کانون صنفی معلمان ایران ( تهران ) از حالا به استقبال روز تکریم بازنشستگان رفت ؟!

انتشار یک خبر در کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران ) به مناسبت 6 مهر ماه  « روز تکریم بازنشستگان » مرا وا داشت تا در این زمینه طرح مساله و پرسش نمایم .

قبل از ورود به این موضوع لازم است به چند نکته در مورد این تشکل اشاره شود .

در 29 اردیبهشت ماه سال جاری خبری در صدای معلم با عنوان " صدور مجوز برای برگزاری مجامع عمومی کانون های صنفی معلمان و ضرورت تغییر رویکردها " منتشر شد . ( این جا )

همان گونه که در خبر نیز آمده بود ؛ به علت اتخاذ رویکرد انقباضی و نفی گرایانه در دولت های نهم و دهم ، پروانه فعالیت کانون های صنفی معلمان تمدید نشد .

خوشبختانه با تغییر دولت و متعاقب آن تغییر رویکردها موجب گردید تا از سوی وزارت کشور مجوز برگزاری مجامع عمومی کانون های صنفی معلمان در 16 استان کشور صادر گردد .

برخی از کانون ها در بعضی استان ها مانند آذربایجان شرقی ، خراسان شمالی و... تشکیل مجمع داده و هیات مدیره قانونی خود را  تثبیت کرده اند .

با گذشت حدود 4 ماه از اعلان وزارت کشور ، هنوز برخی از کانون های صنفی مانند تهران این مجمع را برگزار نکرده اند و این در حالی است که فعالان این تشکل پس از اعلام وزارت کشور از طریق شبکه های مجازی از معلمان و همکاران علاقه مندان خواسته بودند تا فرم عضویت را پر کرده و برای آنان ارسال نمایند .

هنوز پاسخ و یا دلایلی برای این وضعیت ارائه نشده است و این در حالی است که برخی از فعالان این تشکل تا قبل از صدور مجوز توسط وزارت کشور  ، دائما دولت روحانی را به اهمال در امور و خلف وعده متهم می کردند !

در حال حاضر ، اخبار و نیز مواضع این تشکل از طریق برخی شبکه های مجازی مانند تلگرام منتشر می شود اما مشخص نیست که دقیقا این تشکل توسط چه اشخاص و یا جریان هایی اداره می شود و فرآیند  تصمیم گیری چگونه است .

مطابق اعلام برخی از موسسان این تشکل قرار بر این بوده است تا امور کانون صنفی معلمان مانند اتاق شیشه ای بوده و صداقت و شفافیت حرف اول و آخر را در این تشکل بزند .

و اما سپس به اعلام موضع کانون صنفی معلمان ایران ( تهران ) به مناسبت روز تکریم بازنشستگان می رسیم .

در این « شبه بیانیه » چنین می خوانیم :

" * دوستان و همراهان گرامی ؛ متاسفانه سالیان سال است که بازنشستگان  فرهنگی  به معنای قشر فراموش شده جامعه تلقی می شود  در حالی که نباید چنین باشد .

* بازنشستگی پایان راه نیست بلکه پایان تلاش های بی وقفه و آغاز استراحت و استفاده از تلاش دیروز است .

*خوب می دانیم که حق دادنی نیست بلکه گرفتنی است .

* تا زمانی که به شکل گسترده به این بی توجهی اعتراض نکنیم راه به جایی نخواهیم برد.

* باید همه با هم یک دل و یک صدا ندای حق خواهی سر داده و به مسئولان نشان دهیم که صبر بازنشسته فرهنگی هم اندازه دارد .

* روز 6 مهر همه با هم متحد شده و در روز تکریم باز نشستگان ، تکریم واقعی بازنشستگان فرهنگی را به مسئولین یادآور می شویم .

*روز 6 مهر خواستار همترازی حقوق بازنشستگان فرهنگی  سال های پیش از 94 و بعد از 94 خواهیم بود .

*روز 6 مهر خواستار همترازی حقوق ما با شاغلین خواهیم بود .

*روز 6 مهر خواستار بیمه ای کارآمد خواهیم بود .

*روز 6 مهر خواستار رسیدن به حق قانونی خود در همه زمینه ها خواهیم بود .

*روز 6 مهر روز همبستگی ما بازنشستگان فرهنگی سراسر کشور خواهد بود .

* در روزی که به خودمان تعلق دارد برای رسیدن به خواسته هایمان قدمی محکم برداریم . "

نگاهی به فعالیت های این تشکل که هنوز مجمع عمومی خود را برای تعیین جایگاه قانونی خود برگزار نکرده است این موضوع را بیش از پیش نمایان تر می سازد که هنوز فعالان این تشکل از مسائل پیش آمده قبلی  درس های لازم را نگرفته اند و هم چنان بر روش های اشتباه پیشین خود اصرار می ورزند .

به تازگی ، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی از افزودن بندی به ماده ۳۴ لایحه برنامه ششم توسعه خبر داده و گفته است که  صندوق های بیمه‌ای بازنشستگی مکلفند در سال اول برنامه ششم حقوق بازنشستگان کشوری و لشکری را ۵۰% افزایش دهند. ( این جا )

همچنین رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی در مورد بازنشستگان چنین گفته است :

" از ابتدای فروردین گفتیم نظام پرداخت حقوق اصلاح خواهد شد. این جزء سیاست های مصوب و مصمم دولت از ابتدا بوده است. ما تصمیم گرفته‌ایم طی برنامه ششم نابرابری‌های حقوق را جبران کنیم.

همه کارمندان ۱۲ درصد افزایش حقوق داشته اند ولی بازنشستگان ۲۰ درصد افزایش حقوق را دریافت کردند. گام دوم در بخشنامه بودجه سنواتی برداشته شد که در آن، نسبت به افزایش حقوق بازنشستگان تاکید شده است.

رئیس سازمان برنامه و بودجه با اشاره به اینکه منابع این امر تهیه شده، گفت: دولت مصمم به افزایش حقوق بازنشستگان است.

الان دولت به طور متوسط ۱۵۰۰ میلیارد تومان ماهانه فقط برای تعدیل گام اول حقوق بازنشستگان صرف می کند، منتهی چون فاصله دریافت ها زیاد است، این مسایل دیده نمی‌شود.

امیدواریم تا پایان برنامه ششم، دریافتی حقوق بازنشستگان و شاغلان ترمیم و فاصله‌ها بین حقوق اشخاص، کم شود.

همچنین گفتنی است امسال به دستور آقای رئیس جمهور ، همه کارکنان از تبصره ۱۰ ماده ۶۸ برای رعایت عدالت، بهره‌مند شدند. ( این جا )

حال پرسش از گردانندگان کنونی کانون صنفی معلمان این است که آیا این اظهار نظرهای مسئولان برای توجه و تکریم به بازنشستگان کافی نیست ؟

مسئولان فعلی این تشکل از بیان جملات شعاری و احساسی به دنبال چه اهدافی هستند ؟

آیا گردانندگان این تشکل از معلمان شاغل ناامیده شده و به دنبال یارگیری در میان بازنشستگانی هستند که صرفا به دنبال احقاق حق و استیفای حقوق و مطالبات قانونی خود هستند و اصولا تشکل ها را نمی شناسند و از طیف بندی ها و جریانات سیاسی درون این تشکل بی اطلاع !

در ابتدای زمستان سال 1393 برخی از فرهنگیان و معلمان به صورت خودجوش در شبکه مجازی اعلام کردند که تجمعات سکوت را در سراسر کشور برگزار می کنند .

دلیل اعتراض آنان تبعیض‌های صورت گرفته در سیستم آموزش کشور و اجرا نشدن بندهایی از قانون خدمات کشوری مرتبط با کارکنان دولت  بود .

پس از آن ؛ کانون صنفی معلمان اعلام کرد که از این تجمعات حمایت می کند .

در واقع ، نقش کانون صنفی در این اعتراضات " الصاقی " بود .

طولانی شدن و فرسایشی شدن این اعتراضات و انتقال آن به سال بعد موجب شد تا برخوردهای قضایی با برخی از  فعالان این تشکل صورت بگیرد .

بازنشستگان فرهنگی از چند سال پیش اعتراضاتی را به صورت پراکنده و عمدتا در مقابل سازمان مدیریت و برنامه ریزی و نیز مجلس انجام داده اند .

حتی در برخی از موارد نمایندگان بازنشستگان با برخی از مسئولان مانند رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی ، معاونین و... نشست های تعاملی داشته اند و گزارش های آن نیز در صدای معلم منتشر شده است . ( این جا ) و ( این جا )

خوشبختانه با تدبیر مسئولان تاکنون موردی از برخورد با این تجمع بازنشستگان گزارش نشده است .

از مدت ها پیش ، بازنشتستگان اعلام کرده بودند  که روز 6 مهرماه به روال سابق تجمعی را برگزار خواهند کرد .

حال پرسش این است که آیا گردانندگان فعلی کانون صنفی معلمان باز هم به دنبال بازتولید همان تجارب شکست خورده قبلی هستند ؟!

آیا سنگر گرفتن پشت بازنشستگان و جا زدن خود به عنوان " لیدر " کاری عقلانی و جوانمردانه است ؟

به نظر می رسد که مسئولان این تشکل که هنوز ارکان آن به صورت قانونی تشکیل نشده است حیات خود را در " بحران سازی "می پندارند .

از نظر آنان ، مطالبه گری یک راه بیشتر ندارد :

" اعتراضات خیابانی "

شایسته است که مسئولان فعلی این تشکل به جای این گونه اقدامات و در راستای مجوز و توصیه وزارت کشور ، ابتدا جایگاه قانونی خود را در یک فرآیند اطلاع رسانی شفاف و جامع تثبیت کنند .

استفاده ابزاری از دیگران برای اهدافی که غایت آن مشخص نیست کاری اخلاقی و پسندیده نیست .

بازنشستگان فرهنگی علی رغم برخی بی مهری ها ، کاستی ها و ناملایمات تاکنون مسیر منطقی و کم هزینه ای را پیموده اند .

آنان نیازی به قیم ندارند !

آن ها را به حال خود واگذارید ...