شاه‌حسین مرتضوی، مشاور ارشد اشرف غنی، رئيس‌جمهور افغانستان، با اشاره به رد صلاحیت‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ ایران گفته است:
«باید قدر دموکراسی خود را بدانیم»
حقیقتا یکی از الطاف الهی شهروند خاورمیانه بودن همین شوخی و شنگی است که هر روز از گوشه و کنار این سرزمین پهناور به گوش می رسد.
مثلا همین بنده خدا مشاور رئیس جمهور افغانستان که هر روز صبح که از خواب بیدار شده و از خانه بیرون می رود نمی داند که تا شب در کوچه و محل کاری جایی منفجر می شود یا زنده به خانه بر می گردد، از کسی [احتمالا از بایدنی، مرکلی] شنیده است که "باید قدر دموکراسی خود را بدانیم" و حالا آن را برای تمسخر ایرانیان تکرار می کند.
اما برادر جان و مشاور رئیس جمهور کشور دوست و همسایه که به هر دلیلی دنبال طعنه زدن به ایران و ایرانیان هستی، باید حواست باشد که این متلک پراکنی شما مصداق خندیدن «آدم لخت» به «آدم خشتک پاره» است.
برادر جان !
به خاطر داشته باشید که شرط رسیدن به دموکراسی و آزادی نه در متلک پراندن به این و آن بلکه در نتیجه ملموس و عینی سیاست ورزی شماست. به خاطر داشته باشید که قدردان دموکراسی بودن در حکومتی که نصف سرزمین تحت سلطه اش در اختیار طالبان است شوخی بی مزه ای است.
به خاطر داشته باشید شکرگزار دموکراسی بودن از سوی حکومتی که توان تامین امنیت مدرسه و دانشگاه و کوچه و خیابان چند صدمتری کاخ ریاست جمهوریش را ندارد، شوخی تلخی است.
به هیچ وجه قصد تمسخر ندارم و همیشه از صمیم قلب برای افغانستان و سوریه و یمن و هر کشور درگیر خشونتی در منطقه آرزوی آرامش و توسعه و صلح و امنیت و آزادی و دموکراسی دارم، اما نیک می دانم که خاورمیانه با حاکمان و مشاورانی متوهمی چون شما هیچ گاه روی خوش به خود نخواهید دید. حاکمانی که به جای آن که حواسشان درگیر مسئولیت شان باشد و در راه اتقاء امنیت و آزادی شهروندان خود باشند مدام به دنبال متلک پراکنی به این و آن و دمیدن بر نفرت قومی قبیله بین ملت های مختلف هستند.
جناب شاه حسین مرتضوی مشاور رئیس جمهور افغانستان !
بهتر است به این روایت سفر رئیس جمهور فرانسه به ایران [که احتمالا ساختگی است اما معنای عمیقی دارد] توجه بفرمایید : به خاطر داشته باشید شکرگزار دموکراسی بودن از سوی حکومتی که توان تامین امنیت مدرسه و دانشگاه و کوچه و خیابان چند صدمتری کاخ ریاست جمهوریش را ندارد، شوخی تلخی است.
داستان از این قرار است که در سال 1355 ژیسکاردستن رئیس جمهور وقت فرانسه به ایران سفر می‌کند. شاه ایران هم که در اوج قدرت است شخصا به استقبال او می‌رود و با هم در یک ماشین می‌نشینند. در آن زمان سومین کتاب شاه یعنی کتاب «به‌سوی دروازه‌های تمدن» از چاپ خارج شده بود. در ماشین، شاه در مورد کتاب صحبت می‌کند و توضیح می‌دهد که ما پل و جاده ساختیم و به دروازه‌های تمدن داریم می‌رسیم. در جایی در نزدیکی میدان انقلاب فعلی، گل کاری شده بود که دور این گل کاری حصار کشیده بودند.
ژیسکاردستن خطاب به شاه می‌گوید « شما قدری تأمل کنید. در کشوری که مثلاً برای 20 هزار تومان گل کاری، 200 هزار تومان حصار می‌کشید که مردم گل ها را لگدکوب نکنند، حرف از توسعه پایدار و توسعه زدن، حرف صحیحی نیست. شما باید پول گل کاری و نرده‌کاری را روی منابع و سرمایه‌های انسانی صرف کنید. در کشور شما انسانها باید توسعه‌یافته شوند. باید تفکری پیدا شود که خود آن تفکر مانع و حریمی باشد که محیط زیست از بین نرود.»
حال آقای مرتضوی برای شما مسئولی که مقابل چشمانتان، جانیان و آدمکشان دختران مدرسه ای را قتل و عام می کنند و انگشت رای داده را قطع می کنند، سخن از دموکراسی و قدردانی از دموکراسی بسیار زود و چه بسا مشمئزکننده است.
شما بهتر است به جای روی آوردن به سمت و سوی این سخنان مضحک و پوپولیستی به فکر توسعه سطح فرهنگی و اجتماعی و سیاسی افغانستان مظلوم باشید و دست از این شوخی های رسانه ای بردارید.
کانال خرمگس
