چاپ کردن این صفحه

محمودرضا سعیدی گراغانی/ دبیر ادبیات و هنر مدارس جنوب استان کرمان و شهرستان عنبرآباد

رودبار جنوب کجاست و معلم رودباری کیست؟

استان کرمان دل عالم  استانی که به مهمان نوازی اش  می نوازد و با  آسمانی لاجوردی و  صاف  و  پرستاره  بی  ابر  و  بی  مه و  زنان  و دخترانی  هنرمند که بر کنار دار  قالی با تار پودی از عشق و سرپنجه هنرمند و فسونگر خود نقشی جاودان  می زنند/ در کنار  همه  ی این توصیف های زیبا  از  رودبار جنوب  اندکی  هم  واقع  بین باشیم  و بپردازیم به از خود گذشتی های  همه ی  معلمان کشورمان  خصوصا  معلمان  بی  ادعای این  دیار ؛ آنان که  هر روز باید  مسافتی  حدود  صد و  پنجاه  کیلومتر و گاه  بیشتر  را طی طریق  کنند بی هیچ گونه  سرویس  ایاب و ذهابی که حق آنهاست ؛ در  گرما  و  سرما و کلاس های  فاقد امکانات و تجهیزات آموزشی به  امر مقدس تعلیم و تربیت  مشغول باشند/ معلم  رودباری  در حالی  درس  مهریانی  را  به  دانش آموزان می  آموزد که خود  مورد بی مهری قرار گرفته  اما  همچنان  مهر  می ورزد/ معلم  رودباری  است ، بی عدالتی  آموزشی ؛  معلم‌‌ رودباری است و بی  مهری معلم  رودباری  است و ‌صبوری/ و همچو تنها  آرزویش  داشتن  مدرسه  ای در خور  شان خود و  دانش آموزانش  می باشد/ معلم رودباری فقط  و  فقط اندکی  عدالت  آموزشی  می خواهد ؛ اندکی انصاف ، اندکی  توجه  تا  معنای  واقعی  این  واژه ها  را  به  دانش  آموزانش  بیاموزد ...

رودبار جنوب و معلم رودباری و حکایت معلمان فداکار

 استان کرمان دل عالم  استانی که به مهمان نوازی اش می نوازد و با  آسمانی لاجوردی و  صاف  و  پرستاره  بی  ابر و بی مه و زنان و دخترانی  هنرمند که بر کنار دار قالی با تار و پودی از عشق و سرپنجه هنرمند و فسونگر خود نقشی جاودان  می زنند تا این نقش  نوازشگر  چشمان  هر چشم  زیبابینی  باشد و اما رودبار جنوب   منتهی‌الیه جنوب شرقی استان قرار گرفته‌ است که از شمال با بم و عنبرآباد از شرق با استان سیستان و بلوچستان از جنوب با قلعه گنج و از غرب با کهنوج همسایه است. فاصله آن از مرکز استان ۳۳۳ کیلومتر و با جیرفت ۸۵ کیلومتر و فاصله آخرین آبادی آن تا مرکز استان ۵۰۰ کیلومتر است.

مساحت این شهرستان ۱۳۲۰۰ کیلومتر مربع می‌باشد و مرکز آن شهر رودبار است. هر چند این  دیار از سخاوت  باران  بهره  ای  نمی برد اما مردمانی سخی و  پر تلاش  دارد.

نخل  های  سرسبز و طعم  شیرین خرمایش ‌‌‌‌....حاصل تلاش و دست های  پینه  بسته ی زنان و مردان رودباریست  .

در کنار  همه  ی این توصیف های زیبا  از  رودبار جنوب  اندکی  هم  واقع  بین  باشیم و بپردازیم به از خود گذشتی های  همه ی  معلمان کشورمان  خصوصا  معلمان  بی  ادعای این دیار ؛ آنان که  هر روز باید مسافتی حدود صد و پنجاه  کیلومتر و گاه بیشتر  را طی طریق کنند بی  هیچ گونه  سرویس  ایاب و ذهابی که حق آنهاست ؛ در  گرما  و  سرما  و کلاس های  فاقد امکانات و  تجهیزات  آموزشی به  امر  مقدس  تعلیم  و  تربیت  مشغول  باشند.
معلم  رودباری  در حالی  درس  مهریانی  را  به  دانش آموزان  می  آموزد  که  خود  مورد بی مهری  قرار گرفته  اما  همچنان  مهر  می ورزد .
معلم رودباری  در  حالی  مفهوم  عدالت را  به  دانش  آموزانش یاد می دهد که  بی عدالتی آموزشی  بیداد  می  کند  .

معلم  رودباری بارها  و بارها در فراق همکارانش که  قربانی حوادث تصادفات  تلخ  جاده ای شده اند گریسته  است  .
او  مشکلات را  نه تنها خوب می شناسد  بلکه  آنها را با گوشت و پوست خود لمس می  کند اما در مقابل این  مشکلات خم‌‌ به  ابرو نمی آورد و  همچنان با  عزمی راستین و ‌استوار به امر مقدس  تعلیم و ترببت مشغول  است .

مدرسه  و  کلاس  های درس  او‌‌ شرمسار از در و  دیوار کهنه  و ‌فرسوده  شان و او شرمسارتر از بی  مهری مسئولین‌‌ و نبودن ‌‌بودجه و  ...‌‌‌.
آری !

  معلم  رودباری  است ، بی عدالتی  آموزشی ؛  معلم‌‌ رودباری  است و بی  مهری معلم  رودباری است و ‌صبوری. 
او خوب  می داند  که  چگونه  صبور  باشد و چگونه  در مقابل  این  همه  مشکلات  خم  به  ابرو  نیاورد .
او همچو تنها  آرزویش  داشتن  مدرسه  ای در خور شان خود و  دانش آموزانش  می  باشد.

معلم رودباری فقط  و  فقط اندکی  عدالت  آموزشی  می خواهد ؛  اندکی انصاف ، اندکی  توجه  تا  معنای  واقعی  این  واژه ها  را  به  دانش  آموزانش  بیاموزد ...

رودبار جنوب و معلم رودباری و حکایت معلمان فداکار


ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

شنبه, 29 بهمن 1395 22:40 خوانده شده: 2758 دفعه

در همین زمینه بخوانید: