در کلیپی که اخیرا از رضامراد صحرایی وایرال شده، خبرنگار از او می‌پرسد: دربی را پیش بینی نمی‌کنید؟
او پاسخ می‌دهد: من واقعا در مورد اون هم تصمیمی نگرفتم…!
پیداست که معنی دربی را نمی‌داند یا در آن لحظه متوجه نمی‌شود.
در پاسخ او اما پیام های مهمی نهفته است:
1- ناتوان در پرسش… او فکر می‌کند اگر چیزی را نداند، باید با تکیه بر ترفند هایی از قبیل همین «هنوز تصمیم نگرفته ام…» طوری جلوه دهد که می‌داند، طفره رود و آبروداری کند؛ او ناتوان از یادگیری است چون ناتوان در پرسیدن و ابراز کردن نادانی خود است.
2- اهل فکر نبودن… او حتی با وجود اینکه نمی‌داند و شاید حواسش جای دیگری است در آن لحظه باز عجولانه و بدون مکث پاسخ می‌دهد، گویی که همچنان در فرهنگ رفتاری و فکری او حاضر جواب بودن فضیلت است.
3- قطع بودن ارتباط فکری با نسل جوان… او علی‌رغم اینکه سن چندان زیادی ندارد، اما به نظر می‌آید در شناخت نسل نوجوان و جوان چندان دست پر نیست و این خصیصه به تنهایی او را یکی از همان وزرای بخشنامه‌ای و داد بزن در مجلس و تریبون ها تبدیل می‌کند.
4- او خود انتقاد نیست… بعد از اینکه خبرنگار از جواب او متعجب می‌شود و می‌پرسد: چی؟ آبی یا قرمز! در یک لحظه گویی متوجه خطای خود شده، این بار دیگر این طور نیست که هنوز تصمیم نگرفته باشد بلکه پاسخ ناگهان پیدا می‌شود، ایران! بدون اینکه براب جواب قبلی خود دلیل یا عذری داشته باشد…
5- خودمحور است… او فکر می‌کند باید در مورد همه چیز [فعلا منظورم در حوزه وزارت آموزش و پرورش است] «من» تصمیم بگیرد و نظر داشته باشد؛ او احتمالا گوش های شنونده و مشورت پذیر کندی دارد…
آنچه گفته شد، تنها یک نشانه‌شناسی ساده است و ممکن است شامل خطا و تعمیم بیش از حد باشد؛ اما نیک می‌دانیم چنین لغزش های زبانی و رفتاری نشانه های آشکار تری از درون هستند تا نمایش ها و شعار ها… هر کسی بلد است کت و شلوار بخرد و اظهار نظر های وزین از روی نوشته ها را فریاد بزند…
اوضاع آموزش و پرورش خیلی وخیم تر از این حرف هاست…
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
