این روزها بحث تعیین رشته و هدایت تحصیلی دانش آموزان خروجی دوره اول متوسطه (پایان سوم راهنمایی) در حال تبدیل شدن به معضل و شاید فراتر از آن بحرانی در سیستم آموزش و پرورش است ؛ جریان از این قرار است که تقریبا تمامی رشته های دانشگاهی به جز پزشکی در حال اشباع و سریز شدن است .
اگر تا دیروز جامعه با دیپلمه های بیکار روبه رو بود امروز لیسانسیه ها، فوق لیسانس ها و حتی متاسفانه پدیده دکتراهای بیکار واقعیتی آزار دهنده در پیرامون ما هستند .
لذا اکثرخانواده های ایرانی برای دور زدن معضل یاد شده در اندیشه پزشک کردن فرزندان شان بدون توجه به الزامات و توانایی های فرزندان خود هستند به طوری که امسال مجموع شرکت کنندگان تمامی رشته های کنکور به زحمت به عدد شرکت کنندگان تجربی می رسید .
سال جاری در کنار تغییر نظام آموزشی و دو مرحله ای شدن دوره متوسطه (حذف دوره راهنمایی و برگشت به دوره قبل از انقلاب! ) ؛ دست اندرکاران آموزش و پرورش و آموزش عالی برای تلطیف این معضل اقدام به طراحی فرم ویژه هدایت تحصیلی با 12 اولویت کرده و در این طرح سعی در تقسیم و تسهیم پنجاه- پنجاه دانش آموزان بین دیپلمه های نظری (تجربی، ریاضی و انسانی) و دیپلمه های فنی ( فنی حرفه ای و کار و دانش) کرده اند ولی متاسفانه تا به امروز این طرح کاملا شکست خورده و ناکارآمد جلوه کرده است به طوری که صدای اعتراض خانواده ها از سطح وزارتخانه آموزش و پرورش تا صحن علنی مجلس و هیات دولت بالا رفته است و عملا موضوع داخلی آموزش و پرورش به یک دغدغه ملی تبدیل شده و دخالت و اظهار نظرهای احساسی و غیرکارشناسی حواشی ماجرا واقعا آزار دهنده و بعضا مشفقانه است!
ریشه بخشی از این مشکل از حذف غیر ضرور امتحانات نهایی سوم راهنمایی و نتیجتا حذف مردودی و ارتقاء سرطانی معدل دانش آموزان نشات می گیرد .
اکثر خانواده ها با مشاهده کارنامه های دوپینگی و غیر واقعی در رویای پزشکی فرزندانشان غوطه ورند و لذا در کار و زار ثبت نام به کمتر از رشته تجربی رضایت نمی دهند ؛ از دیگر سوی دخیل کردن نظرات دانش آموز ، اولیا و همچنین مشاور و لحاظ نمرات دروس خاص در هدایت تحصیلی است .
محصول چینش فعلی تمام این قطعات بالانس معیوب پازلی است که رضایت هیچ کدام از رئوس مثلث ( متولیان طرح ،دانش آموزان و اولیا ) را جلب نکرده و نخواهد کرد و طرح یاد شده نهایتا تسکینی موقتی و جابه جایی مشکل است نه حل مشکل ؛ هجوم به رشته تجربی و پزشک پروری فرزندان !
سخن آخر اینکه باید کم کم ما به این باور برسیم که مسیر سعادت و خوشبختی لزوما از حلقه تنگ و تاریک کنکور و آن هم ترجیحا رشته پزشکی نمی گذرد و جامعه محتاج تمام تخصص ها و مهارت های متنوع و متکثر زندگی است.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید