آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی بعد از ۹۲ برای تعیین تکلیف خود در تجمع تاریخ ۱۸ و ۱۹ شهریور ۱۳۹۹ به حکم «ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم» شرکت کردند. هدف از این تجمع آگاه سازی نمایندگان مجلس شورای اسلامی از وجود آموزش دهندگان بعد از ۹۲ نهضت سوادآموزی است که همچنان بلاتکلیف هستند. آنها انتظار دارند حال که تکلیف آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی قبل از ۹۲ با اجرای آزمون ۲۰ تیر ماه سال ۱۳۹۹ مشخص شده است، مجلس شورای اسلامی بتواند با تدوین و تصویب قانونی عادلانه زمینه جذب و استخدام آموزش دهندگان بعد از ۹۲ نهضت سوادآموزی را تسهیل کرده و آنها را نیز همانند همکاران قبلی خود مشمول روند جذب و استخدام در آموزش و پرورش نمایند.
شایان ذکر است، نهضت سوادآموزی یکی از پویش های موفقی است که همزمان با انقلاب اسلامی تشکیل شد و طی بیش از چهل سال گذشته همواره آموزش دهندگان این سازمان جذب آموزش و پرورش شدهاند. از این رو، انگیزه آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی بعد از ۹۲ استخدام در آموزش و پرورش بوده و امروز نسبت به پیشنهاد معاونت پارلمانی وزارت آموزش و پرورش مبنی بر اجرای آزمون ماده ۲۸ سهمیه دار معترض هستند.
این روزها سئوالات بی جواب متعددی در ذهن آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی وجود دارد از جمله:
بر چه اساسی قانون ماده ده تبصره ۱۷ شامل آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی قبل از ۹۲ شده و در مورد آموزش دهندگان بعد از ۹۲ نهضت سوادآموزی مسکوت است؟
چرا سال ۹۲ در قانون ماده ده تبصره ۱۷ مطرح شده نه سالهای دیگر در حالی که تاریخ تصویب قانون مذکور سال ۹۵ بوده است؟
چرا برای تعیین تکلیف آموزش دهندگان بعد از ۹۲ نهضت سوادآموزی اجرای ماده ۲۸ که همان آزمون استخدامی آزاد است مطرح می شود در حالی که از زمان تاسیس سازمان نهضت سوادآموزی تا کنون هرگز شرایط آزمون استخدامی به جذب آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی تسری نداشته و همکاری با این سازمان همواره یکی از راههای ورود به آموزش و پرورش بوده است؟
اگر چنان چه قرار است بنا به مولفه هایی که در آزمون ماده ۲۸ استخدامی مطرح می شود، آموزش دهندگان بعد از ۹۲ نهضت سوادآموزی تعیین تکلیف شوند، پس تکلیف سالها خدمت آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی در سخت ترین شرایط با کمترین دستمزد، بدون بیمه و در دورترین و کم برخوردترین مناطق چه می شود؟
حال که گذراندن دوره یک ساله در دانشگاه فرهنگیان یکی از مراحل جذب و استخدام آموزش دهندگان در آموزش و پرورش است به چه دلیلی آموزش دهندگان بعد از ۹۲ نهضت سوادآموزی، به طی دوره یک ساله در دانشگاه فرهنگیان رهنمون نمی شوند؟
آیا سطح تحصیلات (لیسانس، فوق لیسانس و دکتری) و تجربه چندین ساله آموزش دهندگان بعد از ۹۲ نهضت سوادآموزی در زمینه آموزش بیسوادان و کم سوادان باید نادیده گرفته شود؟ چنانچه یک فرد دیپلمه که تاره از دانشگاه فرهنگیان قبول شده و هیچ تجربه تدریسی ندارد معلم با کیفیت شناخته شود اما آموزش دهندگان بعد از ۹۲ نهضت سوادآموزی فقط به این دلیل که در دانشگاه فرهنگیان تحصیل نکرده اند نادیده انگاشته شوند؟
چگونه است که با توجه به نیاز آموزش و پرورش به معلم ، بازنشستگان علیرغم داشتن حقوق بازنشستگی دوباره به کار گرفته می شوند ولی جوانان مملکت که برای ادامه زندگی شان نیاز به شغل دارند و سالها به امید روزنه استخدام در آموزش و پرورش از طریق نهضت سوادآموزی با آموزش و پرورش همکاری داشته و فعالیت کرده اند، به کار گرفته نمی شوند؟
چرا آموزش و پرورش برای تامین نیاز خود به معلم از آموزش دهندگان بعد از ۹۲ نهضت سوادآموزی استفاده نمی کند؟
چرا با وجود اینکه مشکلات آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی بعد از ۹۲ به گوش مسئولان رسیده است ولی مجلس شورای اسلامی در ارایه و تصویب طرح تعلل می کند؟
چرا وزارت لایحه ای برای جذب آموزش دهندگان بعد از ۹۲ نهضت سوادآموزی صادر نمی کند؟
چرا بخشنامه ای برای به کارگیری آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی بعد از ۹۲ به صورت حق التدریس به ادارات کل آموزش و پرورش ابلاغ نمی شود؟
دلیل وجود تبعیض بین آموزش دهندگان قبل و بعد از ۹۲ چیست؟
از این رو، برای روشن شدن پاسخ سئوالات آموزش دهندگان بعد از ۹۲ نهضت سوادآموزی با تأسی به بیانات متعدد رهبری معظم انقلاب اسلامی از پای ننشسته و در راستای احقاق حقوق خود به مطالبه گری از نهادهای مسئول ادامه خواهند داد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
