آیا تا حالا شنیده اید :
" آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی "
در قدیم که با دست غذا می خوردند، رسم بود که پیش از غذا دست ها را با آفتابه و لگن می شستند. در مهمانی ها آفتابه و لگن را سر سفره می آوردند، آن را پیش یک یک مهمان ها می بردند و لگن را زیر دست هر یک می گرفتند و با آفتابه آب می ریختند و مهمان ها دست ها را می شستند و با حوله خشک می کردند. چون آفتابه و لگن از تجملات سفره بود، لذا بعضی ها سعی می کردند سر سفره چند دست آفتابه و لگن بیاورند، در این صورت انتظار مهمان ها این بود که با چند دست آفتابه و لگن حتماً غذا بسیار مفصل است، اما گاهی پیش می آمد که این طور نبود و تشریفات سفره بیشتر همین آفتابه و لگن بود و خبری از غذای درست و حسابی نبود. در چنین مواردی بود که این مثل «آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی» استفاده می شد.
این ضرب المثل حکایت این روز های آموزش و پرورش است. این روزها از وزیر و وکیل و رئیس و کارمند و معلم و غیر معلم همه گیر داده اند به قطع شدن سختی کار معلم غافل از اینکه این عدد 20 یا 30 هزار تومان اصلا عددی نیست که حتی یک دقیقه فکر معلم را به خود مشغول کند چه برسد به وکیل و وزیر مملکت. آفتاب و لگن را کم کنید و به فکر شام و ناهار این معلم بی پناه باشید.
اگر عزیزانی که ادعا می کنند به فکر معلم هستند در گفتارشان صادق هستند تلاش کنند حداقل حقوق معلمان یک تا دو میلیون تومان افزایش یابد والا بیست یا سی هزار تومان حقوق معلم کم یا زیاد شود تاثیری در معیشت معلم تاثیری ندارد و در واقع بعید می دانم معلمی در این مملکت پیدا شود که دغدغه اش ده یا بیست هزار تومان باشد و بعید است که این قدر کوته فکر باشد که بخواهد برای ده یا بیست هزار تومان به این و آن التماس کند.
بنده به شخصه مخالف این هستم که این موضوع بی ارزش تا این حد برجسته شود و نهایتا مسولین بیایند و این 20 هزار تومان را اضافه کنند و بعد بگویند ما صدای معلم را شنیدیم.
صدای معلم امروز افزایش حداقل یک ونیم تا دو ملیون تومان است و نه ده یا بیست هزار تومان. به امید روزی که به جای مغز های کوچک فکر های بزرگ برای ما تصمیم گیرنده باشند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید