روسا و وکلای مارکوپولو !

" فرهنگ قبیله ای ، به تعبیری مکانیکی است ، یعنی افراد در کنار هم قرار می گیرند و پیوستگی ضروری با یکدیگر ندارند و هر کس کار خودش را می کند و حیات جمعی برای او ارزش و اهمیت نخستین را ندارد .

در نتیجه ، هر کسی به این فکر است که به اصطلاح امروز « گلیم خود را از آب به در کشد » . نوع کارها به نحوی مستقل است که جز در موارد استثنایی به دیگران نیازی نیست . و اگر به چنین جوامعی ساختار جدید تحمیل شود ، نوع رفتار ، همان رفتار قبیله ای است و در نتیجه ، به شدت به ساختار اجتماعی زیان می رساند .

جوامع عقلانی  که از توسعه ای نسبی در همه سطوح برخوردارند و بافت قبیله ای را پشت سر گذاشته اند ، به تعبیری دارای همبستگی ارگانیک هستند ، و تقسیم کار تخصصی در آن ها موجب شده است که فرد نسبت به کل اجتماع وابستگی ارگانیک پیدا کند . دست و چشم و گوش همه در خدمت « شخص » هستند ؛ در حالی که هر یک کار جداگانه ای را متقبل شده اند . در این جامعه کار تخصصی است و تعویض عناصر آن ممکن نیست و در عین حال همه در خدمت حیات کالبد اصلی هستند . " ( 1 )

روزنامه آفتاب یزد در گزارشی می نویسد :

" روزی که عباس گودرزی عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در نشست علنی پارلمان در تذکر شفاهی خود خطاب به هیئت رئیسه مجلس گفت: «تقاضا دارم هیئت رئیسه سفرهای خارجی نمایندگان که اخیراً به کثرت انجام می‌شود را کنترل کند.» مشخص بود که آش آنقدر شور شده که حتی کسانی از دل همین جماعت به ستوه آمده‌اند تا جایی که دست استمداد به سمت هیئت رئیسه دراز می‌کنند و خواستار جلوگیری از تداوم این روند هستند. تذکر آن روز گودرزی اما در میان خبرهای تلخ و شیرین داخل و خارج به چشم نیامد.

از همین رو در جست و جوی این که جریان آن تذکر و اتفاقات مجلس پیرامون سفرهای خارجه چه بوده که گودرزی را وادار به واکنش کرده، به سراغ او می‌رویم.

وی درگفت‌وگو با آفتاب یزد با بیان اینکه کثرت سفرهای خارجی نمایندگان آن قدر بود که تذکر و دفاع از بیت المال ضروری بود، گفت : احساس می‌کنم بسیاری از سفرهای نمایندگان نه تنها بر اساس ضرورت نیست بلکه هیچ دستاوردی هم برای مردم ندارد.

وی درباره اینکه چه مصداق‌هایی باعث این تذکر شده است، اظهارداشت : افزایش این سفرهای خارجی طی چندماهه اخیر، کاملا مشهود است تا جایی که من احساس می‌کنم در مجلس این موضوع به رقابت بین نمایندگان تبدیل شده است، در حالی که گفته می‌شود در جامعه نباید مسابقه اشرافی گری برگزارشود؛ چراکه این مسئله یک تهدید برای نظام است.حالا ظاهرا در مجلس چنین اتفاقی افتاده و این یک آسیب برای مجلس است.

گودرزی گفت : گاهی عده‌ای در باره نقد من می‌گویند که سفرها جای تجربه است که در پاسخ به آن‌ها باید بگویم، نماینده در هنگام کاندیداتوری‌اش فریاد می‌زند که تجربه دارد و می‌تواند مشکلات را حل کند. هیچ نماینده‌ای در شعارهای انتخاباتی‌اش نگفته است که به من رای دهید تا با رفتن به خارج از کشور تجربه کسب کنم.

وی ادامه داد : سفرهای خارجه امروز نمایندگان جزو تشریفات و تجملات محسوب می‌شود.

او در پاسخ به این سوال که آیا فرایند خاصی برای دستاورد سفرهای کاری خارج از کشور وجود دارد که مفید بودن یا نبودن آن را بتوان از هم تمیز داد، اظهار داشت : هیچ فرایندی تعبیه نشده است، در مورد اکثریت این سفرها هیچ گزارشی داده نمی‌شود.

عضو کمیسیون اجتماعی مجلس پیرامون اینکه سفرهای کاری و یا مسافرتی به خارج از کشور تا چه میزان از یکدیگر جدا هستند؟ گفت : تنها وجدان نمایندگان است که واقعا مشخص خواهد کرد کدام سفر کاری و کدام غیر کاری است.

