سید محمد بطحایی ( دوشنبه 15بهمن ماه ) :
"کسانی که شرایط حساس امروز کشور را درک نمی کنند باید حداقل یک سال به مرخصی اجباری بروند."
جمله آمده در ابتدای یادداشت سخن گفته شده ی وزیر آموزش و پرورش در شورای آموزش و پرورش استان اصفهان است که طبق روال سابق بر این ، بطحایی نظر و یا پیشنهادی را بیان کرده است که نه تنها راه حل مطلوبی برای چالش های موجود در آموزش و پرورش نیست ، بلکه نمک بر روی زخم است .
قبل از ورود به چرایی این سخن وزیر آموزش و پرورش لازم است یادآوری شود که اصطلاح مرخصی اجباری عنوانی است که نه در قوانین استخدامی و نه در قوانین حمایتی همچون قانون کار به آن اشاره شده است. شرایط کشور هرچه باشد در حال حاضر جامعه فرهنگیان همراه با دیگر اقشار جامعه صبر را پیشه کرده است و این سخنانِ آشفته جنابعالی، آنان را از مسئولین دلسرد می کند
درباره موضوع «تعطیلات و مرخصی‌ها» در قانون کار ، تنها دو نوع مرخصی «استحقاقی» و استعلاجی با حقوق اشاره شده است و اصطلاح مرخصی اجباری از زمانی وارد حیطه روابط کار شد که بحران اقتصادی گریبانگیر حوزه تولید شد ؛ از این رو هیچ ارتباطی میان این مفهوم جدید الورود و جعلی با قانون کار وجود ندارد.
سوال اینجاست که وزیر آموزش و پرورش با کدام صحه گذاری قانون این جملات را بر زبان رانده است و اگر هم آگاه از این نکات قانونی است چرا و با چه هدفی این چنین شرایط حساس کشور را معنی کرده است؟
بطحایی بیشتر از آنکه جو نظام تعلیم و تربیت را آموزشی و پرورشی کند به سمت امنیتی شدن و تهدید و ارعاب کشانده است.
اولین بار در ادبیات آموزش و پرورش از واژه مرخصی اجباری زمانی استفاده شد که نجات بهرامی معاون رسانه مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومیِ سابق ، به دلایل امنیتی بازداشت شد و پس از مدتی که به محل کار خود بازگشت در رسانه ها و محافل عنوان شد که با دستور وزیر آموزش و پرورش به مرخصی اجباری فرستاده شده است . بنابراین بطحایی یک بار از این قانون من در آوردی استفاده کرده است و گویا به مذاقش خوش آمده است که اکنون این چنین در محفلی عمومی شرایط حساس کشور را بهانه ای برای مرخصی اجباری می داند.
آقای وزیر !
مدیریت وزارتخانه ی عظیم و مهمی همچون آموزش و پرورش با این سبک و سیاق امنیتی امکان پذیر نیست و اگر توانمند مدیریت نبوده و تدبیر حل مشکلات را ندارید دست از سر صندلی وزارت بردارید و کار را به کاردان بسپارید.
شرایط کشور هرچه باشد در حال حاضر جامعه فرهنگیان همراه با دیگر اقشار جامعه صبر را پیشه کرده است و این سخنانِ آشفته جنابعالی، آنان را از مسئولین دلسرد می کند .
کاری به شرایط حساس مملکت و تنگنای اقتصادی نداشته باشید شما همان چارچوب وظیفه ای خود را اعمال مسئولیت کنید برای حل بسیاری از مسائل مجود در این شرایط کفایت می کند.
البته نگارنده این یادداشت امیدوار است که نجات بهرامی مسائلی را از مرخصی اجباری خود بازگو کند تا جامعه آگاه فرهنگیان بیش از پیش با اقدامات امنیتی وزیر آموزش و پرورش آشنا شوند. وزیری که کردار امنیتی و مرخصی اجباری خود را به قائم مقام وزارتخانه هم انتقال داده است و نعمت الهی با دو تن از کارشناسان مرکز تازه تاسیس تحت نظارتش چنین برخوردی کرد و بعد از رسانه ای شدن اشتباه فاحش مدیریتی اش مجبور به لغو دستورخود شد.
دور از ذهن نیست که به عنوان وزیر یک وزارتخانه قبل از آنکه نسخه بپیچید، کمی به داروهایی که تجویز می کنید ، فکر کنید و بررسی کنید که آیا با توجه شرایط موجود، امکان درمان با آن وجود دارد یا نه؟
آقای وزیر!
آموزش وپرورش را امنیتی نکنید ؛ به اندازه کافی این نظام آموزشی دستخوش نگرانی های مالی و اداری است ، بیشتر از این بر دغدغه ها نیفزایید.
از طلا گشتن پشیمان گشته ایم
مرحمت فرموده ما را مس کنید !
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید