکرد واقعی آقای محمدیان به عنوان رئیس یک سازمان راهبردی در آموزش و پرورش و زیرمجموعه ایشان برای آموزش و پرورش و معلمان چه بوده است ؟
( در ذکر عملکرد آقای محمدیان به عنوان نمونه به یک مورد اشاره می شود :
ایشان زمانی که مراحل تکوین و تدوین سند تحول بنیادین در جریان بود در مصاحبه ها و گقت گو ها از ضرورت تشکیل « سازمان نظام معلمی » سخن می گفت و حتی در گفت و گو با خبرگزاری ایسنا چنین عنوان کرده بود : " این طرح را بنده مطرح کردم و هنوز امکان تشکیل آن فراهم نشده است... " اما در نسخه نهایی که " سازمان نظام معلمی " حذف شد ، آقای محمدیان هیچ گونه موضعی اتخاذ نکرده و از کنار آن گذشتند ! )
چرا پس از گذشت دوسال از وزارت آقای فانی و دولت تدبیر و امید ، « بخش ستاد دانشگاه فرهنگیان » باید در اختیار کسانی باشد که هیچ گونه پای بندی به برنامه های وزیر و آقای روحانی ندارند ؟!
برخی از گزارش ها حاکی است که برخی از مدیریت های ستادی در وزارت آموزش و پرورش با آقای فانی جلسه می گذارند و گزارش مکتوب آن را در اختیار برخی از وزرای قبلی می گذارند !
در زمانی که طرح اسیتضاح وزیر مطرح بود برخی از اطرافیان ایشان با برخی از مصاحبه ها و گفت و گو ها سعی می کردند که خود را« آلترناتیوی مناسب » و " عموم پسند " برای مسئولان دولتی و حتی جامعه معلمان معرفی کنند !
چندی پیش « دبیراول کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس » چنین گفته بود :
" مدیران وزارتخانه با همراهی مدیران استانی و شهرستانی شروع به برگزاری تجمعاتی در سراسر کشور کردند و با سند می‌گویم که در برخی از شهرستان‌ها، معاونان روسای آموزش و پرورش در تجمعات نقش کلیدی داشتند که معلمان در این تجمعات خواهان استیضاح وزیر شدند."
اساسا چرا آقای فانی باید چنین زیرمجموعه ای را دور خود جمع کند و « ضربه پذیری » خود را این گونه و به صورت غیرمنطقی و حتی غیرعقلانی افزایش دهد ؟!
« گروه سخن معلم » از آقای فانی می خواهد تا این گونه موارد را به صورت منطقی و همه جانبه نگر مورد دقت و تامل قرار دهند و هیچ گاه فراموش نکنند که بیشترین ضربه از نزدیکان و اطرافیان ، عاید هر فرد می شود تا دشمن مقابل !
توصیه گروه سخن معلم که قبلا نیز بیان شده است این است که ارتباطات عمومی خود را با بدنه فرهنگیان و معلمان افزایش دهند .
با مدیران مناطق ، نواحی و حتی مدیران مدارس و اگر مقدور باشد با نمایندگان معلمان در مناطق جلسات و نشست های چهره به چهره داشته باشند .
انجام این برنامه در تقویت وجهه و شان ایشان تاثیر به سزایی خواهد داشت و بسیاری از پیش داوری ها و قالب های ذهنی را تعدیل خواهد نمود .
و اما نکته مهم دیگر ، حضور پر رنگ کابینه تدبیر و امید در جلسه استیضاح بود .
این همراهی نشان داد که دولت تدبیر و امید نگاهی راهبردی و قابل تامل نسبت به مقوله آموزش و پرورش و معلمان دارد و باید از آن استقبال نمود .
اما پاشنه آشیل این بحث ها همان حکایت کهنه و واقعی " تبعیض " است .
فرهنگیان و معلمان کمبودها ، کاستی ها و موانع را می پذیرند اما با عدم اجرای قانون و اهمال در آن نمی توانند کنار بیایند .
بارها عنوان شده است در حالی که برون داد و یا بازده دوایر اداری و دولتی در حد تقریبا یکسان و مشابهی قرار دارد فلسفه این همه پرداخت های متفاوت ناشی از چیست ؟
چرا باید سایر کارمندان دولت از تسهیلات و مزایایی برخوردار باشند اما معلمان حتی از تسهیلات قانونی به بهانه فقدان اعتبارات و... بی نصیب باشند ؟
این جاست که دیگر منطق و آمار و ارقام و... نیز کم می آورد و گوش ها را برای شنیدن سخنان ناشنوا می کند ...
دولت تدبیر و امید باید برای این وضعیت باید چاره ای بیندیشد و با اصلاح و یا تعدیل قانون و برخی اقدامات جبرانی ، راه را بر استفاده فرصت طلبان و عوام فریبان مسدود کند .
چنین باد .