هر چه که پیش می رویم آموزش و پرورش میهن عزیزمان بیشتر به سقوط و نا کجا آباد نزدیک تر می شود . روند نظام آموزش و پرورش کشورمان دهه به دهه ،سال به سال و روز به روز روند انحطاطی طی نموده و هر چه بیشتر از عمر آن سپری می گردد از معیارها، تراز و استاندارهای لازم یک سازمان علمی ، فرهنگی و ارزشی که ماموریت و وظیفه ی آن تولید و تحقق سعادتمندی نوجوانان و جوانان کشور می باشد فاصله گرفته و این حالت و صفت منفی روز به روز درحالت بازتولید نابه سامانی ها وتبدیل شدن به ضد خود یعنی ضد آموزش و پرورش و ضد تعلیم و تربیت ، گوی سبقت را درحرکت به سوی انحطاط و اضمحلال ازسایر بخش ها و سازمان ها درجامعه ربوده است و علت اصلی و نهایی آن به نوع نگرش و چگونگی سیاست ورزان و تصمیم سازان درکشورمان بازمی گردد.
با سیری در گذشته ی آموزش و پرورش کشورمان و ارزیابی آن در مقطع و دوره ی کنونی وقتی جایگاه علم و دانش، معلمان و فرهنگیان ، وضعیت اخلاقی ، تربیتی و علمی دانش آموزان و خروجی نظام تعلیم و تربیت و آنچه مربوط به آموزش وپرورش می شود را به تحلیل منطقی و منصفانه می نشینیم ، تاسف و حسرت روزهای قبل و گذشته را می خوریم ؛جایگاه و موقعیت مواردی که در فوق به آنها اشاره نمودم به جای آنکه روند صعودی و تکاملی داشته باشد روند سقوط و انحطاط داشته است که بسیار نگران کننده و خطرناک می نماید.
دراین نوشته ی موجز ، قصد ندیدن تلاش و کوشش ها و زحمات وزراء محترم آموزش و پرورش بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی را نداشته ، آنان به اندازه توان و وسع فکری خود تلاش نموده اند اما چون متاسفانه آموزش و پرورش به معنی واقعی موضوع اصلی و دغدغه ی نهایی نظام سیاسی کشورمان نبوده و نمی باشد ، هریک شیوه و راهکارخود را داشته و ایدئولوژی منسجم و خط مشی واحدی را اعمال ننموده اند و وجه مشترک بازده عملکردی آنان عدم توفیق و موفقیت در عرصه ی کاری و حرفه ای آموزش و پرورش بوده است. روش های مغایر و بعضا متفاوت و متضاد با یکدیگر.
در راس بدنه وزارت آموزش پرورش شورایی است که به آن « شورای عالی آموزش و پرورش » گویند .
به واقع ، این شورا در کجای آموزش پرورش کشور قرار دارد؟
آیا تاکنون تحول جدی و اساسی و راهبردی چشمگیری را از آن دیده ایم؟
به نظر حقیر جواب دو سوال و سوالاتی ازنوع و جنس پرسش های فوق منفی است یعنی بود و نبود آن تاثیری در وضعیت آموزش و پرورش نداشته بلکه اجازه بفرمایید با جرات و شجاعت و بدون محافطه کاری اذعان نمایم که نبود آن با عملکرد این چنینی بسیار مفید فایده برای آموزش وپرورش کشورمان بوده تا بودنش در وضعیت و با عملکردی که الان شاهد و ناظر آن هستیم.
وجود ستاد و سازمانی بسیار عریض و طویل و فربه با هزینه ای بسیار و کارایی بسیار اندک در آموزش و پرورش کشورمان نه تنها فاقد کارایی بوده بلکه نظام بوروکراسی بسیار به هم تنیده ای را به وجود آورده و شکل داده است که خود مشکل و معضل بزرگی در جلوی پای آموزش وپرورش می باشد، و متاسفانه هر وزیری که آمده آن را فربه تر و حجیم تر نموده است.
به وزارتخانه ی آموزش وپرورش ، ادارات کل آن ،و به مناطق آموزشی تابع وزیر مجموعه ی آن سری بزنید با جرات این ادعای نگارنده را تایید می نمایید که با 30% کادر وپرسنل موجود درصورت توانمند بودن می توان امورستادی و پشتیبانی را در این سازمان و وزارتخانه به خوبی به انجام رسانیده و به پیش برد و هزینه های سنگین اعتباری و ریالی آن را به نفع مدارس کاست.
وجود سازمانی که متولی تالیف و چاپ ونشر کتب درسی است به واقع با عنایت به وضعیت نابه سامان محتوای کتب درسی و عدم کارایی کتاب های موجود بر رفتار و آموزش دانش آموزان به معنی واقعی ، که از ورود به بیان موارد و مصادیق ناکارآمدی آنها و سازمان مربوط در این مجمل پرهیز می نمایم.
به واقع ، یکی از عوامل به هم ریختگی در آموزش و پرورش وجود چنین سازمانی با درجه ی بوروکراتیک و عدم مفید بودن بالاست .آموزش و پرورش نباید متولی تربیت معلمان باشد این کار را باید به عهده ی دانشگاه نهاد و ساز و کارمربوط را در آنجا باید چست و جو نمود.
چرخه ی مدیریت و نخبگان درآموزش وپرورش بسیار عقیم و ایستا است و فاقد چابکی و ضرورث های لازم می باشد تا سخن ازانتخاب وزیر می شود ، نام امتحان پس داده – های ناموفق ، غیرتحول خواه و محافظه کارانی که جرات تغییرات اساسی و ریشه ای را دربدنه ی آموزش و پرورش را نداشته و دردوران خدمت خود هیچ گونه حرکت محوری و تاثیرگذاری ژرفی را از ایشان شاهد نبوده ایم را عنوان نموده و مطرح می نمایند ؛ مظفر ، نجفی، اکرمی ،حاجی ، فانی ،حاجی بابایی، غندالی ، نوید و... کسانی که در 20 سال اخیر برگرده ی آموزش و پرورش ایران عزیز سوار بوده اند اما هیچ تغییر، تحول و چاره ی اساسی را برای آموزش وپرورش درحال سقوط و معلمان شریف و مظلوم نیندیشیده و ارائه ننموده اند، پرطرفدارترین آنان آقای دکتر نجفی است که با نگاهی به برنامه ی ایشان به ادعای تلخ نگارنده اذعان می نمایید.
الان دعوا بر سر نقش وزیر در انتخابات پیش روست نه سفره و شخصیت معلم که اگر راست و اصول گرا باشد چنین می شود و اگر اصلاح طلب باشد چنان و همین یعنی از طرفی اعتراف به عدم تربیت درست فکری و سیاسی جامعه و ناکارآمدی وزراء و آموزش و پرورش گذشته است که نتوانسته اند نسل و نسل هایی فکور و اندیشمند و آدم ، خط شناس و دوست و دشمن شناس تربیت نمایند و وحدت و نگرش وحمیت ملی را شکل داده و محقق نمایند و هم توهین به شعور معلمان فرهیخته و شریف می باشد که با رفتن و آمدن یک وزیر یک جناح بر جناح دیگر غلبه نموده و می گردد و تمام انرژی و فرصت های محدود جامعه و مردم مظلوم درمباحث غیرضرور و نامفید به اصطلاح استیضاح هزینه شده و می شودد ؛ مگر معلمان دارای تشخیص و تحلیل نیستند ؟
البته که هستند ، مگر درخرداد 76 و خرداد 94آموزش وپرورش دراختیار جناح مخالف نبود که بود پس چرا نتیجه ی انتخابات بر خواست و اراده ی سلیقه ی سیاسی حاکم نبود؟ علت آن شعور سیاسی و تحلیل عمیق جامعه عموما و معلمان فرهیخته خصوصا می باشد که همه ی این شناخت و هوشمندی سیاسی به برکت اسلام عزیز و رهبری معمارکبیر انقلاب اسلامی شکل گرفته و آفریده شده است.
بنابراین فرهنگیان معزز و محترم و رئیس جمهور محبوب باید به دنبال انتخاب فرد و تیمی برای آموزش وپرورش کشور و مملکت باشند که تحول خواه ،شجاع و ساختارشکن باشند تا مسیر انحرافی آموزش وپرورش رابه مسیر و راه درست آن برگردانند ؛ امروز که رهبر معظم انقلاب به آموزش و پرورش نگاه ويژه دارند ، امروز نهاد هاي مدني به رسميت شناخته شده اند ، امروز که رسانه ها بيشتر از گذشته به آموزش و پرورش معطوف شده اند . امروز که خردمندان مجلس شوراي اسلامي به آموزش و پرورش و چالش هاي آن توجه مي کنند . امروز که ... بهترين زمان است که جهت ايجاد رنسانس در آموزش و پرورش کشور عزيزمان بپردازيم .
دايره بسته ي ارکان تصميم سازي و تصميم گيري در آموزش و پرورش را تغيير داده و با تکيه به خرد جمعي اين گروه ناکارآمد را متحول نماييم .