« ته کلاس می نشست و کمتر دیده می شد ؛ لباس های کهنه ای بر تن داشت ؛ همیشه سرماخورده بود ، بچه ها از نشستن در کنارش اکراه داشتند. تنها روی یک میز و نیمکت می نشست . وقتی اولین بار متوجه درز باز شلوارش شدم ، به روی خودم نیاوردم ، با مدیر صحبت کردم مقداری پول جمع شد و خودم یک غروب پنجشنبه بازار رفتم ، چند دست لباس گرم و بلوز خریدم .مدیر با مادرش تماس گرفت و لباس ها را به مادرش داد و گفت :« لزومی ندارد به او بگویی ؛ مدرسه این لباس ها را برایت خریده ». علی دانش آموز کلاس دوم ابتدایی بود . پدر نداشت . مادرش او و چهار بچه دیگر را به سختی بزرگ می کرد و....»
این خاطره مربوط می شود به پانزده سال پیش . یکی از دوستان فرهنگی این ماجرا را برایم تعریف کرد . امروز مدیر مدرسه با یک صندوق مهر و موم شده وارد دفتر دبیرستان شد . وقتی صحبت های کلیشه ای درباره ی تحویل به موقع سوالات دی ماه و گروه بندی کلاس و همیار معلمی و غیره و ذلک تمام شد؛ به همان صندوق مهر و موم شده؛ اشاره کرد وگفت :« همکاران برای آزمون های بین ترم و پایان ترم نمی توانیم کلاس به کلاس بگردیم و از هر دانش آموز مبلغی بگیریم ! البته آنهایی که وضع مالی مناسبی دارند باید پول برگه های امتحانی خود را پرداخت کنند اما دانش آموز بی بضاعت در این دبیرستان کم نیست ؛ در انجمن اولیا و مربیان صحبت کردیم و قرار شد این صندوق را در دفتر مدرسه بگذاریم و همکاران هر ماه مبلغی در صندوق بیندازند . فکر کنید صندوق صدقات است خیر دنیا و آخرت ...» دیگر نمی شنیدم مدیر چه می گوید ...خاطره ی خاک خورده ی علی دانش آموز ابتدایی در ذهنم تداعی شد.
همکاران چه تمایل داشتند یا نه ، مبلغی در صندوق انداختند ؛ البته در نهان گله می کردند و از بابت کار مدیر ناراضی بودند !
نظر به اینکه اول مهر هر سال به هنگام ثبت دانش آموزان ، شاهد هشدارهای پیاپی از مسئولین ادارات آموزش وپرورش مبنی بر نگرفتن پول به هنگام ثبت نام هستیم ؛ چرا برای این بخش از سرانه مدرسه هرگز فکری شده است ؟ اگر ثبت نام دانش آموزان در مدارس دولتی باید رایگان صورت بگیرد ؛ پس این هزینه های جاری مدارس چگونه باید تأمین شود ؟ به خصوص در مدارس این چنینی که نیمی از دانش آموزان آن فقیر هستند؛ و یا با بهانه های واهی از پرداخت هزینه های شخصی سر باز می زنند . به خاطر دارم معاون یکی دیگر از مدارس برای دریافت پول کتاب های درسی دانش آموزان با مشکل مواجه شده بود. .
اینک این سوال پیش می آید مسئولین آموزش وپرورش تا کجا می خواهند از هزینه های جاری آموزش و پرورش بکاهند ؟ در دوره هایی نه چندان دور به خاطر دارم ؛ حق الزحمه ی طرح سوالات امتحانی سال تحصیلی را آموزش وپرورش پرداخت می کرد .
امروز نه تنها حق الزحمه ای بابت طرح سوال داده نمی شود ؛ هزینه ی تایپ سوالات ، سی دی و یا ایمیل سوالات به عهده ی خود همکاران است و حق الزحمه های حوزه های امتحانی معمولا با تأخیر پرداخت می شود.
در لوایح مصوّب مجلس در خصوص این بخش از هزینه های آموزش و پرورش ، هزینه ها چگونه اعتباربندی شده است؟
گاه این تصور پیش می آید که وزارت آموزش وپرورش به حال خود رها شده است وکسی پاسخگو نیست ؛ مشکلات معیشتی فرهنگیان به فراموشی سپرده شده است و به نظر می رسد ؛ بعد از حادثه غم بار قتل معلم بروجردی به جای آن که مطالبات معیشتی خود را دنبال کنند ؛ باید مطالبه ی امنیتی و جانی همکاران فرهنگی جایگزین آن شود...
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید