امروز برخلاف گذشته دور نیست که یک ملت به حق و حقوق خود واقف نباشد . امروز قرون قبل 19 نیست که علاوه بر دست و پای انسان ، اندیشه و تفکر او نیز غل و زنجیر داشته باشد و حتی روح او نیز در تسخیر ارباب و کارفرما اسیر باشد. جهان از این برهه بسیار زمانی است که عبور کرده است.
دادخواهی یا فریاد اعتراض زمانی بلند می شود که یک ملت از شرایط موجود ناراضی باشد. سازمانها و مؤسسات به وظایف خود درست عمل نکنند یا در کارکرد مناسب آنها خلل عظیمی حادث شود. دامن زدن به فاصله طبقاتی و عدم رعایت عدالت اجتماعی یا اقتصادی و حتی سیاسی و فرهنگی باعث می شود که مردم به شرایط موجود معترض باشند و خواستار پایبندی نظام سیاسی به قانون و عدالت گردند.
اما اعتراض هم برای خود آدابی دارد. در بسیاری از کشورهای پیشرفته اروپایی و حتی آسیای دور گه گاهی شاهد اعتراضاتی علیه سیاست های حاکم یا تصمیمات اتخاذ شده خصوصا در روابط بین الملل هستیم اما نه در جهت تخریب اموالی که به خود ملت تعلق دارد و بازگشت آنها به شرایط اولیه نیازمند هزینه کرد از جیب خود ملت دارد.
در شرایط سخت اقتصادی که دولت از پرداخت حق و حقوق 8 ساله شاغلین (فرهنگیان) باز مانده است ، شکستن و سوزاندن اموال عمومی خیانت به دارایی ملت است. با نوشتن و نقد مسایل و مشکلات و معضلات حاکم می توان سطح آگاهی های اجتماعی را افزایش داد . در این کشورها با حمل پلاکارد یا راهپیمایی آرام و بی سرو صدا و استفاده از قدرت جمع ، صدای اعتراض خود را به گوش مسئولین مملکتی
می رسانند.عده ای به عنوان نماینده در مقابل واحدهای حساس یا مهم کشور بر زمین می نشینند و پیام خود را از طریق پلاکاردهایی به گوش مسئولین می رسانند ، ما نیز می توانیم صدای اعتراضات صنفی یا نارضایتی عمومی را به صورت تجمعات آرام اِبراز کنیم.
انباشت گِره های بیشمار ناشی از ناکارآمدی و بی کفایتی برخی از مدیران و مسئولان و بی اعتنایی به ایرادات یا ضعف آنان ، باعث ازدحام نارضایتی مردم در بخش های مختلف اقتصادی ،اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی می گردد. این روند نامطلوب نمره زیر ده دانش آموز نیست که بخواهد آن را زیر فرش یا تشک خویش پنهان سازد. پوشاندن خطاهای زیر مجموعه یک نظام سیاسی منجر به نارضایتی بیشتر و انفجار خشم می گردد. تراکم خشم ها برای سلامتی روحی روانی افراد و جامعه مضر است.
جا دارد از فرهنگیان بزرگوار کشورم شاغلان یا بازنشستگان بزرگوار، تقدیر و تشکر نمایم که علیرغم شرایط غیر قابل تحمل زندگی و امرار معاش همیشه آرامش خود را در بیان فریاد درونی اعتراض حفظ نموده اند و راضی نگردیده اند که به مسیر پر تلاطم آموزش و سرنوشت دانش آموزان که فرزندان همه آنان محسوب می شود ،آسیبی بزنند. آنان هیچگاه همانند اول انقلاب که لازمه دوام آن بود کلاس درس را تعطیل و فلج نکرده اند ،که این هم نشانگر شعور و آگاهی و تعهد این فرهیختگان در جامعه می باشد و همه مسئولین مدیون تک تک معلمین کشور هستند. یک دِین از دوران کودکی تا به امروز .
تحسین و صد تبریک به قشر فهیم جامعه که درایت و دوراندیشی آنان باید زبانزد خاص و عام باشد، امید حداقل مسئولین در قبال این تعهد شرمنده گردیده و اقدام به پاسخگویی اساسی به خواسته های بر حق فرهنگیان نمایند.
برای رسیدن به سال نو چند قدمی باقی نمانده است و معلم است و هزار یک مشکل حل نشده باقی مانده بر دوش و دستان مهربان او. پاسخ مهربانی و متانت ، مهربانی و تصمیم قاطع و مؤثر آموزشی و اقتصادی در تحول ابعاد زندگی فرهنگیان کشور است.
شما مسئولین برای این همه شعور و دانایی ، چه قدم هایی قرار است بردارید؟
جناب آقای لاریجانی کاش امروز چند قدمی به سوی بازنشستگانی که در سرمای زمستان جلوی مجلس تجمع کرده بودند ، برمی داشتید و به زبان نرم و مهربان با آنان سخن می گفتید. حداقل این کم حرمت را برای معلمان دیروز خود قائل می شدید و به درد دل چندین ساله دوران ریاست مجلس خود گوش می دادید و برای یک بار هم که شده وعده بررسی و پاسخگویی به خواسته های آنان را می دادید.
فقط یک بار فراموش کنید که رئیس مجلس هستید و تصور کنید که خداوند متعال به شما فرصت و توانایی حل و فصل مشکلات آنان را داده است.
شما هیچ می دانید یک معلم بازنشسته چگونه ایام عمر خود را سپری می سازد؟ دردها و رنج های او چیست؟ کاش امروز ثابت می کردید که حق و حقوق در مجلس شورای اسلامی تعریف عادلانه ای دارد و از دین اسلام تراوش می گردد.
شما چند سال است که رئیس مجلس هستید؟ و چند سال است که بازنشستگان فرهنگی با تحمل سختی و رنج پیری و بیماری جلوی تنها خانه امید برای حل مسایل تجمع می کنند؟
حتما باید شخصیت های همسنگ خودتان یا مدیران رده بالا خدمت حضرتعالی رسند تا آنان را بپذیرید ، کاش معلم بودید و می فهمیدید در این دیار ، معلمی یعنی چه؟
اعتراضات اخیر را مشاهده نمودید ، وقار و متانت و درایت فرهنگیان را هم بارها دیده اید. وظیفه شما تدوین قانونی است که امکانات معیشتی و رفاهی معلمان را از زیر سنگ هم که شده ، فراهم سازد. آقای لاریجانی فراموش نکنید که ما معلمین از خردمندی ملاحظه کاریم نه از ترس محافظه کار.....
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید