یکی از چالش های بزرگ کشور نقد بی طرفانه و سازنده است که در صورت اجرا باعث پیشگیری از اشتباهات و تخلفات احتمالی در امور کشور خواهد شد .
معمولا در کشورهای فاقد نهادهای مدنی و به طور کلی غیر پارلمانی که معمولا تصمیم گیرنده یک نفر یا چند نفر هستند امکان نقد امور بسیار کم و حتی خطرناک می باشد اما در کشورهای پارلمانی مانند کشور ما علاوه بر استقلال کامل قوای سه گانه ، با وجود نهادهای مدنی و احزاب و... وجود مجلس شورا و چندین مجلس مشورتی مانند تشخیص مصلحت نظام و غیره اشتباهات و تخلفات می بایست به حداقل کاهش می یافت چون به اندازه کافی فرصت نقدهای سازنده در این مجالس و شوراها وجود داشت .
از طرف دیگر می بینیم که در کشور ما مشکلات و معضلات را در ادوار مختلف گردن یک فرد می اندازند فی المثل وقتی دولت احمدی نژاد روی کارآمد بلافاصله مشکلات موجود را ناشی از خاتمی دید و آقای روحانی هم مشکلات و معضلاب فعلی کشور را به احمدی نزاد منتسب می کند و عجیب اینکه ما در کشوری زندگی می کنیم که انواع مجالس و شوراها در حال جلسه و تصمیم گیری هستند ؛ علاوه بر آن نهادهای نظارتی زیادی در کشور وجود داشته و دارد :
قوه قضاییه ، مجلس ، دیوان حسابرسی ، بازرسی کل کشور ،شورای امنیت ملی ، وزارت اطلاعات ،دفتر مقام معظم رهبری و...
مگر اختیارات یک رییس جمهور در کشور چه میزان است که بعد از اتمام دوره اش تمام معضلات و مشکلات کشور را به گردن یک نفر می اندازند ؟
از طرف دیگر ، موقع بروز مشکلات و معضلات و تخلفات نهادهای نظارتی مشغول چه کاری بودند که در 8 سال دولت قبلی این همه معضلات و اختلاس روی داده است ؟
مگر وظیفه نهادهای نظارتی پیشگیری از وقوع تخلف نیست ؟
مگر دستگاه های نظارتی بر کار دولت و رییس جمهور نظارت نمی کنند ؟
امروز می بینیم که تمام مشکلات اموزش و پرورش را به گردن آقای فانی انداخته اند در حالی که در یک نظام پارلمانی مشکلات نمی تواند ناشی از فرد باشد ؛ علت امر این است که در سیستم پارلمانی اختیارات وزیر هم محدود شده است و برای هر کاری باید دولت و مجلس آن کار را تصویب کنند .
بنابراین در سیستم پارلمانی در موفقیت ها و پیروزی ها ، در اختلاس ها و کم فروشی ها و مشکلات و معضلات یک نفر مقصر نیست و جمعی که در حال اداره کشور هستند با شدت کم یا زیاد در آن معضلات مقصر بوده یا قصور کرده اند .
به نظر من ، این دیدگاه که یک نفر مقصر تمامی مشکلات یک کشور قلمداد کنیم یک دیدگاه کاملا پوپولیستی است که با منطق نظام پارلمانی کشور همخوانی ندارد .
بهترین روش در اداره کشور نقد بی طرفانه است ؛ ممکن است که من نوعی طرفدار فانی باشم اما در نقد بی طرفانه انچه لازم است ایشان بدانند و اصلاح کنند را بی پرده پوشی باید به ایشان بگویم تا از حرف و حدیث های آینده پیشگیری کرده باشیم و این دوستی واقعی با فانی است ، حتی دشمنان صادق بهتر از دوستان ظاهری هستند که فقط به منافع خود می اندیشند .
دشمن دانا بلندت مي كند
بر زمينت مي زند نادان دوست
امروز این مسوولین باید بدانند که توجیهات و حتی تبلیغات شان در خصوص رتبه بندی و افزایش 67 درصدی حقوق معلمان و عدم پرداخت ده ها مطالبات ریز و درشت معلمان و کارکنان آموزش و پرورش از نوع توجیهات و تبلیغات پوپولیستی است که دولت قبلی نیز با طیفی گسترده تر آن را انجام می داد وگرنه پذیرش اشکالات ریز و درشت در یک مجموعه و حتی تعیین ایجاد کننده قصور در به زحمت انداختن قشر مظلوم فرهنگی در این برهه یک ارزش محسوب می شود و از دولت تدبیر و امید انتظار نمی رفت که این همه جفا در حق فرهنگیان کشور که همکاری های بسیاری با دولت نموده اند انجام دهد .
به امید اینکه تا اردیبهشت 95 شاهد تسویه تمام بدهی های فرهگیان باشیم و در ادامه سال 95 هیچ تاخیری در پرداخت حق و حقوق قانونی فرهنگیان شاغل و بازنشسته نداشته باشیم .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید