همیشه در ابتدای سال تحصیلی سعی شده است دانش آموزان بی بضاعت شناسایی شوند تا در طول سال تحصیلی مدرسه در حد وسع و توانایی خود به آنها کمک کند، اما توجه بیشتر به کل دانش آموزان ، با هر وضعیت مالی، نکته قابل توجهی را برای نگارنده آشکار ساخت.
بیشتر دانش آموزان از فقر رنج می بردند اما نه از فقری مادی ، از فقری فراتر از فقر مادی که زندگی همه ما و همچنین سلامت اجتماع را تهدید می کند، فقری که متاسفانه نه تنها تلاشی برای رفع آن نمی شود بلکه در بسیاری مواقع توسط تربیت و آموزه های نادرست نظام آموزشی حتی به آن دامن زده می شود.
« فقر فرهنگی » ، فقریست که متاسفانه به طور گسترده در بین دانش آموزان دیده می شود و چون سمی آرام آرام وارد بدنه جامعه شده و جامعه ای پر از ناهنجاری های اخلاقی و رفتاری خواهد ساخت.
می توان گفت فقر بازتاب های بسیاری دارد و « فقر فرهنگی » می تواند یکی از این بازتاب ها باشد ، اما لازم است بدانیم با کنترل فقر مادی فقر فرهنگی از بین نخواهد رفت.
بسیاری از جامعه شناسان معتقدند که با ارتقای فرهنگی جامعه می توان بسیاری از ناهنجاری های جامعه را کنترل کرد و حتی وضعیت اقتصادی را هم ارتقا داد اما تضمینی برای ارتقاء فرهنگ با بهبود وضعیت اقتصادی وجود ندارد.
با کمی تامل بر زندگی و رفتار دانش آموزان می توان آمار بسیار بالایی از دانش آموزان با خوانواده های از هم پاشیده یافت، از سویی دیگر بسیارند خانواده هایی که با بی مسئولیتی خود باعث خلاء های عاطفی و در نتیجه رفتارهایی چون عدم اعتماد به نفس ، یا برعکس اعتماد به نفس های پوشالی و خود بزرگ بینی، عدم رعایت حقوق دیگران، زیرآب زنی، قضاوت کردن درباره همدیگر، بی مسئولیتی، بی هدفی و ضعف در انجام امورات را مشاهده کرد و می توان به وضوح نامتناسب بودن رفتار آنها با سن شان را دید .
با شناسایی فقر فرهنگی، بسیاری از معلمان دلسوز از اینکه می توانند یکی از موثرترین مهره ها در رفع این مشکل باشند، بسیار خشنود شده و به امید سوق دادن جامعه به این سمت آستین بالا می زنند .
حال سوال اینجاست، چه باید کرد؟
برای مبارزه با فقر فرهنگی آگاه سازی دانش آموزان مهمترین مقوله است.
مدرسه جایی است که انتظار می رود از لحاظ فرهنگی سرآمد باشد، بنابرین برای آگاه سازی دانش آموزان قبل از هر چیز لازم است خود ما معلمان آگاه باشیم و رفتارمان سنجیده بوده و ازلحاظ فرهنگی غنی باشد ، تا بتوانیم الگوی مناسبی برای دانش آموزان مان باشیم.
توسعه فرهنگ مطالعه و برگزار کردن مسابقات کتاب خوانی ، به خصوص کتاب های به روز و منتخب جهان می تواند کمک بسیار موثری باشد.
همچنین موظف کردن دانش آموزان به احترام به یکدیگر ، حمایت به جای قضاوت و زیرآب زنی هم باید در اصول آموزش ها یا بهتر است بگوییم تربیت ها قرا گیرد.
آگاه ساختن دانش آموزان با دیگر فرهنگ ها و نوع فرهنگ حاکم بر دیگر شهرها ، و آشنایی با زحمات کلیه اقشار جامعه نه تنها مانع از توهین به دیگر فرهنگ ها و دیگر اقشار شده ، بلکه باعت نوعی احساس قرب به آنها نیز می شود ، لذا باعت رفع احساس خود بزرگ بینی یا بالعکس نیز می گردد.
باید همیشه به خاطر داشته باشیم که ارتقاء فرهنگ خود و جامعه وظیفه همگانی ماست چون لازمه یک جامعه و زندگی سالم همین ارتقاء سطح فرهنگ است.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید