نزدیک به یک دهه است که همکار عزیزمان « علی پورسلیمان مدیر پایگاه خبری - تحلیلی صدای معلم » را می شناسم و با او کار کرده ام.
به جرأت می گویم که او یکی از قوی ترین و صادق ترین افرادی است که عمرش را برای ترقی و تعالی آموزش و پرورش این مرز و بوم گذاشته است.
نام صدای معلم و علی پورسلیمان برای فرهنگیان خصوصا آنانی که رسانه ها را به شکل حرفه ای دنبال می کنند یادآور جدیت، دقت، دغدغه مندی، انصاف و شهامت است.
چرا کسی که به مدرسه عشق می ورزد و برای اعتلای آن در فضای واقعی و مجازی سنگ تمام می گذارد بازنشسته اجباری شده است؟
چه کسی مسئول این بی مهری ها و ناسپاسی هاست؟
چرا به جای آن که یک چهره فرهیخته و موثر را تکریم کنند او را کنار می زنند و تدریس را هم برایش روا نمی دارند؟!
ایشان در همایش ها و نشست های انتخاباتی دکتر پزشکیان با حفظ روحیه آزادمنشی و نقادی حضور داشتند و حمایت کردند به امید آن که بساط این تنگ نظری ها جمع شود اما متأسفانه به فاصله کمتر از چند روز از استقرار دولت چهاردهم او را بازنشسته کرده اند آن هم در حالی که مدیران آموزش و پرورش مکررا از کمبود شدید نیروی انسانی برای آغاز سال تحصیلی سخن می گویند!
اگر از مسببان این قبیل اقدامات بپرسیم که دلیل کارتان چیست احتمالاً توپ را فوری در زمین نهادهای نظارتی می اندازند در حالی که اصلا این گونه نیست و صفر تا صد این کج سلیقگی ها از درون آموزش و پرورش نشأت می گیرد نه جای دیگر!
کسی که یک رسانه حرفه ای رسمی، اثرگذار و پر مخاطب دارد و در چارچوب قانون و موازین نظام فعالیت می کند و در مدرسه نیز تمامیت خود را برای تربیت فرزندان ایران به کار می بندد شایسته تقدیر و تکریم است!
از وزیر محترم جناب آقای دکتر کاظمی استدعا می شود این موضوع را با مناعت طبع و حساسیت ویژه در دستور کار قرار دهند تا ان‌شاءالله اول مهر شاهد حضور آقای پورسلیمان در مدرسه باشیم!