چاپ کردن این صفحه

بهمن ویسی/ معلم نمونه کشوری - کرمانشاه

" تعیین واحد پول ملی با طعم فارسی ستیزی "

هیات دولت طی لایحه ای واحد پول ملی ایران را از ریال به تومان تغییر و شاخص ارزش هر تومان را ده ریال تعیین نمود/ جدا از پیامدهای تورمی این مصوبه،معرفی تومان به عنوان واحد پول ملی کشور این پیام را به میلیون ها پارسی گوی در سراسر جهان القا می کند که زبان فارسی به چنان برهوت معنایی و نازایی واژگانی درافتاده است که توان ساخت و پردازش کلمه ای ناب و وطنی برای نام گذاری نماد مالی سرزمین مادری نداشته و دولت به ناچار به کاربرد رسمی کلمه مغولی تومان روی آورده است/ حال با این خاطره تلخ تاریخی، وام گیری واژه تداعی گر آن مصیبت عظیم و رسمیت بخشیدن به نفوذ فرهنگ مغولی،چه توجیهی دارد/ در شرایطی که سالانه مبالغ هنگفتی صرف ترویج و گسترش زبان فارسی و ایجاد نهادها و کرسی های معتبر برای پاسداشت فرهنگ ایرانی و دفاع از نمادها و نشانه های تاریخی زبان فارسی در سراسر جهان می شود؛این فارسی ستیزی، با کدام منطق سازگار است...

تعیین واحد پول ملی با طعم فارسی ستیزی  هیات دولت طی لایحه ای واحد پول ملی ایران را از ریال به تومان تغییر و شاخص ارزش هر تومان را ده ریال تعیین نمود. جدا از پیامدهای تورمی این مصوبه،معرفی تومان به عنوان واحد پول ملی کشور این پیام را به میلیون ها پارسی گوی در سراسر جهان القا می کند که زبان فارسی به چنان برهوت معنایی و نازایی واژگانی درافتاده است که توان ساخت و پردازش کلمه ای ناب و وطنی برای نام گذاری نماد مالی سرزمین مادری نداشته و دولت به ناچار به کاربرد رسمی کلمه مغولی تومان روی آورده است.

در سال 1311  « ریال واحد پول ملی ایران » شد اما واحد تومان در زبان محاوره بیشتر استفاده می شد.هر دو این کلمات فاقد ریشه پارسی و "وام واژه"هایی از زبان اسپانیایی و مغولی هستند و از این روی شیفتگان زبان و ادبیات ایرانی همواره خواستار حذف این عناوین از سیستم پولی کشور و جایگزینی واژه های زیبای فارسی بوده اند.

واحد پولی هر کشور بیشترین کاربرد را در زبان گفتاری مردم و مبادلات تجاری ملی بر عهده دارد و از این رو سعی بر این است که معادلی خوش آوا و برگرفته از زبان و اسطوره های سرزمینی برای آن تعریف شود.

هجوم مغولان خونخوار به خاک ایران،بزرگ ترین فاجعه تاریخی را در کشور ما رقم زد. بناها و یادگارهای معماری ویران و دانشمندان و اهل فن به قتل رسیدند.کتابخانه ها و مراکز علمی به آتش کشیده شدند.نیمی از جمعیت کشور از دم تیغ گذشتند و خلاصه فرجام هر کس و هر جا که نشانی از دانش و نمادی از آبادانی داشت؛ مرگ و نابودی بود و شوربختانه تمدنی که در اوج شکوفایی و بالندگی بود به دره انحطاط و زوال افتاد.

حال با این خاطره تلخ تاریخی، وام گیری واژه تداعی گر آن مصیبت عظیم و رسمیت بخشیدن به نفوذ فرهنگ مغولی،چه توجیهی دارد؟!

در شرایطی که سالانه مبالغ هنگفتی صرف ترویج و گسترش زبان فارسی و ایجاد نهادها و کرسی های معتبر برای پاسداشت فرهنگ ایرانی و دفاع از نمادها و نشانه های تاریخی زبان فارسی در سراسر جهان می شود؛این فارسی ستیزی، با کدام منطق سازگار است؟!

این زبان یادآور هزاران سال شکوه و استواری تمدن پرافتخار ایران زمین،ادبیات غنی و اندیشه گرانسنگ فردوسی و خیام و سعدی است.زبان پارسی،مایه انسجام و یکپارچگی ایران در عین تنوع اقوام و طوایف است و رسالت هر ایرانی آزاده ای پاسداشت و تکریم آن است.

امید است دولت در مفاد این لایحه تجدیدنظر یا مجلس شورای اسلامی،با فراخوان کارشناسان زبان فارسی، کلمه ای شیوا و زیبا برای واحد پول ملی کشور،تعیین نماید.


ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

پنج شنبه, 17 آذر 1395 21:33 خوانده شده: 1646 دفعه

در همین زمینه بخوانید: