محمد دیمه ور معاون آموزش ابتدایی وزیر آموزش و پرورش با انتشار نامه ای کوتاه (اینجا ) خطاب به " همراهان صمیمی و ارجمند " استعفای خود را اعلام کرد. اینکه می گویم استعفا ، در واقع استنباط من از این نامه است . در متن نامه رمانتیک آقای دیمه ور کلمه استعفا نیامده است.
در این نامه احساسی آقای دیمه ور خبر داده که از این به بعد "بنا به دلایل و مصالحی" افتخار همکاری با "معاونین عزیز و گرانمایه آموزش ابتدایی , روسای بزرگوار ادارات سه گانه و کارشناسان فکور ادارات کل استان ها ، ادارات شهرستان ها و مناطق ، مدیران فداکار و آموزگاران شریف مدارس " در مسیر نورانی و سعادت آفرین نخواهد داشت. از همه جال تر شعار انتهایی نامه است : " خالق عشق نگهدار شما " ؛ مدیریت صحنه عشق ورزی و شعار و شعر نیست.
طبق قاعده اداری، یک مدیر استعفای خود را به مقام بالاتر و در اینجا "وزیر" باید اعلام کند، اما مخاطب این نامه همه هستند الا آن که باید نامه خطاب به او نوشته شود. ممکن است ایشان ادعا کند که به همکاران ارجمند خود بهای بیشتری می دهد، اما این ادعا هم پذیرفتنی نیست. آقای دیمه ور اگر به همکاران خود بها می داد ، به جای این همه حرف های شاعرانه بهتر بود که به "همراهان صمیمی و ارجمند ؛ تلاشگران صبور و مدّبر عرصه دانایی و توانایی" می گفت که دلایل استعفایش چه بوده است؟ کدام "دلایل و مصالح " باعث شده که ایشان "این مسیر نورانی و سعادت آفرین" را ترک کند؟ این کلمات و جملات شاعرانه را چگونه باید رمزگشایی کرد و فهمید که دلیل استعفا یا برکناری چه بوده است؟
آقای دیمه ور می توانست بگوید که این موانع مشخص بر سر ادامه کار ایشان وجود داشته و تلاش کرده که موانع را رفع کند اما چون موفق به رفع موانع نشده است مجبور شده که کناره گیری کند. آقای دیمه ور این را نمی گوید اما در ادامه باز هم با همان لحن شاعرانه از دستاوردهای مدیریتی خود سخن می گوید : " در این مدت کوتاه ، علی رغم بعضی محدودیت ها و موانع ، با تدبیر شما نیکان بارقه های زیبای امید در آسمان تعلیم و تربیت نوآموزان و دانش آموزان عزیزمان درخشیدن گرفته است. " قطعا ایشان در مدت حضورشان در معاونت ابتدایی زحمت کشیده و طرح ها و برنامه هایی را اجرا کرده است. تلاش ایشان در حوزه پیش دبستانی شایان تقدیر است اما "درخشش بارقه های امید در آسمان تعلیم و تربیت " که گزارش کار یک مدیر نیست.
این نامه لحن یک آدم آزرده خاطر را دارد که در عین ترک صحنه دنبال جمع کردن عده و عُده برای آینده است و برای خودش تبلیغات و سرمایه گذاری می کند.
برخی گزارش ها حاکی از پادرمیانی عده ای از مدیران برای دل جویی از دیمه ور و پس گرفتن استعفای او است. استعفا و بازگشت احتمالی دیمه ور نشان می دهد که اولا استعفای او مساله ای احساساتی و تصمیمی شتاب زده و فاقد تدبیر بوده و ثانیا در مدیریت وزارت آموزش و پرورش، کشمکش های شخصی و باندگرایی و قهر و ناز حرف اول را می زند و برخلاف ادعاها اراده واحدی حول برنامه و یا سیاست های مدیریتی فانی وجود ندارد.
اگر بخواهیم کوتاه بودن سقف اندیشه و تفکر مدیریت در آموزش و پرورش را نشان دهیم این نامه یک نمونه کلاسیک است. این زبان و گفتار غیر رئالیستی و پر رمز و راز در شان یک مدیر مدرن در حد معاون وزیر نیست. این زبان فرمول بندی شده ی یک مدیر محافظه کار است . با معیارهای روزنامه نگاری مدرن محتوای نامه به کلی فاقد اعتبار است. آنچه از این نامه به صورت مبهم می شود فهمید این است که آقای دیمه ور با وزیر اختلاف داشته و استعفا داده یا مجبور به استعفا شده است. بقیه اجزای خبر را باید بر اساس شایعات و شنیده های غیر موثق تکمیل کرد. هیچ کس در این نکته تردیدی ندارد که این استعفا از پیامدهای طرح استیضاح وزیر است و این نامه فقط به شایعات دامن می زند.
عده ای به زبان شاعرانه می گویند که دیمه ور برای تصدی پست وزارت خیز برداشته بود و فانی پر و بال او را قیچی کرده است. به زبان غیر شاعرانه، برخی مقامات دولتی (احتمالا نوبخت ) دیمه ور را صدا زده و به عنوان یکی از گزینه های احتمالی جانشینی فانی با او گفت و گو کرده اند. اما خبر این دیدار که به فانی و اطرافیان او می رسد زیرآب معاون ابتدایی را می زنند. البته این خبر با واقعیت های علنی صحنه سیاست از جمله تصمیم دولت و فراکسیون امید مجلس برای دفاع از وزیر فعلی و منتفی شدن طرح استیضاح همخوانی ندارد. اما طبیعی است که وقتی اطلاعات مستند و کافی در اختیار فرهنگیان قرار نمی گیرد ، شایعه نقش برجسته ای پیدا می کند.
می توان تعبیر دیگری هم از این برکناری داشت. شاید یکی از شرایط نمایندگان برای پس گرفتن امضاها، برکناری برخی مدیران از جمله دیمه ور بوده است؟ این گمانه هم چندان استحکام ندارد. دلیل حساسیت نمایندگان به دیمه ور چه بوده است؟ البته این احتمال وجود دارد که برداشته شدن برخی امضاها از پای نامه استیضاح به دلیل وعده و قول و قرارهایی بوده است اما از قول آقای نوبخت نقل شده که تا تعیین تکلیف مساله استیضاح با وقوع هر تغییری در بین مدیران آموزش و پرورش در کلیه سطوح برخورد خواهد شد .
تاکید من روی سبک گفتار و نوشتار غیر رئالیستی و فرمول وار مدیران است. زبان فرمول بندی شده و به شدت محافظه کارانه و تا حدودی رمانتیک در فضای مدیریتی آموزش و پرورش، عمومیت دارد ؛ همین زبان مانع شکل گیری واقع بینی می شود. می گویند آقای دیمه ور اصلاح طلب است. این اصلاح طلبی باید در گفتار او و عمل او بازتاب داشته باشد. خود فانی هم با این زبان سخن می گوید.
وزیر آموزش و پرورش به مناسبت « روز جهانی معلم » پیامی صادر کرد . در اولین پاراگراف آن می نویسد : " اوراق زرین تاریخ تعلیم و تربیت، مزین به نام معلمان بزرگی چون ابراهیم (ع) ، موسی (ع) ، عیسی (ع) و پیامبر اعظم حضرت محمد (ص) است. مربیان سترگی که منادی بشر به توحید، عدالت و برابری انسان ها بودند و آموزش و پرورش را بر پایه‌های تزکیه، علم و فضیلت بنا نهادند"
اینکه پیامبران معلمان جامعه بشری بوده اند حرف درستی است، اما طرح این بحث چه ارتباطی دارد با روز جهانی معلم که یک روز قرار دادی از جانب یک سازمان بین المللی برای قدردانی از تلاش معلمان است؟ عدالت و برابری انسان ها چه ارتباطی با 5 اکتبر دارد ؟ با وجود استفاده از زبان قراردادی و فرمول بندی شده معلوم نیست که آقای فانی چرا در بین پیامبران اولی العزم حضرت نوح (ع ) را از قلم انداخته است؟ آیا ما باید از مفاهیم دینی و ارزشی در هر متنی به جا و نابه جا استفاده کنیم ؟ آیا این کار یادآور مفهوم اشباع دینی نیست ؟
به نظر من آقای فانی ، آقای دیمه ور و دیگران به جای تنازع برای بقا در پست های مدیریتی باید سعی کنند سطح گفتمان و سقف اندیشه را در آموزش و پرورش بالا ببرند. تعابیر رماتیک و شاعرانه زیبنده کلام و نوشتار یک مدیر ارشد نیست. دعوا برای پست و مقام را نباید پشت مفاهیم ارزشی یا عاطفی پنهان کرد.
این کارها با ارزش های دینی که مدیران آموزش و پرورش این همه در حرف روی آن تاکید می کنند ناسازگار است. سیاسی کاری و استفاده ابزاری از احساسات پرسنل هم در شان یک مدیر نیست.
پیشنهاد من این است که مدیران زبان زرگری را کنار گذاشته و با زبان رئالیستی حرف بزنند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید