وقتی راجع به نهاد تعلیم و تربیت سخن به میان می آید این سوالات را بارها و بارها از خود می پرسم که آیا ما در مسیر تعلیم به دانش آموزان و تربیت آنان هستیم یا فقط از این نهاد اسمی برجا مانده است؟
از خودم می پرسم که آیا دانش آموزان بعد از اتمام دوره ی معین شده آموزش و پرورش، توانایی و دانایی لازم برای ادامه زندگی را بیش از پیش یافته اند؟
آیا برای احراز شغل و حرفه ای در آینده چیزی اندوخته اند؟
آیا برای ادامه زندگی بانشاط و امید همراه با سلامت جسم و روان، بهره ای از این دوره کسب کرده اند؟
آیا خلاقیت و نواندیشی شان افزون گردیده است؟
از خود می پرسم که معلمان در هر سالی که می گذرد آیا رضایت مندی بیشتری کسب می کنند و با امید و شادی بیشتری به ادامه کار در این نهاد می پردازند؟
آیا در هر دوره و سال بر تجارب علمی و معنوی شان افزوده می گردد و با تجارب علمی و معنوی بیشتری سنوات خدمت خود را سپری می کنند؟
از خود می پرسم که :
آیا پدران و مادران فرزندان خود را نه برای وقت گذرانی و نگهداری بلکه برای خلق آینده ای روشن به دستان معلمان و مسئولان این نهاد می سپارند؟
آیا آنان بی هیچ دغدغه ای با آرامش شاهد رشد روز افزون فرزندانشان هستند؟
از خود می پرسم که :
آیا معلمانی که فراتر از حوزه تعیین شده به کار پژوهش و تحقیق می پردازند یا با ایجاد سایت و شرکت فعال در فضاهای قابل دسترس برای ارتقای دانش و بینش سایر همکاران خود تلاش می کنند مورد قدردانی قرار می گیرند ؟
از خود می پرسم که آیا از معلمانی که دغدغه هایشان فراتر از زندگی شخصی شان می باشد و به مشکلات معیشتی و منزلتی همکاران خود توجه دارند تقدیر می گردد؟
از خود می پرسم که آیا در این نهاد شاهد بالندگی و خودشکوفایی معلم و دانش آموز هستیم؟
و آیا صداقت را بر تملق، حقیقت را بر ظاهر سازی و انسانیت را بر « انسان نما بودن » ترجیح می دهیم؟
جناب آقای پورسلیمان
ضمن قدردانی از تلاش های شما امیدوارم که شاهد زایش دانش و توانش روز افزون در سایت سخن معلم باشیم.
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .
https://telegram.me/sokhanmoallem
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید