چاپ کردن این صفحه

حمید مصطفی نژادیان/ کانون فرهنگیان شیراز

حکایت مدارس غیرمقاوم و چند پیشنهاد ( به مناسبت سی امین روز شهادت حمیدرضا گنگوزهی )

مدارس غیرمقاوم و مخروبه و چند پیشنهاد برای بازسازی آن ها

حادثه­ ی ریزش دیوار مدرسه در اثر وزش باد به علت سست بودن پایه­ های دیوار در اثر جاری شدن سیل که منجر به شهید شدن یک معلم شد جزء حوادثی است که در سال ­های اخیر تکرار آن باعث شده به یک روند عادی تبدیل شود . روزی آتش گرفتن بخاری و روز دیگر زلزله و دیگر روز واژگونی خودرو جمعی حادثه ­ای می­ آفریند که به کشته و یا زخمی شدن تعدادی معلم و دانش­ آموز منجر می­ شود .

از میان این حوادث ، آنچه بیشترین سهم را آموزش و پرورش در آنها دارد حوادث مربوط به ساختمان­ های سستی است که باید پناه گاه معلم و دانش ­آموز در مقابل حوادث طبیعی و غیر طبیعی باشد ، ولی قاتل جان آنان شده است . مدارس غیر استاندارد و غیر بهداشتی که از ساختمان­ های لرزان برخوردارند مربوط به دولت فعلی نیستند و از سال­ های قبل به علت کمبود امکانات و بعضاً عدم توجه کافی در هنگام ساخت و ساز و دیدگاه ­های تنگ که توان نگاه کردن درست به مسائل و دورنماها را ندارند روی هم انبار شده و وضعیت فعلی را رقم زده است .

واقعیت مطلب این است که اگر در طول 8 سال دوران طلایی درآمدهای نفتی ، عقل و درایت در سطح عالی وزارت حاکم بود و شعارگونه این وزارت عظیم را اداره نمی­ کردند و مسئولین تصمیم ­گیر در رده­ ی بالای دولت نسبت به شناخت کمبودها و اختصاص بودجه مناسب برای رفع آن­ها اقدام می­ کردند امروز کمتر شاهد چنین حوادثی بودیم .

در سال­ های اخیر با کمک خیرین مدرسه ­ساز و بودجه­ های دولتی تعدادی مدارس با فضای آموزشی مناسب ساخته شده که عمدتاً در کلان­ شهرها احداث گردیده است و در شهرهای کوچک و روستاها اقدامات مناسبی صورت نگرفته که اگر گرفته بود شاهد حوادثی از این دست نبودیم .

دولت فعلی میراث­ دار خرابی­ های دولت قبل خصوصاً تغییر ساختار نظام آموزشی است که باعث شده وقت و انرژی زیادی به حل این مشکل و سازمان­ دهی معلمان اختصاص یابد که مطالبات صنفی انباشته شده معلمان از سال ­های گذشته را نیز باید به آن اضافه کرد .

اما این شرایط مجوزی برای غفلت از این مشکل که اساسی­ ترین معضل آموزش و پرورش است ، نمی­ باشد و انتظار می ­رود بودجه بیشتری برای غلبه بر این مشکل اختصاص یابد .

در پایان این بحث چند نکته را متذکر می­ شویم :

1- بهتر است خیرین مدرسه ساز را برای سرمایه­ گذاری در مناطق محروم و کمتر توسعه یافته تشویق کرد . تا وقتی حتی یک مدرسه غیر استاندارد وجود دارد تصمیم­ گیری برای تعیین محل­ های ساخت مدرسه ( که البته باید در جوار آن­ها منازل مختص معلمان نیز ساخته شود ) به مجمع خیرین مدرسه ساز کشوری واگذار شود تا به جای بخشی­ نگری ، کلی­ نگری صورت گیرد . ( همه­ ی ایران سرای من است )

2- سازمان اوقاف قسمتی از درآمد موقوفات را به ساختن مدرسه در نقاط مختلف کشور به نام واقفان اختصاص دهد و واقفان در قید حیات را تشویق کند که ساختن و تجهیز مدارس را در اولویت قرار دهند.

3- گرچه نوسازی اماکن متبرکه و گسترش فضای آن­ها فی­ نفسه امر مطلوبی است که باعث می­ شود فضاهای مناسبی برای گسترش فرهنگ و اخلاق دینی فراهم شود ولی بهتر است در کنار آن و با اولویت بیشتر توسعه و تجهیز مدارس از طریق سرمایه ­های کوچکی که با جمع شدن تبدیل به سرمایه بزرگی می شود مد نظر قرار گیرد تا هر روز شاهد شهادت ، سوخته و زخمی شدن معلمان و دانش ­آموزان نباشیم .

4- کمک به کشورهای محروم و در گیر مبارزه با استکبار جهانی جزء اهداف انقلاب است که باعث ایجاد اتحاد بین آن­ها و کشور ما می­ گردد و قدرت ایران و این کشورها را در مبارزه با استکبار تقویت می ­کند . اما این کار باید به گونه­ ای انجام شود که موجب محرومیت هرچه بیشتر قشرهای مستضف داخلی نگردد ؛ مسلماً هر کشوری بیشتر از آنکه نیازمند کمک و اتحاد کشورهای دیگر است نیازمند تکیه بر شهروندان خود است و همان طور که اغلب مسئولان نظام تاکید دارند قدرت حاکمیت ناشی از قدرت مردم است و حاکمیت بر دوش مردمانش قد می­ کشد و مقابل استکبار می ­ایستد که این پایگاه نباید ضعیف شود .

 


ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

شنبه, 24 ارديبهشت 1395 13:02 خوانده شده: 1212 دفعه

در همین زمینه بخوانید: