از دکتر احمدی نژاد حرفهای تاریخی کم نشنیده ایم: ممه رو لولو برد، قطعنامه کاغذ پاره ای بیش نیست و... ولی شیرین ترین جمله قصار منتسب به وی تعطیلی بین التعطیلی هاست...
این جمله برای مدارس و دانشگاهیان جمله ای طلایی و ماندگار می باشد.
از روز چهارشنبه ۱۷ بهمن تا عصر شنبه ۲۰ ام دهها مورد تماس، پیامک و پیامهای مجازی از سوی خانواده ها، دانش آموزان و همکاران مبنی بر تعطیل بودن هنرستان و یا اجازه تعطیل کردن و یا در بهترین حالت صدور مجوز مرخصی داشته ام.خانواده ها سعی می کنند کاسه و کوزه تعطیلی بین التعطیل را سر مدرسه و معلمها خرد کنند.
در عوض معلمها می گویند: "از کلاس سی نفره سه نفر اومده من چیکار کنم؟ نه میشه درس داد و نه میشه کلاس رو اداره کرد. اون دو سه نفر هم بدون کتاب و لوازم لازم اومدن سر و گوشی آب بدن و برن!"
داستان تعطیلات زودهنگام عید و استراحت بعد از سیزده بدر نیز حکایت خود را دارد.
هنرستانهای کاردانش خط مقدم تعطیلی اند
در هنرستان کاردانش ما بیش از هفتاد درصد هنرجویان برای کمک به تأمین معاش و تحصیل کمک خرج خانواده مجبورا شاغلند.
خیلی از بچه ها شب کارند و معمولا صبحها با تاخیر در هنرستان حاضر می شوند و معمولا تا ده صبح در سر کلاسها چرت می زنند.
عده ای نیز از ساعت ۱۲ دنبال گرفتن اجازه برای حاضر شدن بر سر کار خود هستند.
در چنین جوّی بیش از نیمی از انرژی کادر اجرایی برای کنترل تأخیر و غیبتهای هنرجویان هدر می رود. الباقی انرژی هم صرف کنترل موارد انضباطی، حل و فصل منازعات و تعارض های بین دانش آموزان و البته بحث خفت گیری هنرجویان در محله اوقافی ها و اندکی نیز سر مسائل آموزشی هنرجویان صرف می شود.
بگذریم از مسلسل بخشنامه های جور واجور و البته مدل طرح تعالی که خود هفت من کاغذ برای توصیفش لازم است.
در آموزش و پرورش کیفیت فدای کمیت شده است
برخی از کارشناسان در خصوص تعطیلات زائد معتقدند:
«مشکل ما در این موارد تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند فرهنگ و جامعه و... است و آموزش و پرورش ابزار زور ندارد و تنها برای معلم غیبت رد می‌کند و نمی‌تواند دانش‌آموز را مؤاخذه کند. وقتی هم که دانش‌آموز نباشد، نمی‌تواند کارش را پیش برد»
بدیهی است اگر کادر مدرسه و آموزش و پرورش سر موضوع تق و لق کردن مدارس جدی تر برخورد نمایند تعدادی از دانش‌آموزان که مدرسه را جدی نمی‌گیرند، به مدرسه می‌آیند علاوه بر این آموزش و پرورش ما کیفی نیست که دانش‌آموز با نیامدن چند روز به مدرسه آسیب ببیند. در واقع تنها مدرسه نمی‌تواند این وضعیت را کنترل کند و دلیل آن هم این است که سیاست‌های آموزشی ما اعتبار و اثرگذاری خود را از دست داده‌اند»
به نظر صاحب نظران «مدرسه اهمیت خود را از دست داده است و جایگاه پیشین را ندارد ». سیاست‌های کلی هم در بی‌اثرکردن آموزش نقش پررنگی دارد؛ در واقع ما اصل مطلب را رها کرده‌ایم و به فرع چسبیده‌ایم. ما سالانه هزاران تحصیل‌کرده بیکار داریم که وقتی دانش‌آموز از این آمارها اطلاع پیدا کند به خود می‌گوید چه فایده‌ای دارد درس بخوانم و در نهایت هم بیکار باشم؟
در واقع این مسئله ریشه‌های عمیق‌تری دارد که به عواملی چون کتاب‌های نامناسب درسی، فضای مدارس، سیاست‌های آموزشی و... برمی‌گردد که مجموع این عوامل باعث می‌شود مدرسه برای دانش‌آموزان جذابیت چندانی نداشته باشد و دائم در حال فرارکردن از آن باشند»
نظارت‌های آبکی و مدیران خلع سلاح
نحوه نظارت بر این موضوع هم در آیین‌نامه اجرایی مدارس در قالب غیبت‌هاست و به صورت مستقیم اشاره‌ای به این موضوع نشده است. علاوه بر این تنبیه‌هایی که لحاظ شده نه تنها دانش‌آموز را پرروتر کرده بلکه به رفتن به مدرسه ترغیب نمی‌کند ؛ در ماده ۶۹ این آیین‌نامه آمده است: «مدیر مدرسه موظف است در مواردی که دانش‌آموز تاخیر ورود مکرر یا غیبت غیرموجه داشته باشد مراتب را به اطلاع ولی او برساند تا چاره‌جویی لازم معمول شود»
در ماده ۷۰ هم آمده است: «غیبت غیرموجه و تاخیر ورود دانش‌آموز در دفتر انضباطی ثبت و موجب کسر نمره انضباط می‌شود و در صورت تاخیر ورود مکرر یا غیبت بیش از حد، مدیر مدرسه موظف است با نظر شورای مدرسه تصمیم مقتضی را برابر مفاد ماده ۷۶ اتخاذ کند و مراتب را کتبا به ولی دانش‌آموز ابلاغ کند»در ماده ۷۶ هم که در مورد تنبیه‌هاست، آمده: «دانش‌آموزان متخلفی که راهنمایی‌ها و چاره‌جویی‌های تربیتی در آنها مفید و موثر نمی‌افتد، با رعایت تناسب به یکی از روش‌های زیر مورد تنبیه قرار می‌گیرند:
1⃣ تذکر و اخطار شفاهی به طور خصوصی
2⃣ تذکر و اخطار شفاهی در حضور دانش‌آموزان کلاس
3⃣ تغییر کلاس در صورت وجود کلاس‌های متعدد در یک پایه با اطلاع ولی دانش‌آموز
4⃣ اخطار کتبی و اطلاع به ولی دانش‌آموز
5⃣ اخراج موقت از مدرسه با اطلاع ولی دانش‌آموز حداکثر برای سه روز
6⃣ انتقال به مدرسه دیگر»
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید