از ساعتی پیش که تصاویر حضور یادگارِ یادگارِ یادگارِ امام در جایگاه VIP مراسم سینه‌زنی هیئت خادم‌الرضای قم منتشر شده، خیلی‌ها خیلی حرف‌ها زدند. مثلاً خود سید احمد خمینی در جواب معترضان نوشته:”اگه واقعاً براتون سؤاله پاسخ می‌دم برادر عزیزم که اینجا قم است مراسم خادم‌الرضا. پایین جلسه همه سینه می‌زنند و اون بالا معممین می‌نشینند که لباس‌شون چون زیاده باعث گرمازدگی نشه و البته جایگاه ویژه هم هست و تمام روحانیون درجه یک و دوی قم شرکت می‌کنند و ...“
من کاری به کار این روحانی درجه‌ی یک و ممتاز ندارم. فقط می‌خواهم بگویم :همکار عزیز، اگه این بار در مدرسه مراسمی برگزار کردیم بهتر است من و شما به‌عنوان میزبانِ مراسم در کنار مهمانان بنشینیم نه در جایگاه ویژه.
اگر بچه‌ها مجبورند روی زمین بنشینند درست نیست که ما روی صندلی بنشینیم. اگر بچه‌ها نمی‌تونند به پشتی و دیوار تکیه بدهند درست نیست ما هم به پشتی و دیوار تکیه بدهیم.
اگر بچه‌ها نمی‌توانند چهارزانو بنشینند و مجبورند دو زانو بنشینند درست نیست ما چهارزانو بزنیم و راحت بنشینیم.
این جوری وضعیت بچه‌ها را بهتر درک می‌کنیم و احتمالاً به آن ها حق می‌دهیم که گاهی حوصله‌ی بعضی از آن ها سر برود و کمی وول بخورند و پچ‌پچ کنند.
چه بسا دفعه‌ی بعد مراسم شادی یا عزا را کوتاه‌تر برگزار کنیم.
سال تحصیلی جدید از همین روزهای ابتدایی با کلی مراسم سوگواری شروع می‌شود .
اگر به رفتار این شازده پسر یا بانیان مراسم اعتراض داریم، که داریم، یه نگاهی به رفتار خودمان بندازیم.
اگر مثل من از توجیهات ایشان خوش‌تان نیامده در خلوت خودتان کلاه خودتان را قاضی کنید و توجیهات احتمالی‌تان را بسنجید.
بعد آن وقت ببینید آیا دلتان می‌آید بچه‌ها از گرما عرق کنند ولی شما نه؟
* این متن پس از تبدیل از زبان محاوره ای به زبان رسمی و از گروه " عکس نگار " اقتباس گردیده است .