این نماینده مجلس درباره اینکه اظهارات او در مجلس چه انعکاس‌هایی داشته است، پاسخ داد : همین که بحث این موضوع مطرح شود می‌تواند برای حرکت به اصلاح این روند کمک کند. هرچند زمانبر باشد اما ما به دنبال اصلاح این موضوع هستیم.

وی با تایید این مطلب که اساسا متقاضی برای برخی از کمیسیون‌ها نیز به دلیل وجود سفرهای خارجه در آن کمیسیون بیش از باقی کمیسیون‌هاست، اظهارداشت : این در حالی است که گاهی برخی کمیسیون‌ها بدون مشتری می‌مانند و تشکیل یک جلسه رسمی در آن‌ها ماه‌ها به طول می‌انجامد. "

« محمدمهدی  زاهدی » رئیس وقت کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در اردیبهشت امسال خبر از سفر اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات در قالب هیأت پارلمانی به کشور فنلاند و بازدید از مراکز آموزش این کشور می دهد و می گوید : ( این جا )

" ... هدف اصلی از این سفر آشنایی با نظام آموزشی این کشور است، به خصوص آشنایی با آموزش و پرورش، آموزش عالی  و نظام مهارتی است .

در این بازدید توضیحات مفصلی در خصوص نحوه سیاست گذاری ارائه شد به نحوی که از سال 1970 به این سو سیاست هایی در بازه های 10 و 20 ساله دنبال کردند و هدف هر دوره آموزشی، تحصیلی  و هر کلاس مشخص شده است. 

بر اساس قوانین کشور فنلاند، معلم این اختیار را دارد که بر اساس توانمندی خود روشی به کار گیرد تا به هدف تعیین شده برسد تا حدی این اختیار وجود دارد که می تواند به نوعی محتوا را تطبیق دهند تا هدف محقق شود.

تمام آنچه که به طور تئوری بیان شده بود در حوزه عمل در مدرسه ملاحظه شد آنها به خلاقیت، ابتکار، نوع آوری و سبک زندگی به صورت عملیاتی توجه می کنند ...

هر کس در این کشور معلم می شود باید فوق لیسانس داشته باشد و منزلت اجتماعی او در حد رئیس جمهور است و معلمان به شغلشان افتخار می کنند... "

نخستین پرسشی که مطرح است این است که چرا سفر این نمایندگان مجلس تاثیری در تغییر نگرش و یا نگاه این نمایندگان به ویژه آقای زاهدی و سایر نمایندگان ندارد و نگرش آن ها نسبت به کلیت " آموزش "  اکثرا از جنس  " سنتی و ایدئولوژیک " است ؟

حتی این نمایندگان که با آب و تاب از پیشرفت ها و دستاوردهای این گونه کشورها صحبت می کنند فراموش می کنند که این کشورها قراردادهای بین المللی مانند سند 2030 ، قوانین مربوط به حقوق کودک و... را پذیرفته اند اما همین نمایندگان بعضا در مخالفت و یا ضدیت با آن ها سخن می گویند ؟

آیا این نمایندگان که به بلاد خارجه و توسعه یافته سفر می کنند هیچ گاه گفته اند که آیا نمایندگان پارلمان این کشورها هم در عزل و نصب های وزارت آموزش دخالت می کنند و یا به بهانه های مختلف به دنبال استیضاح وزرا برای گرفتن امتیازات شخصی و گروهی خود هستند ؟

آیا در آن کشورها هم " سیاست " را با " آموزش " می آمیزند ؟

آیا در آن کشورها فرضا فردی سیاسی و یا خنثی را بدون دخالت نظر اتحادیه های معلمان و یا احزاب قوی به وزارت آموزش بر می گزینند ؟

مدت هاست که در این رسانه در مورد وجوب و وجود « سازمان نظام معلمی » سخن می گوییم . " احساس می‌کنم بسیاری از سفرهای نمایندگان نه تنها بر اساس ضرورت نیست بلکه هیچ دستاوردی هم برای مردم ندارد"

آیا صلاحیت های حرفه ای و چارچوب های معلمی نیز در آن کشورها مثل کشور ما تعیین می شوند ؟

بیش از دو دهه است که " روز جهانی معلم " از سوی ایران در یونسکو پذیرفته شده است و کشور ما عضو این مجموعه بین المللی است .

آیا شده است که حتی یک بار این نمایندگان سفر کرده این روز را به معلمان تبریک بگویند و یا  کوششی برای گنجاندن این روز در تقویم رسمی نمایند ؟

نخستین پرسشی که مطرح است این است که چرا سفر این نمایندگان مجلس تاثیری در تغییر نگرش و یا نگاه این نمایندگان به ویژه آقای زاهدی و سایر نمایندگان ندارد و نگرش آن ها نسبت به کلیت " آموزش "  اکثرا از جنس  " سنتی و ایدئولوژیک " است ؟  در حال حاضر فیلم ها ، کتاب ها ، مجلات و  اسناد  فراوانی در مورد سیستم آموزشی این کشورها به صورت زنده در شبکه های مجازی و اینترنتی موجود هستند .

آیا بهتر نیست به جای  این گونه سفرهای پر خرج و هزینه که اکثرا به دستاورد عملی خاصی منتهی نمی شود نمایندگان مجلس به جای " جهانگردی " از جیب مردم و خزانه کشور کمی آمار و سرانه مطالعه خود را بالا ببرند ؟

متاسفانه این روحیه سفر از جیب مردم مختص نمایندگان نیست و در ابعاد وسیع تر و متنوع تر در میان مقامات و مدیران سیستم نیز مشاهده می شوند .

« شیرزاد عبداللهی » در یک کانال تلگرامی چنین می نویسد :

" سفرهای خارجی مدیران با پول  آموزش و پرورش فقیر

*مدیران ارشد آموزش و پرورش روی سربرگ بخشنامه ها و نامه های اداری شعار اقتصاد مقاومتی را می نویسند اما برای سفر خارجی با پول مفت دولت بال بال می زنند. اغلب این سفرها هم رسانه ای نمی شود. یعنی مقامات علاقه ندارند که معلمان بدانند آنها با پول آموزش و پرورش سفر خارجی رفته اند. آنها سفر یواشکی را بیشتر دوست دارند .

*سفر آقای عباسعلی باقری مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران به بلگراد پایتخت صربستان  البته رسانه ای شد و از این بابت باید از روابط عمومی اداره کل شهر تهران تشکر کرد. تیم سه نفره دانش آموزی بسکتبال ایران برای شرکت در مسابقات بین المللی دانش آموزی یک مربی و یک سرپرست داشته .

تا اینجای قضیه طبیعی و طبق پروتکل  است اما در ادامه خبر روابط عمومی می خوانیم : " همچنين باقري مديركل آموزش و پرورش شهر تهران سرپرستي اين كاروان را عهده دار بودند." سمت آقای باقری در این کاروان که سرپرست آن کاظم مجیدی بوده چیست؟ این حضور در تیم احتمالا به خاطر موقعیت اداری آقای باقری و نوعی رانت مدیریتی بوده است.

*یک هفته گشت و گذار در شهر تاریخی بلگراد با هزینه آموزش و پرورش نوش جان آقای باقری باد ! اما نمی دانم آقای باقری بابت این سفر علاوه بر اینکه مهمان سفره آموزش و پرورش بوده ، آن 1000 یورو به نرخ دولتی را که به مسافران اروپا تعلق می گیرد را هم گرفتند ؟

مدتی قبل از روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش درخواست کردم که لیست معاونان و مدیرکل هایی که در دوره بطحایی سفر خارجی با پول وزارتخانه رفته اند را منتشر کنند. خبری نشد. حالا این را از غلامرضا کریمی قائم مقام وزیر و رئیس مرکز امور بین الملل و مدارس خارج از کشورمی خواهم.فکر می کنم این سوال به ایشان مربوط است.

اگر این سفرها کاری بوده و برای آموزش و پرورش دستاوردهای مثبت در سطح بین الملل داشته چرا آنها را اعلام نمی کنند؟ اگر هم این سفرها برای تفریح و گردش با پول وزارتخانه فقیر آموزش و پرورش است لطفا جملات مربوط به اقتصاد مقاومتی را از سربرگ نامه های اداری بردارید. ما هرچه ضربه می خوریم از دروغ و ریاکاری است."

وقتی این گونه اخبار و گزارش ها را معلمان و سایر اقشار جامعه می خوانند چه برداشتی خواهند کرد ؟

نوبخت سخنگوی دولت در 5 تیرماه سال جاری در نشست خبری خود از مردم می خواهد که ارز و طلای خود را به بازار بیاورند .

آیا این مردم  پیش خود فکر نمی کنند که این سکه ها و ارزهای احتمالی مصروف چه کاری خواهند شد ؟

آیا قرار است احتمالا بخشی از آن ها صرف سفرهای خارجی و البته بدون نتیجه نمایندگان و مقامات شوند ؟

آیا این گونه برخوردها منجر به کاهش و یا سقوط " اعتماد " و " سرمایه های اجتماعی " نخواهند شد ؟

( 1 ) جامعه شناسی خودکامگی ، علی رضا قلی ،  تهران : نشر نی ، 1377 - ص 196