آلودگی هوا ؛ معلمان و افکار عمومی

همه ساله در شهرهای بزرگ و به ویژه در شهری مثل تهران و  با ورود به نیمه دوم سال باید انتظار روزهای سخت و طاقت فرسایی را داشته باشیم .

هر چند نیمه اول سال هم وضعیت چندان مناسبی ندارد و عدد روزهای سالم هرسال نسبت به قبل « کوچک تر » می شود .

متاسفانه این وضعیت " عادی سازی " شده است و با این که طبق گفته معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداري تهران‌، به طور متوسط هر هفته 52 نفر از شهروندان تهرانی بر اثر آلودگی هوا جان خود را از دست مي‌دهند ( این آمار مربوط به سال قبل است ) اما این قضیه اساسا نگرانی کسی و یا نهادی را به طور " ویژه " جلب نمی کند !

در چند روز اخیر شاهد تعطیلی واحدهای آموزشی از سوی نهادهای مسئول بودیم هر چند بی برنامگی ها ، ناهماهنگی ها و اعمال سلایق در اظهار نظرها و تصمیم گیری ها کاملا مشهود بود .

نگارنده متخصص محیط زیست و یا آلودگی هوا نیست اما در این چند روز وضعیت زیر کاملا هویدا بود :

" علی رغم تعطیلی 3 روزه مدارس ، مردم به کاری عادی خود مشغول بودند .

کاهش محسوسی در وضعیت ترافیک خیایان ها به چشم نمی خورد و حتی برخی مواقع و در بعضی جاها ، ترافیک سنگین تر مشاهده می شد ! "

شاید بهتر باشد نهادهای مسئول مانند شهرداری تهران و یا اداره راهنمایی و رانندگی آماری از میزان تردد وسائط نقلیه در این حداقل 3 روز و تفاوت آماری آن را با روزهای قبل ارائه دهند تا شرایط و داده ها برای تصمیم گیری مناسب تر و عقلانی تر فراهم شود .

همان گونه که قبلا نیز بیان شده است در این گونه مواقع دیواری کوتاه تر از مدارس برای اجرای دستوراتی که حالت " مسکن و موقتی " دارند مشاهده نمی شود . ( این جا )

نکته ای که در این جا می خواهم متذکر شوم واکنش و یا بازخورد حاصل از تعطیلی چند روزه بوده است .

به محض تعطیلی مدرسه موجی از شادی و شعف دانش آموزان و حتی معلمان را در برمی گیرد .

البته با توجه به وضعیت حاکم بر مدارس و تکراری بودن و ملال آور بودن شاید این مساله طبیعی به نظر برسد اما نکته مهم این جاست که بسیار به ندرت اتفاق افتاده و می افتد که فرهنگیان و معلمانی که در چنین شرایط زیست محیطی قرار دارند از این وضعیت نابه سامان و خطرناک انتقاد کرده و مسئولان و سیاست گذاران را به چالش گرفته و حتی طرح " پرسش " نمایند .

با این که داشتن « هوای پاک » در زمره نیازهای اساسی هر شهروند است و مسئولیت مستقیم آن بر عهده مجریان و برنامه ریزان است و بخش مهمی از عملکرد و تصمیمات آن ها محیط مدرسه را در برمی گیرد اما به نظر می رسد که  قاطبه فرهنگیان و معلمان از این وضعیت و حتی استمرار بیش از پیش تعطیلی ها موافقند .

شاید این وضعیت برای معلمان خیلی مبهم و پرسش برانگیز نباشد اما باید دید که بازخورد این حالت در میان افکار عمومی جامعه چیست ؟

فرهنگیان و معلمان نزد افکار عمومی جامعه به داشتن " تعطیلات زیاد "  مشهور و معروفند .

حتی تعداد قابل توجهی از مردم عادی و شهروندان در مقابل اعتراض و انتقاد فرهنگیان و معلمان نسبت به  وضعیت حقوقی و معیشتی خود در برابر تعطیلات « مختلف » متعجب می شوند و از نظر آن ها به " قشری زیاده خواه و همیشه معترض " مبدل شده اند .

این یک واقعیت اجتناب ناپذیر است .

زمانی که معلمان در برابر " اعلام تعطیلی " سکوت می کنند و حتی نمی توانند شادمانی خود را کتمان کنند این فرضیه  نزد جامعه به یک " اصل بدیهی  " تبدیل می شود که با توجه به تعطیلات معلمان و نیز میزان حقوق تناسب و هماهنگی وجود دارد .

مهم ترین دلیل برای اثبات این مدعا آن است که تاکنون جامعه از اعتراض معلمان در برابر وضعیت حقوقی و معیشتی آن ها دفاع نکرده است و فرضا در این گونه موارد اعتراض کارگران را  « منطقی تر » و « به جاتر » دانسته و می داند .

باز هم تاکید می شود " تنفس هوای پاک " حق طبیعی شهروندان است ؛ به عنوان مثال ،  این حق " دانش آموزان " است که در مدرسه ورزش کنند و از اوقات خود لذت ببرند .

به باور من ، وضعیت فعلی حاصل بی برنامگی و عدم پای بندی مسئولان مختلف به اجرای قوانین مصوب و نیز رعایت حقوق شهروندی جامعه بوده است .

مسئولانی که به جای پاسخ گویی در برابر افکار عمومی راه " فرافکنی " و " دایورت مسئولیت ها " را در پیش می گیرند .

حال باید دید که مسئولیت اجتماعی و نیز شهروندی فرهنگیان و معلمان به عنوان " گروه مرجع " در جامعه چیست ؟

آن ها می توانند با بهره گرفتن از " قلم " و حضور در رسانه ها ضمن ایفای نقش " مرجع بودن " به جامعه این پیام را برسانند که :

راه حل این گونه مسائل تعطیل کردن نیست .

آموزش حق همه است و کسی نمی تواند این " حق " را از دیگران سلب کند .

حضور موثر و فعال در عرصه رسانه ها به جای " سکوت و انزوا " و همراهی با وضع موجود که البته ساده ترین و آسان ترین راه است جامعه را از ذهنیت های شکل گرفته و قبلی نسبت به معلمان مبرا خواهد کرد و دیگر هیچ معلمی مجبور نخواهد بود به خاطر انتقاد یک شهروند در یک روزنامه نسبت به « وضعیت کار معلمان و تعطیلی زیاد » آن ها در مدرسه " روزنامه آتش بزند " ...