از ابتدای سال تحصیلی تا شروع امتحانات نوبت اول، دانش آموزان باید مجموعا ۶۴ روز در کلاس درس حاضر می شدند. اما تعطیلات ۱۲ روزه در تهران به دلایلی چون بارش برف، لغزندگی معابر و آلودگی هوا در کنار ۴ روز تعطیلات رسمی، سبب شد تا دانش آموزان تهرانی از یک چهارم روزهای آموزشی در نیمسال اول محروم شوند. این در حالی بود که با توجه به تعطیلات ناشی از بارندگی، احتمال وقوع سیل، برودت هوا، زلزله، ریزگردها، موج بازگشت زائرین اربعین و ... وضعیت روند آموزش در سایر نقاط کشور نیز بهتر از تهران نبود.
درست از همان زمان بعضی از مدارس به صورت خلاقانه اقدام به تولید محتوای آموزشی نموده، کار آموزش مجازی را آغاز کردند تا دانش آموزان از اختلالات پیش آمده در روند آموزش آسیب کمتری ببینند.
شاید پس از شمارش آرای انتخابات مجلس شورای اسلامی، کمتر کسی فکر می کرد که شیوع ویروس کرونا تبدیل به یک بحران ملی شود؛ به طوری که بیش از ۱۴ میلیون دانش آموز بار دیگر و این بار به مدت نامعلوم خانه نشین شوند.
از همان روزهای نخست بحران و حتی پیش از آن که وزارت آموزش و پرورش با شبکه آموزش و شبکه چهار سیما تفاهم نامه همکاری امضا کند، معلمان به صورت خودجوش و بر اساس وجدان کاری و رسالت معلمی خود، آموزش شاگردان را از سر گرفتند و هر کدام به نوعی تلاش کردند که سکان آموزش سرنشینان این کشتی طوفان زده را در دست گیرند.
یکی از بچه ها خواست که "آیلان" باشند و دیگری از یخچال خانه خود وایت برد ساخت! بعضی مدارس آزمون های آنلاین برگزار کردند و بعضی دیگر کلاس های آنلاین. معلم ورزش فایل ورزشی ارسال کرد و معلم دین و زندگی از تاثیر دعا و قرائت آیت الکرسی در این روزها گفت.
ارسال پیام های تربیتی، مشاوره ای و انگیزشی نیز در کنار آموزش شاید مرهمی بود بر زخمی که کرونا ویروس ایجاد کرده بود. با توجه به ممنوعیت برگزاری اردوهای مطالعاتی نوروز، حتی اردوهای مجازی راه اندازی شد تا دانش آموزان پایه دوازدهم بابت کنکور نگرانی نداشته باشند.حالا بعد از گذشت حدود چهل روز از شروع بحران، وزارت آموزش و پرورش به صرافت افتاده تا با راه اندازی شبکه آموزش دانش آموزی موسوم به شاد، بستری را برای آموزش دانش آموزان مهیا کند!
این که این طرح چه اندازه مورد اقبال دانش آموزان و معلمان واقع خواهد شد و همچون طرح هایی نظیر سامانه ملی پایش امور مربوط به لباس فرم دانش آموزان چقدر موفق خواهد بود، بحث دیگری است که در این مقال قصد پرداختن به آن را ندارم.
کاش مسئولین آموزش و پرورش به این باور می رسیدند که سپردن آموزش های مجازی به مدارس تا چه اندازه سبب افزایش استقلال، مسئولیت پذیری، پاسخ گویی، بهبود کیفیت، اثر بخشی آموزش ها و ایجاد تصمیم گیری های صحیح آموزشی در مورد نیازهای خود مدارس خواهد شد.
از طرف دیگر الزام یکپارچه سازی آموزش اگر صرفا بمنظور نظارت بر عملکرد آموزشی مدارس است که شیوه های جایگزین دیگری از قبیل گزارش گیری از مدیران مدارس برای ارزیابی عملکرد این نوع از آموزش ها وجود دارد؛ اما اگر اهداف دیگری برای اجرای این طرح در نظر گرفته شده، باید با شفاف سازی به رفع ابهامات پرداخته شود.
همچنین تجربه نشان داده که هرگاه امر آموزش در بند بخشنامه و دستورالعمل قرار گرفته، از خلاقیت به دور مانده است. طرح هایی نظیر همراه معلم، موید این ادعاست!
آیا وقت آن نرسیده که به مدارس اعتماد شود و مدرسه محوری از شعار صرف، به باور و عمل در آید؟
تنها در این صورت است که آموزش همچون نهری راه خود را به کویر تشنگان دانش خواهد یافت.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
