چند روز پیش فرزند یکی از اقوام که دانش آموز کنکوری است و خود را برای کنکور سال بعد آماده می کند نزدم آمد و پرسید :
«آیا شریعتی مسلمان نبود»؟
گفتم: قبل از پاسخ بگو داستان چیست و چرا این پرسش به ذهنت رسیده است؟
گفت: در آزمون اخیر درس جامعه شناسی تستی آمده بود که مضمونش این بود!
و تست را نشانم داد....
" کدام اثر مکتوب را اندیشمندان مسلمان دهه سی به بعد در نقد رویکرد تقلیدی به فرهنگ غرب تدوین کرده اند؟
1/ کتاب غربزدگی جلال آل احمد
2/ کتاب بازگشت به خویشتن علی شریعتی
3/ کتاب آسیا در برابر غرب شایگان
4/ کتاب « خدمات متقابل اسلام و ایران » مرتضی مطهری "
گفتم: چه سوال بد و سختی!
گفت: جوابش ؟ گفتم: چهار!
گفت: اگر ردگزینه کنیم ؛ بقیه یا اندیشمند نبوده اند یا به ده سی به بعد متعلق نیستند و یا مسلمان نبوده اند!
گفتم: به معلمت چیزی نگفتی و اعتراض نکردی؟
گفت : همه اعتراض کردند ولی معلم متن کتاب را خواند و ما ساکت شدیم! به همین راحتی!
کتاب را گرفتم و درس مربوطه را خواندم .
به نظرم حق با معلم بود و از متن کتاب این را می توان برداشت کرد،و البته ناگفته نماند در دلم نکته سنجی کنکوری معلم را تحسین کردم که چه نکته ای را شکار کرده است...
کتاب با جداکردن متفکران ایرانی و اندیشمندان مسلمان خطایی به غایت بزرگ و خطرناک را انجام داده است.
در صفحه 96 کتاب جامعه شناسی سال دهم رشته انسانی پس از آنکه از برخورد جهان غرب با جهان اسلام و خودباختگی بخش هایی از مسلمانان سخن می گوید، در پاراگرافی آورده است:
((متفکران ایرانی در دهه سی به بعد در نقد رویکرد تقلیدی به غرب و هویت های کاذبی که از این طریق ساخته می شد، آثاری نظیر غرب زدگی و بازگشت به خویشتن را پدید آوردند و اندیشمندان مسلمان کتابهایی را درباره خدمات متقابل اسلام و ایران و همچنین فطرت و خویشتن الهی انسان تدوین کردند.))
پرسش این است نویسنده حوزوی کتاب از این جداسازی چه هدفی را دنبال می کرده و چه در سرداشته است؟
القای این تفکیک و تاکید بر «مسلمانی» در مقابل «ایرانی» خطرناک نیست؟
و نباید سووال کرد افکار حاکم بر تدوین کتب درسی انسانی و خصوصا جامعه شناسی چه تفکری است؟
لطفا"مسئولین ذیربط پاسخ دهند!
( 1 )
کتاب علوم اجتماعی سال چهارم رشته علوم انسانی یکی از سیاسی ترین کتاب هایی است که در طول سال های تدریسم مجبور به تدریس آن شده ام.
این کتاب در راستای بومی کردن (اسلامی کردن) علوم انسانی و توسط یک روحانی دانشگاه دیده (حجت الاسلام دکتر حمید پارسانیا) به نگارش در آمده است.دانشجویان و اساتید علوم انسانی باید این کتاب را به عنوان یک پدیده مورد بررسی ویژه قرار دهند و بررسی كنند چگونه نوشته ای که در نهایت می‌توانست یک بولتن سیاسی باشد،سر از آموزش و پرورش در آورده و به عنوان یک کتاب درسی به جامعه عرضه شده است.
کتاب مسیری را انتخاب کرده که به بیداری اسلامی برسد و نوید یک امپراتوری اسلامی را می دهد( پیش به سوی یک دولت اسلامی با جمهوری های آزاد و مستقل "ص 130")؛ نویسنده محترم در فضای گفتاری دولت نهم و دهم آماده می شود که مدیریت جهانی را به دست گیرد و تصویری که از غرب ارائه می دهد (حیوان فرتوتی که زمین گیر و آسیب پذیر است "ص99 ") می باشد.
نویسنده با رگباری از فحش های سیاسی غرب را در خیال خود ضربه فنی كرده و پیروز از میدان مبارزه با غرب بیرون می آید. اصطلاحاتی همچون امپریالیسم ، استعمار، سکولاریسم، اومانیسم، دئیسم، آمپریسم، ناسیونالیسم، راسیونالیسم، ماتریالیسم، مارکسیسم، پروتستانیتسم، لیبرالیسم، فراماسونری، کمونیسم، سوسیالیزم، الحاد و .... در صفحات مختلف کتاب رژه می روند و دانش آموزان بی پناه مجبور به نوشیدن این شبه داروی تلخ و معلمان مجبورتر از آنان ، برای تدریس این توهمات ؛ تبدیل این امور پیچیده و مهم به امری ساده ، مهم‌ترین ویژگی این کتاب است .غرب خلاصه می شود در چند اصطلاح و با چند جمله، باطل بودن آنان به راحتی غیر قابل تصور اثبات می شود.
تئوری جامعه متوهم را شنیده‌اید؛ جامعه ای که در فضای ذهنی و غیر تاریخی می اندیشد و بر اساس قوه خیال حرکت می کند و از دریچه سیاست و ایدئولوژی با واقعیت ها روبه‌رو می شود ، جامعه ای غرق در سیاست زدگی.کتاب فاجعه بار است از این جهت که به جای حرکت از واقعیت به سوی آرمان ها بالعکس از آرمان‌ها به سوی واقعیت ها می رود و بر اساس توهم ذهنی خود با واقعیات جهان مدرن ، علم جدید و خصوصا علوم انسانی مواجه می شود.
طبیعی است که واقعیات را درک نکرده و بر اساس یک توهم در مقابله با غرب ، پیروز و سربلند بیرون می آید. برخورد کتاب با غرب و مدرنیته و حتی لایه های عمیق آن مانند علم جدید برخوردی کودکانه و متوهمانه است .
با آرزو و آرمان نمی توان علمی را پایه گذاری کرد، قدرت سیاسی سعی در تبدیل یک پروسه طبیعی به پروژه داشته است در حالی که می‌دانیم یک نظام معرفت شناسانه بر اساس یک برنامه سیاسی شکل نخواهد گرفت. درباره این کتاب و برادران دوقلوی آن (جامعه شناسی 1و 2 ) باز هم خواهم نوشت ولی از مسئولان وزارت آموزش و پرورش انتظار دارم بازنگری در این کتاب ها را هر چه سریعتر در دستور کار خود قرار دهند و ما در سال تحصیلی آینده شاهد این نوع کتاب ها در مدارس نباشیم.
مسئولان آموزش و پرورش باید به دیدگاه های رئیس جمهور منتخب التزام داشته باشند.دکتر روحانی در مصاحبه ای که در پایگاه خبری آفتاب موجود است بیان می‌كند: " من قبول دارم هر نظام سیاسی اجتماعی ، تاکیدات ایدئولوژیک و سیاسی روی آموزش و پرورش دارد ولی در کشور ما نگاه سیاسی و ایدئولوژیک به آموزش و پرورش خیلی شدید است. "
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید