لایحه پیشنهادی دولت در خصوض برنامه ششم توسعه قرار است که در مجلس شورای اسلامی بررسی و تصویب گردد .
یکی از مهمترین بیشنهاد این لایحه در مورد بند 8 احتساب حقوق بازنشستگی است که مبنای محاسبه آن از دوسال به 5 سال آخر خدمت کارمندان دولت افزایش یافته است البته عبارت به نرخ روز هم به آن اضافه شده که تفسیر آن نامعلوم است .
چنین بندی در این لایحه اگر مورد تصویب مجلس قرار گیرد نشان دهنده آن است که فی المثل اگر بازنشسته ای در سال 96 بازنشسته شود معدل دریافتی های وی از سال 91 تا 96 محاسبه خواهد شد و کارمند یا معلمی که سال 96 30 میلیون ریال حقوق دریافت کرده در سال 91 حقوق وی نهایت ده میلیون ریال بوده است و بر اساس همین روند حقوق بازنشستگی که برای وی اعمال می شود بسیار کمتر از شرایط فعلی که معدل دو سال آخر مبنای اعمال حقوق باز نشستگی است خواهد بود ؛ به عبارت دیگر حقوقی که فرد در دو سال آخر خدمت دریافت کرده عملا هیچ می شود .معلمان در این شرایط بیشترین ضرر و زیان را مثل همیشه متحمل خواهند شد چون با افزایش هایی مانند طرح رتبه بندی در سال 94 و 95 حقوق معلمان شاغل با سوابق 28 تا 30 و بالاتر افزایش خوبی خواهد داشت که بلافاصله بعد از بازنشستگی آنچه را داده اند کسر خواهند کرد و این معلمان بخت برگشته با حقوق ناچیزی بازنشسته خواهند شد !
حال باید دید طراحان برنامه ششم به چه علت چنین بندی را برای بازنشستگان پیشنهاد کرده اند شاید علت اول کسر منابع مالی صندوق های بازنشستگی باشد که بارها از کمبود منابع برای پرداخت حقوق گله مند و ناراحت بوده اند و این بند مانع هر گونه افزایش پرداختی به بازنشستگان خواهد بود اما علت دوم می تواند نیاز دولت علی الخصوص آموزش و پرورش به معلمانی باشد که به بالاترین تجربه کاری خود رسیده و قصد بازنشستگی را دارند .
اگر چنین نیرو های با تجربه ای بازنشسته شوند پر کردن کلاس های پر ازدحام مدارس دولتی با نیرو های کم تجربه ساده و آسان نخواهد بود و قطعا چالشی عظیم در بخش انضباط و کلاس داری در مدارس ایجاد خواهد کرد ؛ از طرف دیگر شرایط نامناسب کاری معلمان ، حقوق های ناچیز و تبعیض آشکار در مورد آنان با سایر کارمندان مانند بانک ها و ...باعث می شود معلمان با تجربه ناراضی از شرایط خود در پایان 30 سال حتی زوذتر خود را باز نشسته کنند .
بنابراین در این لایحه سعی شده با ایجاد مکانیسم کم شدن حقوق در زمان باز نشستگی جلوی باز نشسته شدن بسیاری از معلمان با تجربه که اقبصاد ضعیفی دارند را بگیرد و آنها را پشیمان کنند .
به نظر می رسد عدم پرداخت پاداش باز نشستگان سال 93 بعد از 16 ماه و سال 94 بعد از چهار ماه و برقراری حقوق آنها بعد از 4 الی 6 ماه از تاکتیک های دیگری می باشد که باعث جلوگیری از بازنشستگی معلمان که اصلی ترین کار آموزش و پرورش یعنی کار در کلاس های پر ازدحام دولتی را انجام می دهند گردد .
نمی توان از نظر دور داشت که اداره یک کلاس درس کار هر کسی نیست اگرچه در صورتی که علل بیان شده حقیقت داشته داشته باشد چنین استراتزی هایی نه تنها کارآمد نیستند حتی اخلاقی و انسانی هم نیست .
شاید بتوان با اعمال قوانینی سخت و غیر اصولی از باز نشستگی تعدادی از معلمان جلو گیری کرد اما :
حضور فیزیکی معلمان در مدارس بدون حضور قلبی و بدون انگیزه و اشتیاق به ادامه امر الهی تعلیم و تربیت خسارت عمیقی را به آموزش و پرورش وارد خواهد کرد که به مراتب بیشتر از صرفه جویی است که در صندوق های بازنشستگی قزار است انجام گیرد .
بنابراین لازم است که فعالین صنفی از هم اکنون در خصوص رو شنگری و جلوگیری از تصویب چنین قانونی که جز ضرر و زیان برای آموزش و پرورش کشور و معلمان مظلوم چیزی در پی نخواهد داشت اقدام عاجلی انجام دهند و مجلس محترم نیز با اصلاح این بند و تبدیل آن به اعمال حقوق بازنشستگی بر مبنای آخرین دریافتی هر فرد در زمان شاغلیت علی الخصوص در مورد معلمان اقدامی در خور و شایسته جهت جبران بی مهری های گذشته تصویب نمایند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید