سالهاست تفکر کاهش تصدی دولت در حوزه آموزش و پرورش که به نگاه نئولیبرال ها از سر اتفاق بسیار نزدیک است ، در سطح کلان سیاست گذاری رسوخ کرده و ابتدا با حذف دانشگاه های تخصصی برتر تربیت دبیر تهران ، سبزوار و تبریز در صدد حذف دانشجو معلم و تامین نیروی مدرس مدارس از آزمون های استخدامی برآمد و سپس به سراغ مراکز تربیت معلم رفته و آنها را در قالب دانشگاه فرهنگیان تجمیع کرده با پتانسیلی به مراتب کوچکتر...
در سال ۹۲ با پروپاگاندای رسانه ای درصدد تلقین مازاد ۱۰۰ هزار نفری نیرو در آموزش و مرورش برآمدند تا نسخه دانشگاه فرهنگیان را در هم بپیچند که خوشبختانه با حمایت مستقیم رهبری از توسعه دانشگاه فرهنگیان ، این هدف ابتر ماند ...
در عوض مخالفان به سیاست جذب نیروی خرید خدمات و افزودن بر میزان آن در لوایح بودجه سنواتی بر آمدند که با مخالفت مجلس در حد سالی ۱۰ درصد تمدید شد و کماکان سیاست طرفداران کاستن تصدی دولت بر اموزش و پرورش ، اصرار بر تامین مدرس مورد نیاز به شیوه ماده ۲۸ دانشگاه فرهنگیان ، سرباز معلم ، خرید خدمات ، حق التدریس آزاد ( ابتدایی) ، حق التدریس شاغلین تا سقف ۱۵ ساعت ، بازنشستگان تا سقف ۱۴ ساعت و ۶ ساعت غیر موظف اختیاری ، به جای توسعه ظرفیت جذب دانشجو معلم در دانشگاه فرهنگیان و احیای مجدد ظرفیت تربیت دبیر دانشگاه های تخصصی تهران (خوارزمی) تبریز و سبزوار است و حال سوال اساسی آن که اگر احیای ظرفیت بالای تربیت دبیر در دانشگاه های تبریز ، سبزوار و خوارزمی تهران به صلاح نیست و از ظرفیت دانشگاه های پیام نور به واسطه گستردگی جغرافیایی و امکان بومی گزینی راه کار منطقی تری است ، مشروط به آن که همه امتیازات دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان را دارا باشند، طرحی منطقی نیز خواهد بود .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
