پس از پيروزي انقلاب اسلامي دو موضوع اقتصاد و آموزش از ضروري ترين مباحث توسعه به شمار مي آمده و در هر دولت و دوره اي تلاش شده به شكلي ويژه در خصوص برخورداري از آموزش سرآمد و اقتصاد پر رونق طرح هاي فاخر و ارزنده اي برنامه ريزي و اجرا شود. اما آنچه تاكنون خروجي اکثر آن برنامه ها بوده ، چيزي جز طرح هاي عجولانه و نسنجيده نيست كه بر خلاف اهداف و چشم اندازهايشان ، خسران را بيشتر هم كرده اند.
از دهه 60 ميلادي آموزش آنچه به سخن مي آمد بيشتر حول محور مهارت و رفاه بود، اين گذر تاريخي نشان مي دهد كه اهميت مهارت و تخصص عامل انساني همواره مورد عنايت بوده و مهمتر اين كه در طول زمان، نقش توانمندي هاي فيزيكي در انجام فعاليت ها به تدريج كم شده و در مقابل نقش توانمندي هاي فكري و مهارتي (يعني كيفيت عامل انساني) افزايش يافته است.
چند وقتي است از سوي وزارت آموزش و پرورش طرحي به نام " معلم تمام وقت" در سطح جامعه فرهنگيان اعلان عمومي شده است كه عليرغم تعريف و تمجيدهاي فراواني كه از سوي معاونت توسعه مديريت و پشتيباني آموزش و پرورش از اين طرح شده است، صاحبنظران و كارشناسان آموزشي آن را مورد قبول و کارشناسانه نمي دانند.
با گذشت از اين سخن که الهيار تركمن (معاون توسعه مديريت و پشتيباني ) نقدهاي وارده به اين طراح را غير مستند و غير كارشناسي مي داند ، بايد گفت همه مي دانند حتي كساني كه كارشناس نيستند كه مطالبه افزايش حقوق معلمان و ديگر پرداختي ها به معني افزايش ساعت خدمت معلمان نيست . اين معادله سختي نيست كه مسئولين آن را مي شنوند و نديده مي گيرند ؛ جامعه معلمان در مطالبات خود افزايش حقوق را مي خواهند اما تا جايي كه ذهن ياري مي كند حرفي از افزايش ساعت تدريس و خدمت در مطالبات آن ها نيست . اين طرح از آن دسته طرح هايي ست كه به شعور جامعه معلمان توهين مي كند و به نظر مي رسد الهيار و ديگر طراحان طرح بهتر است به جاي صورت مسئله پاك كردن به حل مسئله بپردازند
اگر مسئوليني كه اين طرح را با رضايت حداكثري معلمان همراه مي دانند كمي صادق تر به اين جامعه پاسخ بدهند مي توانستند طرح هاي بهتري را براي افزايش حقوق و مطالبات بدهند .
طرحي كه در آن به جاي ثبات وضعيت و ساعات تدريس ، افزايش 6 ساعته را در برمي گيرد و در قبال آن 6 ساعت پرداخت در حقوق معلمان اتفاق مي افتد چنان كار شاقي نيست كه اين گونه بر سر بازار منادی كشف الكشوف بر می آورند و مدال افتخار بر گردن مي آويزند كه اين طرح به نفع معلمان است.
الهيار در بخشي از گفته هاي خود درباره ي طرح معلم تمام وقت بيان مي كند : بر اساس طرح معلم تمام وقت، اگر معلمی با اختیار خودش ۶ ساعت از ساعت غیرموظف خودش را به ساعت موظف وصل کند، ١٨ درصد فوق‌العاده ویژه دریافت می‌کند که ۱۲ ماه پرداخت می‌شود". احتمالا الهيار هنوز در فضاي ميزان پرداختي هاي سازمان بودجه است يا پراخت حقوقش از آن سازمان است كه نمي داند 18 درصد فوق العاده ويژه چه مقدار مي شود كه اين گونه پر طمطراق از طرح حمايت مي كند.
شايد استقبال از اين طرح به دليل مشكلات معيشتي و اقتصادي فرهنگيان زياد باشد اما اين بدين معني نخواهد بود که طرحی با مبنای افزایش حقوقی و ارتقای معیشتی فرهنگیان است. احتمالا الهيار هنوز در فضاي ميزان پرداختي هاي سازمان بودجه است يا پراخت حقوقش از آن سازمان است كه نمي داند 18 درصد فوق العاده ويژه چه مقدار مي شود كه اين گونه پر طمطراق از طرح حمايت مي كند
اين طرح از آن دسته طرح هايي ست كه به شعور جامعه معلمان توهين مي كند و به نظر مي رسد الهيار و ديگر طراحان طرح بهتر است به جاي صورت مسئله پاك كردن به حل مسئله بپردازند.
از مسائل مالی طرح که عبور کنیم آنچه از این هم مهم تر خواهدبود کاهش کیفیت آموزشی است که در پی نارضایتی ها و کاهش توان معلمان رخ خواهد داد.
نظام نوین آموزشی در جهان توسعه یافته به دنبال ارتقای سطح علمی ومهارتی معلمان حتی با احتساب ساعات کاری و تدریس است آن وقت ما طرحی را اجرا می کنیم که معلم بالاجبارِ اوضاع معیشتی باید به آن تن دهد و 6 ساعت مازاد برساعات همیشه موظفی اش در کلاس درس تدریس کند تا در قبال آن پرداختی در ماه داشته باشد.
از این معلم در مسیر تحول و کیفیت بخشی چه انتظاری می رود؟!
روزنامه شرق ، صفحه تخته سفید
