در چند ماه گذشته به دلیل ایجاد تغییراتی در نظام ارزشیابی معلمان ، گذراندن دوره های ضمن خدمت از ارزش و اهمیت بیشتری برخوردار شد. به همین دلیل تعداد داوطلبان شرکت در این کلاس ها افزایش چشم گیری داشت به گونه ای که برخلاف سال های قبل یک مرتبه میزان تقاضا برای ثبت نام و شرکت در این کلاس ها بسیار بیش از میزان عرضه شد. به همین علت سیاست گذاران ، برنامه ریزان و برگزارکنندگان این کلاس ها تصمیم گرفتند برخلاف روال معمول و همیشگی که این خدمات یا کالا را رایگان در اختیار دریافت کنندگان و مصرف کنندگان قرار می دادند از این به بعد برای آن قیمت تعیین کنند و آن را در ازای دریافت پول ارائه نموده یا به فروش برسانند.
اگرچه این کار با منطق اقتصادی ناسازگار به نظر نمی رسد اما به دلیل نگرش خاص اغلب معلمان در زمینه اقتصادی به ویژه اقتصاد آموزش و پرورش ظرف چند روز مخالفت گسترده ای با این طرح شکل گرفت که به علت هم زمانی و هم جهتی – اتفاقی - با فشارهای سیاسی وارد بر وزارت خانه از یک سو و وضعیت نامطمئن و کم ثبات وزیر جدید و زیرمجموعه آن ، طراحان و برنامه ریزان را وادار به عقب نشینی سریع از این تصمیم ساخت.
از نظر نگارنده اگرچه این حرکت سریع و نسبتا گسترده به عنوان عملکردی صنفی – گروهی پسندیده است اما اصل موضوع چندان اهمیت نداشت و یا دست کم موضوعات بسیار مهمتر، اصولی تر و اثربخش تری وجود دارد که اگر چنین حرکت یکپارچه ای از سوی معلمان برای تغییر و اصلاح آن صورت گیرد مزایای به مراتب بیشتری به دنبال خواهد داشت ؛ به عنوان نمونه در ارتباط با همین کلاس های ضمن خدمت واکنش در برابر کلاس هایی که به جای فایده شغلی و بهبود عملکرد تخصصی و توان مند سازی شناختی و مهارتی برای معلمان بیشتر جنبه اثرگذاری ایدئولوژیک بر آنها را دارد شباهتی به واکنش در برابر دریافت وجه نداشت که هیچ ؛ تعجیل و سبقت جستن از هم برای شرکت در این کلاس ها نیز درست نقطه مقابل آن بود. این در حالی است که چه در محیط مدرسه و چه در فضای مجازی اغلب همکاران به بی فایده و بی نتیجه بودن این دوره ها در رفع نیازهای شناختی و مهارتی معلم ها تاکید دارند ؛ اما در عین حال نیازشان به این کلاس ها جهت دریافت امتیاز ارزشیابی را مطرح می کنند و می گویند شرکت شان از سر ناچاری است.
اگر بپذیریم که اعتراض به دریافت وجه بیانگر توجه به فرمان عقل فایده گرا است سکوت در برابر برگزاری این کلاس ها و تعجیل برای عقب نماندن و از دست ندادن این فرصت آیا نشانگر بی توجهی به علم و اخلاق نیست ؟
آیا معلم هایی که رواج مدرک گرایی به جای علم گرایی را از مشکلات جدی نظام آموزش کشور قلمداد می کنند به شکل های گوناگون نظیر همین کار ناشایست و ناپسند خودشان یکی از مروجین این رخداد نامبارک در نظام آموزشی نیستند؟
به نظر شما اگر همانند مخالفت با دریافت وجه بابت کلاس های ضمن خدمت یک * نه * سراسری و یکپارچه به این روند غیرعقلانی ، غیر علمی و غیراخلاقی گفته شود علاوه بر فواید مترتب بر*نه* کنونی اعتلا بخش شان و منزلت معلم و همچنین بیانگر درک و شناخت صحیح از رفتارهای صنفی – گروهی و کاربرد درست و به جای آن نخواهد بود؟
امیدوارم همه همکاران گرامی به ویژه همکاران اهل قلم و فعالان صنفی به این موضوع و موضوعاتی که در حوزه صنفی تاثیر عمیق تری دارند توجه بیشتری نمایند تا بیش از پیش شاهد رشد کیفی نظام آموزشی کشور و رفع نقائص و اشکالات آن باشیم.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید