در پاسخ به متن فاقد معنی و پر از اشکال نگارش آقای آقابالی چند نکته را به عنوان دانش آموز فلسفه ی آموزش و پرورش با خود مرور می کنم تا این یادآوری باشد برای خود:
اگر بال پریدن به تعبیر جناب آقابالی با لجاجت ها به بند کشیده شود، شاید در قصد و نیت مان ظهور و بروز کرده باشد .
کاش آقای دکتر به جای بال برای پریدن، پر پرواز برای خود طلب می کرد که این گونه مدرک علمی خود را دست مایه ی پروپاگاندا و عوام فریبی و منفعت طلبی خود و فرار رو به جلو برای عدم پاسخ گویی به ضوابط و مقررات جاری آموزش و پرورش قرار ندهد و منزوی و سرخورده دست به دامان افرادی غیر مطلع از شرح ماوقع و سرگذشت اداره مجموعه ی تحت امر ایشان نیستند، نمی شد.
دکتر عزیز
دوره گفت و گو و دیالوگ و دیسکورس (Discourse) است ، نه دوره این مدل دموکراسی ها و اجماع های افراد غیر مطلع از موضوع که سقراط را به کام مرگ سپرد.
نظریه پرداز شدن، شهامتی سقراط گونه می خواهد که جام شوکران را به پاس احترام به قانون و مدنیت حاکم بر جمهوری آتن سر کشید و از جان خود گذشت ؛ حال اینکه شما برای از دست دادن پست و سمت خود هم آمادگی ندارید .
کاش به جای نظریه پردازی کمی تفکر می کردید که یک ساعت تفکر بالاتر از هفتاد سال عبادت بدون تفکر است .
پرسش فلسفه تعلیم و تربیت از شما دانش آموخته پسا دکتری که علم خود را مایه فخر فروشی و مباهات قرار دادید به گونه ای که انگار فقط شما درس و کتاب خواندید . چه انسان های بزرگ و تحصیل کرده ای که شرم بیان داشته های علمی خود را دارند .
پرسش فلسفه از شما این است که آن روز که ابلاغ مستخدمی پژوهش سرا را برای جنابعالی ثبت کردند،کجا مردم و معلم ها را دیدید و آنها را در شادی کسب سمت خود شریک کردید که الان در شرایطی که باید پاسخ گوی عملکرد درست یا غلط خود باشید (که البته بنده اجازه پیش داوری و قضاوت به خود در مورد حضرت تان به خود نمی دهم) ؛ به جای ترس و واهمه از پاسخ گویی، ابزار و حربه ی فضای مجازی را کمک حال خود دانستید ؟
بزرگوار !
دوران بگم بگم ها تمام شده و شنوندگان نیز بر مدار عقلانیت سیر می کنند .
درخت علم شما اگر به غیر از علم محصول دیگری مانند: زیبایی شناسی و اخلاق را به ثمر می نشاند، بار و محصولش اجازه ی بیان دائمی مدرک علمی خود را در هر کوی و برزن نمی داد که جامعه ما از کمبود دکتر و مهندس در رنج نیست ؛ ولی جامعه ی ما به دنبال دکتر و مهندس اخلاق مدار است.
شرح ماوقع به صورت نصفه و نیمه از آنجا که به نفع شما بود بدون شنیدن صحبت های مخاطب شما که متهم به تاریک اندیشی و جهل و تار عنکبوت گرفته شدن اندیشه ی آنان را به خود با گزاره های بی معنای توصیفی و تجویزی نمی دادید ؛ انسان های فرهیخته ،پاسخ گو هستند و حاشا کردن بیش از حد نشان دهنده‌ی واقعیتی تلخ تخلف می تواند باشد ؛ حال آن که الله عالم بالاسرار ؛ گویی چند صباحی با بوق و کرنا کردن ، خورشید درخشان و پر نور واقعیت و حقیقت را زیر ابر تصنعی فضای مجازی پنهان نگه داشت ولی مطمئن باشید خداوند از اسرار همه آگاه است.
کاش نگاه سوفیستی به علم نداشتید و این علم را با نگاه سقراطی در اختیار می گذاشتید و به تنهایی به محکمه ی قضاوت فضای مجازی پای نمی گذاشتید که به نظر می رسد دوره ی این مدل اجماع ها و لابی ها و فرافکنی ها به سر رسیده و افراد صاحب اندیشه و خرد به عملکردها نگاه می کنند نه به نقل قول ها و شعارهای داده شده .
بیایید با نگاهی دوباره به علم آموخته ی خود ،بهره ی عملی ببخشید و برکت علم که در نشر آن است از خدا طلب نمایید .
ان شالله که با نیت پرواز این بار به جای پریدنی که عاقبت خوش ندارد و احتمال فرود آمدن با سر، برای فرد صاحب اندیشه پریدن ،توفیقات دوباره به دست آورید و علم بی ادعا را در طبق اخلاص در اختیار جویندگانش قرار دهید.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
