ایده ی کنونی آموزش و پرورش و تا حدودی بیشتر، ایده ی فعلی آموزش عالی در ایران این است که دانش ذاتا مقدس و ارزشمند است. از این جهت که دانش با حقیقت یکسان نگریسته می شود.
دانش چه در نظام مدرن آموزشی و چه در سنت ایرانی ارزش والایی، حداقل تا همین اواخر داشت. اما قداست دانش به عنوان چیزی بسیار ارزشمند که دنیا و آخرت ما را می سازد در میان نسل های جدید به چالش کشیده شده است.
این روزها حتی می بینیم قداستی که به واسطه دانش نصیب استادان و معلمان شده نیز زیر سوال رفته است. نسل جدید دانش آموزان و دانشجویان می خواهند نسبت دانش را با کیفیت زندگی خود بیازمایند.
از نظر آن ها دانش مقدس دانشی است که تولید ثروت کند، عدالت اجتماعی ایجاد کند، صلح و رفاه را در جامعه برقرار کرده و زندگی شخصی آن ها را بهبود ببخشد. نسل های جدید که زیر 30 سال سن دارند، مانند نسل های قبلی ایده ی دانش برای دانش را درک نمی کنند.
این تغییر نوعی تغییر جهان بینی است که متاسفانه عقلانیت سازمان های آموزشی آن را درک نکرده است. به همین دلیل ارزش و جایگاه دانشگاه و مدرسه ی ایرانی روز به روز در حال افول است.
واقعیت این است که بدون درک و پذیرش تحولات علمی و تغییر ایده دانش برای دانش، مدارس افول پیدا کرده و دانشگاه ها متروکه می شوند.
راه حل درست آن است که مدیران آموزشی ایده ی قدیمی تاسیس و مدیریت مدرسه و دانشگاه را تغییر داده و برنامه های درسی مدارس بیشتر به زندگی در خارج از کلاس های درس واکنش نشان دهند.
اکنون زمان آن فرا رسیده است که مدیران ایده ی قدیمی دانش به خاطر دانش را در مدرسه و دانشگاه کنار بگذارند، زیرا بیش از پیش مدارس و دانشگاه ها متروکه می شوند.
کانال نوفهمی در مطالعات برنامه درسی