فردا سه شنبه بیست و چهارم مرداد ماه وضعیت و ترکیب کابینه دوازدهم تا حدود زیادی مشخص می شود .
در این میان وزارت آموزش و پرورش نیز که از زمان انتخابات ریاست جمهوری تا کنون فراز و نشیب های فراوانی را طی کرده است سکاندار خود را با اعتماد نمایندگان ملت مشخص خواهد کرد .
وزرایی که تاکنون برای آموزش و پرورش انتخاب شده اند به جز تعداد بسیار معدودی مانند دکتر غلامحسین شکوهی و دکتر نجفی از چهره های علمی ، مقتدر محروم بوده است و وزرایی که با رای اعتماد مجلس بر صندلی وزارت تکیه زده اند با رای همین نمایندگان مورد استیضاح های مکرر قرار گرفته اند .
تجارب فرهنگیان و معلمان در 4 دهه اخیر نشان می دهد هر زمان که بحث استیضاح مطرح شده است این شائبه قوی در میان معلمان وجود داشته است که نمایندگان بیش از آن که نگران وضعیت آموزش و پرورش و مطالبات آنان باشند ببشتر نگران حوزه انتخابیه خود و حفظ اقتدار و نفوذ خویش برای تثبیت موقعیت شغلی و نمایندگی خود بوده اند.
هر چند نمایندگان طراح استیضاح هنگام طرح آن لیست بلند بالایی از مطالبات و مشکلات را فهرست کرده اند اما این موضوع نتوانسته است در اکثر موارد حمایت و پشتیبانی بدنه آموزش و پرورش را به همراه داشته باشد و با بی اعتنایی اکثریت مواجه شده است .
این کاهش سرمایه اجتماعی زنگ خطر و هشداری است که باید بیش از پیش به آن توجه کافی و وافی شود .
ترمیم این شکاف بی اعتمادی بستگی تام به عملکرد نمایندگان مردم دارد .
پس از برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفند ماه 94 تاکنون معلمان حرکت خاصی را در جهت احقاق حقوق خود و یا شنیدن شدن مطالبات شان در صحن علنی مجلس مشاهده نکرده اند .
جز تنی چند از نمایندگان ، نطق جدی در مورد معلمان و آموزش و پرورش مشاهده نشده است و این در حالی است که معلمان همواره در هر انتخاباتی چه به عنوان مجری و چه به عنوان تشویق کننده جامعه برای حضور حداکثری نقش پر رنگی را ایفا کرده اند .
نمایندگانی که با تشکل های معلمان « میثاق نامه معلمی » امضا کردند به جز خانم فاطمه سعیدی بقیه بر عهد خود تاکنون وفادار نبوده اند و یا حداقل متناسب با انتظارات و مطالبات آنان نبوده است .
پس از انتخابات 29 اردیبهشت و پیروزی گفتمان اعتدال و عقلانیت همان گونه که توسط آقای روحانی وعده داده شد انتظار قوی معلمان از رئیس جمهور منتخب ملت معرفی فردی با ویژگی های ذکر شده برای سکان داری این وزارتخانه مهم و راهبردی بود .
اما در میان بهت و شگفتی معلمان معرفی آقای علی زرافشان به عنوان جدی ترین گزینه امید معلمان به " تغییر " را مورد تردیدهای جدی قرار داد .
با این حال معلمان کنش گر ناامید نشدند و به مطالبه گری قانونی و بی وقفه خویش ادامه دادند .
سرانجام این تلاش ها به ثمر نشست و آقای زرافشان مجبور به انصراف گردید .
معلمان تصور می کردند که رئیس جمهور صدای معلمان را شنیده و سعی خواهد کرد تا وزیری کارآمد و جسور و تحول آفرین را به مجلس معرفی کند .
معرفی آقای سید محمد بطحایی این انتظارات به حق و واقعی را برآورده نکرد چرا که از نظر بنده و بسیاری از معلمان گزینه قبلی و جدید تفاوت چندانی در روش و مسیر نداشتند و هر دو متعلق به " دایره بسته مدیران " در ستاد آموزش و پرورش هستند و آزمون خود را قبلا داده اند .
« صدای معلم » تاکنون در راستای وظایف رسانه ای و حرفه ای خویش برنامه های آقای بطحایی را مورد نقد کارشناسی قرار داده است و ارزیابی اش این است که این برنامه ها قابلیت اجرا ندارند و در صورت تصدی ایشان بر صندلی وزارت در بر همان پاشنه خواهد چرخید و این مطلوب معلمان نبوده و نیست .
بهترین مدعا در این مورد کارنامه و عملکرد مدیریتی آقای بطحایی در 35 سال گذشته و در پست ها و مناصب مختلف مدیریتی است .
آقای بطحایی مهم ترین دلیل برای معرفی ایشان از سوی رئیس جمهور را تعلق به خانواده آموزش و پرورش معرفی کرده است و این در حالی است که این موضوع نمی تواند دلیلی منطقی و قانع کننده برای کارآمدی یک شخص باشد و بسیاری از وزرایی که مورد استیضاح های مکرر و اعتراض نمایندگان قرار گرفته اند واجد همین ویژگی بوده اند .
معلمان از گوشه و کنار به کرات می شنوند که پشت پرده هماهنگی ها انجام شده است و همه نمایندگان به توافق و اجماع رسیده اند و نتیجه از قبل مشخص است .
حتی گفته می شود که برای همراهی با دولت ، نمایندگان مجلس به همه وزرای پیشنهادی رای اعتماد خواهند داد .
فارغ از صحت و یا سقم این اخبار آن چه مهم و ضروری است عمل کردن نمایندگان به وظایف نمایندگی و قانونی خویش است .
انتظار این است که نمایندگان پس از شنیدن صحبت های وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش و نیز رئیس جمهور به جای برخورد سیاسی و یا احساسی ، برنامه ها و محتوای آن را مورد نقد کارشناسی قرار دهند و سابقه و عملکرد طراح و مجری این برنامه ها را مورد پرسش های جدی و واقع بینانه قرار دهند .
بدون تردید رای نمانیدگان ملت که باید چشم و گوش بیدار و هوشیار آنان باشند به همه اعضای پیشنهادی دولت شائبه سیاسی بودن آن را بیش از پیش تقویت خواهد کرد و این چیزی نیست که بعدها بتوان از آن دفاع کرد و پشت آن ایستاد .
بسیاری از معلمان در روز بررسی و رای اعتماد سخنان و مواضع نمایندگان مجلس را با دقت و وسواس زیر نظر دارند .
انتظار اکید معلمان برخورد منطقی و کارشناسی به دور از تعلقات جناحی و سیاسی است .
استمرار رای اعتماد فرهنگیان به نمایندگان مجلس نیازمند استقلال رای و نظر آنان و در نظر گرفتن منافع معلمان و مصالح آموزش و پرورش دارد .
در نقش راهبردی و کلیدی معلمان که در سراسر کشور حضور فعال دارند نباید ذره ای تردید کرد .
معلمان در هنگامه انتخابات مجلس آینده دیگر مقولاتی مانند معذورات ، ملاحظات ، محدودیت ها و... را از هیچ فرد و یا جریانی نخواهند پذیرفت !
انتخابات 98 در پیش است ...