عمر چیست ؟ آفتاب تموز !
به سرعت این عمر می گذرد و نهایت به پایان می رسد و این سیر ، راه همه بشر است . فقیر و غنی . زشت و زیبا . گناهکار و بی گناه . اهریمن و اهورامزدا . معتقد به خدا و یا خودستا و پول ستا و قدرت ستا و مقام ستا .
روزمرگی لعنت زندگی بشر است. غفلت نیز همچنین . ناسپاسی و قدرنشناسی از همه بدتر . لحظه ای ایستادن و تفکر کردن ، شاید بتواند ریشه این سه لعنت را بخشکاند.
بیایید قدردان همسر و فرزند و همسایه و والدین و خواهر و برادر و همکار و کسبه محل زندگی خود باشیم تا از شرّ این سه لعنت ، رهایی یابیم.
بیایید به همراه تقدیر ، تدبیر نیز داشته باشیم. سرعت حرکت ما در زندگی ، حضور را از ما ربوده است. بیایید بایستیم و با شمارش داشته ها، کم با حسرت نداشته ها ، زندگی کردن را فراموش کنیم.
من امروز ایستادم ، اندیشیدم ، داشته هایم را نیم نگاهی فکندم ، برای سلامتی خود و آرامش حاکم بر خانواده ام شکر کردم . بعد خود را جلوی کامپیوتر و سایت صدای معلم دیدم ، با خود گفتم روزی چند ساعت من از این نعمت رایگان ، بی منّت ، پرمحتوا ، بهره می برم ؟ بعد خود را مکلّف به قدردانی از مدیر این سایت دیدم. با خود اندیشیدم نعمتی که به من آگاهی و حضور می دهد ، چرا نباید شکرش به جا آورده شود ؟ چرا نباید چنین بیندیشیم که مدیر محترم سایت صدای معلم ، نعمتی از سوی پروردگار برای من معلم برای جستن و یافتن آگاهی و بصیرت و توان شغلی است. واسطه ای بی ادّعا مابین نیروهای صف و ستادی است. آنان که می نویسند با دو سه سطر ارسالی در بخشِ نامه ها ، از فشارهای عصبی ، از ناسپاسی و قدرنشناسی جامعه و مسئولین ، خالی می شوند و فریادشان را به تبسّمی مهربان تبدیل می سازند. چون کسی هست که این قیل و قال های تنهایی او را منعکس سازد.
بیایید کمتر یکدیگر را به عنوان همکار و هموطن بیازاریم و شکر هر نعمتی را تا زمانی که از آن برخورداریم ، به جا آوریم .فقط با شکستن غرور و یا کنار گذاشتن بخل و حسادت و کینه خود نسبت به دیگری و یا دیگران ، با قدر نهادن به داشته ها و درک و ارزش گذاری برای انسانهای ارزشمند پیرامون خود. برای حمایت از دو تنی که مدافع حق و حقوق هیچ یک از ما نیست ، همکار خود را با نیش هایی غیرفرهنگی نیازاریم.
در این سایت ، هر کس در حد توان و سواد خود ، اثری از خود بر جای می گذارد. اثری که با کمی دقت و همکاری بیشتر می تواند به خلق و یا جاودانگی ارزش های فرهنگی منجر شود. ما خلق اثر ، بسیار کم داریم. ما زیاد به برجسته نوشتن و دیدن و اندیشیدن و کردن ، معتقد نیستیم . ما بیشتر نیاز به دیده شدن هستیم آن هم با محتوایی بسیار ناچیز . ما زندگی را بسیار سهل و ساده و تکراری و عادی می شماریم . برخی از افراد در این جامعه ، طول زندگی حتی بیش از یک قرن دارند ، اما عرض زندگی تعدادی از آنها ، بسیار یکنواخت و بی بهره است. ما از خلق اثر و تفکر بسیار فاصله داریم ، چون معتقدیم آن وظیفه عده ای خاص و محدود و غیر از ماست . کار بسیاری از ما روز را شب کردن و شب را صبح کردن . اما زندگی ، فقط این نیست.
بیایید بایستیم ، بیندیشیم و خلق اثر کنیم و در هر نقش و پایگاهی که قرار داریم ، مفید و مؤثر باشیم ، همیشه که نباید اثر پذیرفت ، بیایید تا اثر بگذاریم و خلق اثر سازیم. نقش اجتماعیِ مؤثر و خاص و متمایز من در این جامعه چیست ؟
من معلم بعد 20 - 30 سال خدمت در این شغل ، چگونه و بر چه تعداد از افراد جامعه اثر گذاشته ام و مسیر زندگی و حرکت چند نفر را به سوی سازندگی و بالندگی تغییر داده ام ؟ مسیر زندگی چند دانش آموز را به طور معجزه آسایی با کشف استعداد و توانایی هایش ، تغییر داده ام ، او را تشویق و حمایت کرده ام ؟ صِرف درس دادن رُوتین کافی بوده و هست ؟
من معلم ، می خواهم برای موجودیت سایت صدای معلم قدردان باشم ، از خوانندگان فهیم این سایت که دغدغه نوشتن را بر تعهد نویسندگان ، فرضِ واجب می سازند و با بزرگ نمایی اطلاعات و اخبار آموزش و پرورش و یا نقد و بررسی مسایل موجود ، جهت تعمیم آگاهی و هوشیاری ، همراه این سایت هستند قدردانی می کنم. از تلاش بی امان تمامی نویسندگان سایت که در مسیر عشق به ساحتِ شغل معلمی و خردمندی معلمان ، قلمفرسایی می کنند و دغدغه نوشتن و سهیم شدن را با همکاران خود دارند، قدردانی می کنم .
برای اعتلا و توانمندی بیشتر ، می خواهم بیندیشم و بنویسم و بسازم . تحمل سختی و ناهمواری واجب است اما باید اعتراف کرد که ما از همه پتانسیل های ذاتی و توانایی های خود در مسیر زندگی استفاده نمی کنیم . بیایید به این مسیر ارزشمند زندگی بیشتر بیندیشیم و نگران این اصل باشیم که چرا امروز دیگر حافظ و سعدی و ابوریحان بیرونی و بوعلی سینا و امام محمد غزالی و مولوی و نظامی و.... در بین ما وجود ندارند ؟ من از معلمی قدردانی می کنم که کاشف اسرار علایق و ذوق و استعداد نظری و عملی دانش آموزان خود است و با پیگیری صمیمانه و نستوه تا هدایت همه جانبه آن ، دست از تلاش برنمی دارد و طریق پرورش آنها را به خوبی به آن دانش آموز ، آموزش می دهد.
من بهانه بسیار زیادی برای قدردانی دارم اما برای تقدیر باید اراده داشت و حرکت کرد و در برابر شداید و نامهربانی ها و فراز و نشیب ها ایستادگی کرد ، همچون مدیر محترم سایت صدای معلم همکار گرامی جناب آقای علی پورسلیمان. راستی من و شما هم قادریم چنین مسیری را در جهت تنویر افکار عمومی و حرفه ای ،آغاز و طی کنیم ؟
من شخصا ، بر علاقه و ضرورت وجودی آن واقفم اما چنین اراده ای ندارم ، شما چطور ؟ بد نیست گه گاهی حین مطالعات خود در این سایت ، خدمت مدیر سایت ، خسته نباشیدی عرض کنیم و مراتب قدردانی خویش را برای بیشتر قوّت گرفتن ابراز داریم. شاید این ارزش معنوی جایگزینی بر تمامی نیازهای مادی باشد. جناب پورسلیمان متشکریم. پایدار باشید.