5 اکتبر ، مصادف با « روز جهانی معلم » است .این روز در سال 1994 در چهل و چهرمین جلسه سازمان آموزش علمی و فرهنگی ملل متحد یا همان یونسکو طرح و تصویب شد . هدف از این کار ارج نهادن به معلم به عنوان یکی از محورهای مهم آموزش علمی و فرهنگی می باشد.
بر اساس نظر طرف داران این طرح و کسانی که آموزش را حق اولیه انسان می دانند آموزش بهترین راه برای رسیدن به توسعه و صلح است .
در طی این سال ها و با افزایش مدارس و ارتقاء آموزش هنوز هم مشکلات و سختی های آموزش دادن پا برجاست و گروه هایی آموزش های مدرن را بر نمی تابند به طوری که در کشور پاکستان ، دختر نوجوانی به اسم ملاله زی به خاطر تحصیل مورد سوء قصد قرار گرفت و پس از آن مبارزه ای را برای به دست آوردن حق تحصیل آغاز کرد که به موجب فعالیت هایش موفق به کسب جایزه صلح نوبل شد .
در کشور ایران نیز طی سال های اخیر معلمان به دلایل محتلف مورد سوء قصد و ترور افراد و گروه های مسلح قرار گرفتند که از بارزترین آن می توان به قتل محسن خشخاشی ، دبیر فیزیک شهرستان بروجرد اشاره کرد و چندین معلم در استان سیستان بلوچستان ترور شدند .
علاوه بر این ها معلمان برای انجام رسالت شان با مشکلات دیگری از جمله طی مسافت های طولانی برای حضوز در محل آموزش روبه رو هستند که از آن جمله می توان به تصادفات جاده ای در سال تحصیلی گذشته که ده ها معلم جان خود را در راه رفتن به مدرسه از دست دادند. جدای از سختی های کار که اشاره شد در این سال ها کارهای نمادین و اخلاقی کم نظیری از معلمان دیده شده است که توانست در ارتقاء منزلت معلمان و درک اهمیت این شغل برای عموم جامعه کمک شایانی کند .
برای مثال می توان به کار معلم موسیقی ایالات کنیتکت آمریکا که در اقدامی خلاقانه و شجاعانه جان 20 دانش آموز خود را نجات دهد که این کار وی بازتاب وسیعی در جهان داشت و در کشور ایران نیز می توان به تراشیدن موی سر معلم مریوانی برای همدردی با دانش آموز بیمارش بود که در سطح گسترده در جامعه منعکس شد.
هم زمان با بیست و یکمین سال روز تصویب و تعیین روز جهانی معلم ، این روز در کشورهای مختلف به گونه های متفاوت سپری شد در برخی کشورها مانند تایلند و کانادا مراسم های با شکوهی با همکاری دولت و اولیای دانش آموزان ترتیب داده شد.
در برخی کشورها به دلایلی مانند جنگ و فقر این روز مراسم خاصی برگزار نشد و برخی کشورها مراسم های کوچکی از سوی تشکل های معلمان و گاها با یک پیام از طرف یکی از مقامات دولتی برگزار گردید.
در کشور ایران نیز به دلیل اختلافات بین دولت و جامعه معلمان که بیشتر شامل مشکلات معیشتی و نحوه اداره آموزش و پرورش و برخورد با فعالین و تشکل های معلمان می شود هم گرایی خاصی بi وجود نیامد و مراسم با شکوهی برگزار نشد.
دولت که 5 اکتبر را چندان به رسمیت نمی شناسد و ن را نوعی تقابل و موازی کاری برای کم رنگ کردن دوازده اردیبهشت و روز ملی معلم می داند برای پاسخ به مطالبات و عطش معلمان برای بزرگ داشت این روز به دادن یک بیانیه توسط وزیر قناعت کرد و در برخی از مناطق ، روسا در مدارس حضور یافتند و از سوی دیگر جامعه ی معلمان نیز به دلیل نداشتن وحدت رویه و گستردگی جامعه آماری و تفکرات متعدد واکنش های متعددی داشتند ، بسیاری از معلمان در شهرستان ها و روستاها از وجود و گذر این روز مطلع نشدند و معلمانی که کارهای صنفی و اخبار معلمان هستند به لطف وسایل ارتباطی و فضاهای مجازی از آن آگاه شدند و به تبریک مجازی بسنده کردند.
در این میان نیز تشکل های سابقه دار و شناسنامه دار معلمان رفتار های متفاوتی داشتند. برخی به دادن بیانیه در مورد این روز اکتفا کردند و برخی عکس العمل مشخصی نداشتند و برخی دیگر در پی آن بودند که تجمعاتی را برای بزرگداشت این روز در جاهای مختلف برگزار کنند که توانستند تجمعات کوچکی در شهرهای مختلف برپا کنند.
چیزی که در این بین مشهود است هدف و نتیجه هیچ کدام از این حرکت ها با فلسفه وجودی این روز چندان مطابق نداشت به طوری که اکثریت معلمان تغییر محسوسی در این روز مشاهده نکردند.
امید است در سال های آینده با مرتفع شدن مشکلات و بهبودی رابطه ی دولت و معلمان و جامعه برای عملی کردن شعار « میدان دادن به معلم ساختن جامعه ای پایدار است » قدم برداشته باشیم .