قرار است روز سه‌شنبه ۱۳ شهریور ۹۷ در صحن علنی مجلس استیضاح وزیر آموزش و پرورش برگزار شود.
شخص بنده در زمان رأی اعتماد مجلس به وزیر پیشنهادی رئیس‌جمهور به‌دقت تمام بندها و حرف حرف برنامه‌های نگاشته شده توسط دیگران برای وزیر را خواندم و در همان زمان عرض کردم که برنامه‌های وزیر کپی شده سند تحول بنیادین آموزش و پرورش است و هیچ ضمانت اجرایی ندارد و برنامه بدون ضمانت اجرایی یعنی هیچ و پوچ و آقای وزیر در دفاعیات خود برای این پست، به‌جای اتکا به داشته‌های خود پشت‌گرمی خود را به نوبخت اعلام کرد و ضمانت اجرایی این پشت‌گرمی را در آقای الهیار ترکمن می‌دید .
سایر معاونین وی نیز که حلقه‌ای از بی‌برنامه‌ها دور و بر وزیر را محاصره کرده بودند و میراث دار زمان آقای فانی بودند و صرفاً برای ماندن تلاش می‌کردند نه تلاش برای تحول و خدمت، نهایتاً بی‌برنامگی و آشفتگی به دوران بطحایی منتقل شده که به کام معاونین و انصار پیشتاز که از ابقا در پست خود مطمئن و مسرور بودند.
این شو تبلیغاتی اگر برای فرهنگیان آب نداشته باشد برای نمایندگان نان دارد مهم‌ترین خصیصه وزیر در وزارتخانه عدم استقلال رأی در تصمیم‌گیری و در خارج از وزارتخانه و مصيبت بزرگ‌تر اینکه بخش اقتصادي دولت او را قبول ندارند و این مورد از همان ابتدا در گفتارهای وزیر و متوسل شدن ایشان و وابستگی به نوبخت مشخص بود و نقادان دلسوز آموزش و پرورش اخطار دادند و نشانه‌ها و دلایل دقیق و منطقی خود را نسبت به عدم توانایی وزیر پیشنهادی بیان کردند گویا گوش شنوایی برای شنیدن وجود نداشت و نمایندگان در بین احساسات پیروزمندانه انتخابات ریاست جمهوری رأی قاطعی به وزیر دادند بدون اینکه برنامه‌های ایشان را واکاوی و ضمانت اجرایی برنامه‌ها را بررسی کنند درصورتی‌که آقای وزير در حد و اندازه آموزش و پرورش نبود و نیست و نبودش هم فرقي به حال آموزش و پرورش نمی‌کند و همان برنامه ایده آلیستی را نیز برایش نوشتند تا رأی بیاورد و تا امروز می‌توان به‌جرئت اذعان کرد که یک‌قدم مثبت برنداشته که هیچ، حتی نتوانست در مقابل حذفیات حقوقی فرهنگیان هم ناله‌ای از سر استیصال سر دهد، عدم تخصیص بودجه برای سرانه مدارس، پشت پرده اردوگاه شهید باهنر، عدم برنامه برای مدارس تیزهوشان و آزمون سمپاد، ناکام ماندن سند تحول بنیادین، عدم اجرای نظام رتبه‌بندی و ... آنچه گفته شد جزئی بیش از خرابی‌های ایشان نیست و خبرها از اوضاع اسفبارتر به گوش می‌رسد که نوای تار آن در آینده به گوش خواهد رسید ؛ بنابراین عدم وجود وزیر، بهتر است و اگر این وزارتخانه يك سال وزير نداشته باشيد اتفاقي نمی‌افتد اما اگر يک وزير ضعيف سه سال سکان این وزارتخانه را در دست داشته باشد براي اين نهاد اساسی تعلیم و تربیت فاجعه می‌شود.
ای‌کاش از همان اول آموزش و پرورش وزير نداشت و در همان زمان در یادداشتی عرض کردم بگذار وزارتخانه بی وزیر باشد به‌جای آنکه یک آدم ضعيف بی‌زبان بیاورند و وزيرش كنند تا فريادهاي معلمين مظلوم خاموش شود و نااميدانه ادامه بدهند و اين برای آموزش و پرورش فاجعه است.
بنابراین استیضاح وزیر حاشيه عليه متن است ؛ يك حاشيه ضعيف شهرستاني عليه متن قيام كرده كه نمی‌توانند كاري بكنند و در زمان استیضاح هم مواردی مانند نزدیکی شروع مدارس، مشکلات وزارتخانه، وااسفا های نبود وزیر برای دستگاه تعلیم و تربیت، مناسب نبودن زمان استیضاح و قس علی‌هذا ...
قاطع عرض می‌کنم این شو تبلیغاتی اگر برای فرهنگیان آب نداشته باشد برای نمایندگان نان دارد و صدای عدالت‌طلبی و حق‌خواهی جامعه فرهنگی را خاموش یا کم‌رنگ خواهد کرد و نمایندگان نیز ظاهراً وظیفه نمایندگی را به نحو احسن انجام داده‌اند.
لذا تأکید می‌کنم نبود وزیر از بودنش خرابی‌های کمتری به بار خواهد آورد و در جلسه استیضاح پیش روی نیز وزیر ابقا می‌شود و تا یک سال دیگر که کارد به استخوان فرهنگیان و آموزش و پرورش برسد و فریاد اعتراض و ناله ناکارایی و ناکارآمدی وزیر و دستگاه حاکم گوش فلک را کر کند .چرخ بر همین منوال کج دار و مریز خواهد چرخید و فرهنگیان باید دندان روی جگر بگذارند و دستگاه عریض و طویل تعلیم و تربیت باید منتظر باشد تا استیضاح در سال 98 منجر به عزل وزیر شود و در آن‌وقت نیز وزیر جدید تا بر مسند قدرت تکیه بزند و بر اوضاع و احوال مسلط شود و برنامه‌هایش را اجرایی کند و اگر وزیر قابلی باشد نوبت انتخابات و تبلیغات می‌شود و بازهم قصه بی‌کلاه ماندن فرهنگیان و مشکلات آموزش و پرورش و وعده و وعیدهای جدید.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید