چاپ کردن این صفحه

" وزارت آموزش و پرورش علیرغم تبلیغات برای پذیرش سواد رسانه‌ای و تلاش در راستای نهادینه نمودن آن در مجموعه تحت برنامه ریزی و مدیریت خود، تبلیغات برای هوشمند سازی کلاس های درسی و .... اندر خم یک کوچه تأمین ابتدایی ترین نیازهای آموزشی حضوری خود که همان فضا و تجهیزات است سال هاست در این باتلاق بی پایان گیر کرده است . پرسش اینجاست با کدام آموزش رسانه‌ای برای معلمان و دانش آموزان، تجهیزات و بودجه این گونه حق به جانب برای عملی نمودن این نوع آموزش بخشنامه صادر می نمایید؟ "

آموزش آنلاین یا رفع تکلیف؟!

عثمان عباسی

آسیب شناسی آموزش آنلاین در آموزش و پرورش ایران

 یکی از تحولات در  آموزش های نوین جهت توسعه همه جانبه در حوزه های مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی ، اقتصادی و ... یک جامعه، آموزش آنلاین است .
 کشورهای توسعه یافته جهان سال‌هاست در کنار  آموزش های حضوری، آموزش های آنلاین را با پیشرفته ترین متد و ابزارهای به روز جهت تکمیل یا جایگزین نمودن آموزشهای حضوری پذیرفته اند و بستر و زیربناهای لازم را هم برای فراگیری به این شیوه آموزشی در کشورهای خود فراهم نموده اند.
 آموزش آنلاین در واقع سرآغازی برای تحولی جدید در سیستم نظام آموزشی و به تبع آن ایجاد تغییر در حوزه‌های دیگر زندگی بشر امروزی است . صرفه جویی در وقت و هزینه، دسترسی راحت،جذاب و متنوع بودن، نداشتن محدودیت های فضای حضوری، اطلاع‌رسانی به موقع، تأثیرگذاری بیشتر، انعطاف‌پذیری و ....تنها بخشی از ویژگی های منحصر به فرد این نوع آموزش هستند.

آسیب شناسی آموزش آنلاین در آموزش و پرورش ایران

هرچند این روش هم عاری از کم و کاستی نیست و چالش‌های پیش رو دارد از جمله ؛ نداشتن تأثیر گذاری عاطفی و ایجاد ارتباط گرم با مخاطب جهت ماندگاری و اثرگذاری بیشتر که یکی از مهمترین کارکردهای تربیتی یک نظام آموزشی است، به عنوان مهمترین این چالش ها می توان نام برد. .
شکستن مرزهای بین فردی، خانوادگی، اجتماعی و سیاسی، پرده برداشتن از رازها، تضعیف حریم خصوصی، آزاد کردن انحصاری آموزش ها از جمله چالش های دیگری است که برای این نوع آموزش برشمرده اند.
اگرچه این نوع آموزش چند سالی است که در کشور ما هم در سطوح مختلف و حوزه های متفاوت ورود پیدا کرده است.
 پس از شیوع بیماری کرونا در جهان و کشور، ایجاد وقفه و تعطیلی در نهادها و بخش های تاثیرگذار مختلف زندگی مردم، یکی از این نهادهای تاثیرگذار که در اولویت تعطیلی قرار گرفت، نهاد تعلیم و تربیت یعنی مدرسه و تدریس درس و مشق بچه ها به صورت حضوری بود. آموزش به هر حال جبران خواهد شد امّا آسیب های روحی و روانی ناشی از تصمیم‌های نادرست و غیر واقع بینانه به این سادگی جبران پذیر نیست و روزی بالون های ناشی از توهم های خیال پردازانه را خواهد ترکاند .

آموزش و پرورش هم همانند سایر نهادهای دیگر برای جبران این وقفه و عقب نماندن از قافله به یاد روی آوردن آموزش به صورت آنلاین افتاد .
بنابراین با صدور بخشنامه های پی در پی، اعلام و تبلیغات برای برگزاری کلاسهای غیرحضوری، شتابان به خیل مبارزان با کرونا و جبران عقب ماندگی ها پیوست . تا اینجای کار این رویکرد به ظاهر مثبت است اما غیر عملی بودن پروژه از این رو خود را نشان می دهد که این نهاد علیرغم تبلیغات برای پذیرش سواد رسانه‌ای و تلاش در راستای نهادینه نمودن آن در مجموعه تحت برنامه ریزی و مدیریت خود، تبلیغات برای هوشمند سازی کلاس های درسی و .... اندر خم یک کوچه تأمین ابتدایی ترین نیازهای آموزشی حضوری خود که همان فضا و تجهیزات است سال هاست در این باتلاق بی پایان گیر کرده است .

آسیب شناسی آموزش آنلاین در آموزش و پرورش ایران

پرسش اینجاست با کدام آموزش رسانه‌ای برای معلمان و دانش آموزان، تجهیزات و بودجه این گونه حق به جانب برای عملی نمودن این نوع آموزش بخشنامه صادر می نمایید؟
 با کدام انگیزه به سراغ روحیه سوهان زده و خسته دانش آموزان فرار از درس و مدرسه، معلمان بی‌انگیزه ناشی از بی‌مهری‌ها و تبعیض های ناروای درون نهادی و برون نهادی می روید؟ به دنبال آموزش آنلاین و نشاندن پای کلاس غیر حضوری برای این دو رکن مهم و تأثیرگذار آموزشی هستید؟
آیا صرفاً با صدور چند بخشنامه، معرفی چندبرنامه و نرم افزاری که کمتر از ۱۰ درصد دانش‌آموزان و معلمان از چنین برنامه هایی استفاده می کنند و با تبلیغات وقیحانه اختصاص ۲۰ گیگ اینترنت رایگان به معلمان می توان پرچمدار موفق عملی نمودن این پروژه شد؟
 در شرایطی که تمام مردم در فضای آکنده از نگرانی و استرس، فشار روحی و روانی ناشی از ترس از دست دادن جان خود و عزیزانشان، فشار اقتصادی، بیکاری، ناامیدی و.... هستند که طبعاً دانش‌آموزان و معلمان هم جزو این خانواده می باشند، شبح تعطیلی تمام امورات زندگی و خانه نشینی اجباری بر همه جا و همه کس سایه افکنده است، آیا با تبلیغات، ادعا و زور می توان قشری را که تنها گناهش این است که می فهمد، پای کاری نشاند که به نتیجه بخشی آن اطمینان و باور ندارد ؟!
 نباید از انصاف دور شد که خود این شرایط تلنگری بر غیر کارآمد بودن بسیاری از بخشنامه‌های و شیوه‌های آموزشی قبلی زد .
امیدواریم مسئولان به جای صدور فرمان های سلطان مآبانه، به مدیریت درس قضیه بپردازند . از در ملاطفت و انعطاف پذیری، ایجاد فضای امید ، نشاط، برنامه ریزی های غیر مستقیم، غیر درسی و غیر رسمی برای دانش آموزان و معلمان، درک شرایط کشور به ویژه حال و روز مردم به مسائل ورود کنند .
 آموزش به هر حال جبران خواهد شد امّا آسیب های روحی و روانی ناشی از تصمیم‌های نادرست و غیر واقع بینانه به این سادگی جبران پذیر نیست و روزی بالون های ناشی از توهم های خیال پردازانه را خواهد ترکاند .


ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

آسیب شناسی آموزش آنلاین در آموزش و پرورش ایران

جمعه, 14 فروردين 1399 21:14 خوانده شده: 753 دفعه

در همین زمینه بخوانید: