"هر چند که به سوء مدیریت گذشته اذعان شده و با وزیر در تحویل گرفتن وزارتخانه ای از هم گسيخته با بدهی میلیاردی همدلی می کنیم اما همچنان ایشان و مسئولان وزارتخانه را در تغییرات موثر و تدابیر راه گشا فاقد عزم و اراده لازم می بینیم"

  گروه رسانه و تشکل/

روز معلم باز از راه می رسد. نامیدن یک روز به نام معلم شاید برای قدردانی از مقام معلم باشد و شاید هم دلجویی از معلمانی که با مشکلات مختلف دست و پنجه نرم می کنند و شایدهای دیگر.
 اهمیت دادن به این حرفه در سطح جهانی نیز مورد نظر بوده است و نامیدن روزی در جهان به این نام موید این امر است. در این سرزمین نیز فداکاری  معلمان در دوره های مختلف و در عرصه های متفاوت، ستودنی است.
 اینها همه نشان از تاثیر نهاد تعلیم و تربیت و افراد مرتبط با آن بر  جامعه دارد.
با وجود این همه اثرگذاری های کلان این نهاد بر جامعه، شاهد کم توجهی به مشکلات و مسائل موجود در این سیستم هستیم.
ساختار حاکم بر آموزش و پرورش و مسایل این نهاد و مشکلات فرهنگیان اعم از دانشجو، شاغل و بازنشسته، سبب رفتار اعتراض آمیز برخی معلمان به نمایندگی اکثر همکارانشان گردیده است. توقع می رفت که منتقدان نظام آموزش و پرورش، بیش از  ستایندگان مورد توجه  قرار گیرند.
نوع برخورد با فعالان صنفی و تشکیلاتی که در چارچوب قانون خواسته های خود را مطرح نموده اند، در شان مقام معلم نبوده است. حبس های طولانی مدت برای فعالان معترض و منتقد صنفی،  زیبنده رویکردی که  مدعی است فرهنگ در اولویت امور  قرار دارد، نیست.  
 معلمان همراهی خود را با دولت برای بهبود اوضاع کشور بارها و بارها به اثبات رسانده اند، از مشارکت فعال در انتخابات ۹۲ تا  حضور چشمگیر و فعالیت گسترده تشکل های معلمی در انتخابات اخیر مجلس شورای اسلامی مبین این تلاش است.
انتظار می رود که در این ایام برای نشان دادن احترام واقعی به این صنف و حرفه گامی عملی و عینی برای تغییر، از سوی مسئولان برداشته شود و شاهد تغییرات حداقل تدریجی واندک باشیم. دوری از شعار و شعار زدگی را پیشه خود کنیم و واقع بینانه مشکلات و مسائل را دیده و پذیرفته و برای رفع و حل آنها تلاش کنیم.
رسیدگی به وضعیت معلمان زندانی قطعا یکی از مطالبات قاطبه معلمان و این تشکل می باشد.
هرچند ادامه حبس معلمان برایمان باورکردنی نیست اما گذشت بیش از یکسال از اجرای حکم دبیرکلی که خود و تشکل مربوطه اش نماد و مظهر تعامل، صبوری و عقلانیت و مدنیت است بیش از هر چیزی به ناامیدی و تندروی منجر خواهد شد که در این شرایط همه زیان خواهند دید، لذا انتظار می رود مدبرانه با پایان دادن به محدودیت ها، محرومیت ها به ویژه آزادی معلمان زندانی و به خصوص دبیرکل سازمان معلمان، جناب آقای علیرضا هاشمی، از ایجاد و گسترش ناامیدی پرهیز شود.

آزادی رسول بداقی هر چند دیر اما پیام مثبت و امید بخشی است که انتظار داریم با آزادی سایر معلمان در بند و لغو احکام صادر شده این امید بیشتر و عمیق تر جامعه فرهنگیان را فرا گیرد تا تندروی بیش از این ما را نرنجاند.
توجه به وضعیت کیفی محتوای آموزشی و شجاعت در تغییر سیستم متمرکز از دیگرخواسته های ماست.
 توجه و رسیدگی به اوضاع کمی و ساختمان ها و فیزیک مدارس نیز از خواسته های کاملا به جا می باشد تا دیگر شاهد آن نباشیم معلمی که باید دغدغه اش ارتقای علم و دانش و فرهنگ و اخلاق باشد دغدغه خراب شدن سقف کلاس را نیز داشته باشد. پیش از آن که معلم دیگری قربانی شود با تخصیص اعتبار و اصلاح بافت های فرسوده دانش آموزان و معلمان را روانه ی کلاس ها و مدارس امن تری نماییم.
عدم تخصیص بودجه کافی برای آموزش و پرورش به گونه ای که حتی از پرداخت حقوق و مطالبات اولیه نیز درمانده است در نزد افکار عمومی توجیه پذیر نمی باشد.
 هر چند که به سوء مدیریت گذشته اذعان شده و با وزیر در تحویل گرفتن وزارتخانه ای از هم گسيخته با بدهی میلیاردی همدلی می کنیم اما همچنان ایشان و مسئولان وزارتخانه را در تغییرات موثر و تدابیر راه گشا  فاقد عزم و اراده  لازم می بینیم.
 اینک در آستانه ی آغاز به کار مجلسی که پیام تغییر و‌ تدبیر را رساتر از خرداد ۹۲ از مردم دریافت کرده است امید می رود در گفت و گوهای داخلی، آموزش و پرورش در اولویت برنامه های قوه مجریه قرار گیرد و در تعامل با دستگاه های قضایی و ‌امنیتی تحرک و پویایی و‌امید و‌نشاط به این نهاد زیر بنایی در راستای تحقق توسعه همه جانبه و‌ پایدار برگردد.
12اردیبهشت ۹۵.سازمان معلمان ایران