به انتخابات که نزدیک می شویم از هر کوی و برزنی ، صدای تولد گروه و تشکلی جدید به گوش می رسد. گروه ها و تشکل هایی که در ایام نزدیک به انتخابات به صورتی خلق الساعه ، متولد می شوند و بعد از سرد شدن تنور انتخابات ، تاریخ مصرف آنها نیز به اتمام می رسد .
همکاران فرهنگی نیز ، کمر همت بسته اند که از این قافله عقب نمانند و با تشکیل گروه هایی ، تلاش می کنند تا با عالم سیاست و سیاسیون تعامل داشته باشند . از آنجا که همکاران فرهنگی ، جمعیتی محاسبه گر و منطقی هستند ، در رابطه با این " تعامل " نگاهی همه جانبه باید داشته باشند که خدای ناکرده نتیجه این تعامل ، تقدیم دودستی و با تکریم و تعظیم آموزش و پرورش به نمایندگان مجلس و سیاسیون نشود ، امری که مسبوق به سابقه بوده و تا به امروز گریبانگیر آموزش و پرورش بوده است .
در این رابطه ذکر چند نکته ضروری به نظر می رسد :
1- نمایندگان مجلس به کرات نشان داده اند که حامی جدی و دلسوزی برای معلمان نبوده اند و در موعد تصمیم گیری های مهم ، جانب معلم را رها کرده اند ؛ لذا بهتر است کاسه داغ تر از آش نشده و از حمایت بی چون و چرا از این عزیزان دست کشید و مشارکت منطقی تری در انتخابات داشت .
2- تعامل جامعه آموزش و پرورش با سیاست و سیاسیون فقط منجر به دخالت محض سیاسیون و نمایندگان مجلس در امور آموزش و پرورش شده ، تا جائی که بعضی از این نمایندگان پا را از بعضی حد و مرزها فراتر نهاده و در بسیاری از عزل و نصب های اداری و حتی مدرسه ای دخالت مستقیم دارند .
3- اگر نتیجه تعامل سیاسی دوستان فرهنگی ، وابستگی و بی ارادگی تمام عیار آموزش و پرورش در برابر نمایندگان مجلس باشد ، بهتر است که این شکل مشارکت کنار گذاشته شده و گونه دیگری از مشارکت در انتخابات را برگزید .
نتیجه :
تعامل آموزش و پرورش با سیاست و سیاسیون ، نسخه شفابخشی برای درمان دردهای آموزش و پرورش نیست و درد را حادتر و مزمن تر می کند . معلمان درد آموزش ، معیشت و فرهنگ دارند . آنها وصل شدن به این مقام و آن مقام سیاسی را راه درمان این دردها نمی دانند . آنها کسی را می خواهند که به قول معروف و به معنی واقی کلمه "خاک صحنه" را خورده و بر مصدر آموزش تکیه زده باشد نه اینکه با توصیه نمایندگان مجلس عهده دار مناصب آموزشی گردد و برای معلمان کسب تکلیف کند .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید